ပထမဆံုး ေရးဖူးတဲ့ mini story ေလးရဲ႕ main story က ဒီေန႔ပဲ ဇာတ္သိမ္းသြားပါၿပီေနာ္။ တကယ္ကို တိတ္တိတ္ေလး ေလၽွာက္ျဖစ္တဲ့လမ္းမွာ ရုတ္တရတ္ႀကီး အားလံုးက အတူတူရွိေနေပးၾကေတာ့ အရင္နဲ႔မတူတဲ့ အရင္ထက္ပိုၿပီး ရလိုက္တဲ့ ခံစားခ်က္က တကယ္ကိုေက်နပ္စရာေကာင္းပါတယ္။ ပထမ ႏွလံုးသားရပ္ဝန္းၿပီးမွ တင္မယ္လို႔ စဥ္းစားခဲ့ေပမယ့္ ဒီလူကို မ်က္ႏွာလႊဲထားလို႔မရေအာင္ ျမင္ေနရတယ္။ တျခားဟာေတြကို ဖန္တီးလို႔မရေအာင္ ဒီလူက တကယ္ကိုအေတြးထဲမွာေလၽွာက္သြားတာ။ ေနာက္ဆံုး နင္ ဘယ္မွာလဲဆိုၿပီး ဖမ္းထည့္ၿပီးတာနဲ႔ publish လုပ္ပစ္လိုက္မွ ရင္ထဲေပါ့သြားတယ္။ ဒီလူကို နားလည္ေပးႏိုင္တဲ့လူ ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ားရွိပါ့မလဲေပါ့။ တကယ္ကို မေမၽွာ္လင့္ရဲခဲ့တာ။ လီယမ္ဆိုတဲ့ကေလးေလးကေတာ့ ဒီလူကိုစသိတည္းက ျမင္ခဲ့တဲ့ေကာင္ေလးပဲ။ ကိုကို႔အတြက္ ျဖစ္ေပးမယ့္ လီယမ့္ကို တကယ္ေၾကာက္ခဲ့ရတာ။ တစ္စံုတစ္ခုမွာ ရူးသြပ္ျဖစ္လိုက္ဖို႔ ဝန္မေလးတဲ့ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေလးကို ကိုကိုဆိုတဲ့အသံုးအႏႈန္းေၾကာင့္ စိတ္ဓာတ္ကႏုဖတ္ေနတယ္ဆိုတာမ်ိဳး ျမင္မွာေၾကာက္တာ။ ပြင့္လင္းတယ္၊ တက္ႂကြတယ္၊ ဆယ္ေက်ာ္သက္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ဇြတ္တရြတ္ဆန္မႈေလးေတြကို ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ေဘာင္ေလးထဲကို သြင္းတဲ့အခ်ိန္က ရင္အခုန္ရဆံုးပဲ။ အစပိုင္းက ေအးၿပီးအီခ်င္သလိုျဖစ္တာမို႔ ခ်က္ခ်င္း absorb လုပ္ဖို႔မလြယ္တဲ့အတြက္ ကိုယ္တိုင္ ကိုယ့္ဇာတ္လမ္းကို ျပန္ညႊန္းဖို႔ မရဲတဲ့အေနအထားႀကီးျဖစ္ခဲ့တာပါ။ ဒါက ဘာဆိုတာကို သိၿပီးဖတ္တာမ်ိဳးထက္ ဖတ္ေနရင္းနဲ႔မွ စိတ္ဝင္စားၿပီး ဆက္ဖတ္သြားေစခ်င္တဲ့ ဇာတ္လမ္းပါပဲ။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ အခုဇာတ္သိမ္းသြားတယ္ဆိုေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ျပန္လက္ဆင့္ကမ္းတဲ့အခါက်ရင္ ကိုကိုနဲ႔ လီယမ္ဆိုတာရယ္ ေနာက္ၿပီး ခံစားရတာမ်ိဳးကိုပဲ(ဥပမာ..ဖတ္ရတာ ဘယ္လိုခံစားရတယ္ဆိုတာမ်ိဳး) မၽွေဝၿပီး sharing လုပ္ေပးဖို႔ပဲ ဆုက ေမတၱာရပ္ခံခ်င္ပါတယ္။ အေပၚမွာ ေျပာခဲ့သလိုပဲ ဒါက မင္းအတြက္ရဲ႕ main story အေနနဲ႔ပဲ ဇာတ္သိမ္းသြားတာပါေနာ္။ Special Episode ေတြထည့္သြားဖို႔က်န္ေသးလို႔ ထပ္ေတြ႕ၾကပါဦးမယ္။ ဒီေန႔ဒီအခ်ိန္ထိ ဒီေကာင္မေလး ေရးသမၽွ မၿငီးမျငဴ ဖတ္ေပးတဲ့ စာဖတ္သူေတြအားလံုးကို ေက်းဇူးအမ်ားႀကီးတင္ပါတယ္။
October 19.2020.(Monday)
7:45 PM
##################
ပထမဆုံး ရေးဖူးတဲ့ mini story လေးရဲ့ main story က ဒီနေ့ပဲ ဇာတ်သိမ်းသွားပါပြီနော်။ တကယ်ကို တိတ်တိတ်လေး လျှောက်ဖြစ်တဲ့လမ်းမှာ ရုတ်တရတ်ကြီး အားလုံးက အတူတူရှိနေပေးကြတော့ အရင်နဲ့မတူတဲ့ အရင်ထက်ပိုပြီး ရလိုက်တဲ့ ခံစားချက်က တကယ်ကိုကျေနပ်စရာကောင်းပါတယ်။ ပထမ နှလုံးသားရပ်ဝန်းပြီးမှ တင်မယ်လို့ စဉ်းစားခဲ့ပေမယ့် ဒီလူကို မျက်နှာလွှဲထားလို့မရအောင် မြင်နေရတယ်။ တခြားဟာတွေကို ဖန်တီးလို့မရအောင် ဒီလူက တကယ်ကိုအတွေးထဲမှာလျှောက်သွားတာ။ နောက်ဆုံး နင် ဘယ်မှာလဲဆိုပြီး ဖမ်းထည့်ပြီးတာနဲ့ publish လုပ်ပစ်လိုက်မှ ရင်ထဲပေါ့သွားတယ်။ ဒီလူကို နားလည်ပေးနိုင်တဲ့လူ ဘယ်လောက်များများရှိပါ့မလဲပေါ့။ တကယ်ကို မမျှော်လင့်ရဲခဲ့တာ။ လီယမ်ဆိုတဲ့ကလေးလေးကတော့ ဒီလူကိုစသိတည်းက မြင်ခဲ့တဲ့ကောင်လေးပဲ။ ကိုကို့အတွက် ဖြစ်ပေးမယ့် လီယမ့်ကို တကယ်ကြောက်ခဲ့ရတာ။ တစ်စုံတစ်ခုမှာ ရူးသွပ်ဖြစ်လိုက်ဖို့ ဝန်မလေးတဲ့ ဆယ်ကျော်သက်လေးကို ကိုကိုဆိုတဲ့အသုံးအနှုန်းကြောင့် စိတ်ဓာတ်ကနုဖတ်နေတယ်ဆိုတာမျိုး မြင်မှာကြောက်တာ။ ပွင့်လင်းတယ်၊ တက်ကြွတယ်၊ ဆယ်ကျော်သက်တစ်ယောက်ရဲ့ ဇွတ်တရွတ်ဆန်မှုလေးတွေကို ချစ်စရာကောင်းတဲ့ဘောင်လေးထဲကို သွင်းတဲ့အချိန်က ရင်အခုန်ရဆုံးပဲ။ အစပိုင်းက အေးပြီးအီချင်သလိုဖြစ်တာမို့ ချက်ချင်း absorb လုပ်ဖို့မလွယ်တဲ့အတွက် ကိုယ်တိုင် ကိုယ့်ဇာတ်လမ်းကို ပြန်ညွှန်းဖို့ မရဲတဲ့အနေအထားကြီးဖြစ်ခဲ့တာပါ။ ဒါက ဘာဆိုတာကို သိပြီးဖတ်တာမျိုးထက် ဖတ်နေရင်းနဲ့မှ စိတ်ဝင်စားပြီး ဆက်ဖတ်သွားစေချင်တဲ့ ဇာတ်လမ်းပါပဲ။ အဲ့ဒါကြောင့် အခုဇာတ်သိမ်းသွားတယ်ဆိုပေမယ့် သူငယ်ချင်းတွေကို ပြန်လက်ဆင့်ကမ်းတဲ့အခါကျရင် ကိုကိုနဲ့ လီယမ်ဆိုတာရယ် နောက်ပြီး ခံစားရတာမျိုးကိုပဲ(ဥပမာ..ဖတ်ရတာ ဘယ်လိုခံစားရတယ်ဆိုတာမျိုး) မျှဝေပြီး sharing လုပ်ပေးဖို့ပဲ ဆုက မေတ္တာရပ်ခံချင်ပါတယ်။ အပေါ်မှာ ပြောခဲ့သလိုပဲ ဒါက မင်းအတွက်ရဲ့ main story အနေနဲ့ပဲ ဇာတ်သိမ်းသွားတာပါနော်။ Special Episode တွေထည့်သွားဖို့ကျန်သေးလို့ ထပ်တွေ့ကြပါဦးမယ်။ ဒီနေ့ဒီအချိန်ထိ ဒီကောင်မလေး ရေးသမျှ မငြီးမငြူ ဖတ်ပေးတဲ့ စာဖတ်သူတွေအားလုံးကို ကျေးဇူးအများကြီးတင်ပါတယ်။
October 19.2020.(Monday)
7:45 PM
##################
