VAGABOND 21: Prince Codhille Sotello

405 27 6
                                    

CODHILLE

Pang-apat na araw ko nang naghihintay sa resulta ng naging kondisyon ni Khanarie.

Halos araw-araw akong aligaga na malaman ang kalagayan niya. Nasa loob pa rin ito hanggang ngayon ng infirmary dahil nawalan siya ng malay mula sa nakaraan nilang misyon.

Ever since Paris carried her inside the palace, wounded, my whole system crashed. I harshly cried for help and everyone were in a frenzy.

The doctor came out of the room and I walk towards him first. He told me about her health status in detail. She didn't suffer any degree burns, but there were still little part of her skin that burned. He excused himself after I thank him and gently went inside the room.

As I closely step towards her ward, I could see her staring out of the window. "Khanarie." I silently sob and smile at her. "Welcome back, General Wainwright." I welcomed her, but she did not look at me.

"Thank you," she answered with no emotion.

Bumilis ang tibok ng puso ko sa paraan ng pananalita niya.

May problema ba siya?

May kinalaman ba ito sa sulat na pinadala ng kaniyang kapatid?

"Codhille." Humarap na siya sa akin at ngumiti nang tipid. "Can you get me a chocolate from Khally? I want something sweet right now."

"S-sure! I will get it for you." Lumabas na ako saka nagtungo sa kwarto ni Princess Khallieleya to ask for the chocolates.

She instructed me where to get the chocolates at. Nakakuha na ako ng tsokolate at bumalik sa ward ni Khanarie, pero pagbalik ko ay nakahiga na siya sa kama.

Sinilip ko kung gising pa ba ito. Nakapikit ang mga mata niya. Inilapag ko ang baso ng tubig sa lamesa at itinabi ang platito na may tsokolate. Pinagmasdan ko muna ang likod ni Khana at napabuntonghininga.

Hindi ito natutulog. Ayaw lang atang may kausapin ngayon. Kung tama man ang aking hinala... bibigyan ko ito ng space.

"See you later," I kiss her head. "My general."

I left her alone inher ward.

🗡🗡🗡

Ilang araw na naman ang lumipas nang huli kong makausap si Khana. At ngayon na ulit kami nagkalapit nang magkakasabay kaming kumain sa hapag-kainan. Sinusubukan ko siyang kausapin pero iniiwasan niya ako. The dining area is extremely awkward for some reason.

Khanarie was back to her General Wainwright self, the one I first met from our hometown. Emotionless and cold.

"Khanarie?" Nag-aalala kong tawag ulit sa kaniya.

Lumagok siya sa kaniyang tubig at padabog na ibinaba iyon sa lamesa. "I'm done." Dali siyang tumayo sa kaniyang kinauupuan at tatalikod na sana nang pigilan siya ni King Howard.

"Dinner just started, Khana," he said worriedly.

"My plate is already empty."

"You don't have to be in a hurry, Khanarie."

"I do. I have a lot of work to accomplish. I'm leaving." Umalis na siya at iniwan kaming kumakain dito.

My guts churn as she leaves.

"Hey, you should follow Ate Khana," bulong ni Princess Viera sa tapat ko.

"The king will get mad."

"Ano ngayon? Mas mahalaga ba na isipin ang reaksyon ng aming ama, o ang hindi n'yo pagkakaayos ni Ate Khana?"

The Vagabond Princess [Wainwright Series 1]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon