The Vagabond Princess [Wainwright Series 1]

VAGABOND 4: Wainwright Sisters

KHANARIE

It's nice to have dinner, for once. No enemies lurking. No complaints and/or help from our people. No notice from the People of the Monarch System. And no problems with my sisters.

It should be a peaceful dinner.

Almost...

"Khanarie! Magsalita ka na ulit. Wala na akong masabi sa 'yo," pangungulit ulit niya.

Gusto kong umalis sa hapag-kainan. Kanina pa ako dinadaldal ni Kohlen Steadman. Ang ingay niya! Nakakawala siya ng gana kumain! Wala pang kwenta mga sinasabi niya!

"Mas mabuting wala ka nang masabi kasi maaari na kitang patalsikin sa hapag-kainan," heto ang gusto kong isumbat na sa kaniya. Pero nagpipigil lang ako, baka sumobra pa ako sa dapat ay salita lang.

"I've got two words, Prince Kohlen," diin ko sa kaniya. Minabuti kong hindi maririnig ni Papá 'yon. Lintik kapag napakinggan niya. "Manahimik. Ka."

Susubo pa sana ulit ako ng pagkain, pero nagsimula na naman sa pangungulit si Prince Kohlen.

"Excuse me!" I exclaimed taking everyone's attention.

I will not stay another minute listening to the pester of Prince Kohlen. I will fork his eyes out if I remain at this very room.

Tatayo na sana ako nang hawakan ni Codhille kamay ko. I was shocked, but did not show the exact expression.

There's no need to be fazed, Khanarie. Just pull away.

Inagaw ko ang kamay ko sa kaniya nang hindi napapansin ng mga kasama namin dito. I move away from my chair. "Sorry, excuse me."

Before I pull away entirely, he gave me this... look. I don't know what it is, but it's a look.

I touch my wrist and gave a disapproving grunt. As I left the dining area, a knight approach me. "General Wainwright!"

"What is it?"

"The prisoners."

"I see. Where are they?"

"At the palace dungeon, general."

"Okay," I answered dryly. Nagtungo ako sa piitan kung saan nakakulong ang mga nagbalak na pumatay sa pamilya ko. Pagkarating ko roon, inagaw ko ang espada ng isang kawal at tinutok sa mata ng isang assassin.

"Did an Unverferth send you?"

Tumawa siya nang malakas kaya sinaksak ko sa mata niya ang espada. Humiyaw siya sa pagsaksak ko rito nang walang pasabi. Ibinaling ko naman ang atensyon ko sa iba at nanginginig na sila sa takot.

"Again. Who sent you here? Is it the Unverferths?" Tanong ko sa iba.

"AHHHHH!" Hiyaw ulit no'ng una kong pinagtanungan.

"Answer me!"

"WALA KANG MAKUKUHA SA AMIN!"

Hindi ko siya pinansin at tinuon sa mga taong makakasagot ng tanong ko. "Sasagutin n'yo ako o nais ninyong mamatay rito?" Walang nakaangal. "Pinapunta ba kayo ng mga—fuck it! They poisoned themselves!" I grip my sword tightly and curse again.

Sinabunutan ko ang tatlong assassins gamit ang isa ko pang kamay. Bumubula na ang kanilang bibig sa lasong matagal na pala nilang kinagat. Mga mata nila'y namumuti na rin sa lakas ng epekto ng droga.

"Get their corpses out of here," utos ko sa mga kawal na kasama ko. Where am I supposed to find my answers? The assassins are dead.

I inhaled and remembered the old woman who almost killed me. If I visit her house right now, I need men to station near her home for protection. I cannot lose another important informant.