"Jin..." diyebildim sadece. Gözlerindeki yorgunluğu görebiliyordum. Ne olmuştu acaba? İçten içe merak ettim.
"selam." dedi sadece. cidden sadece selam dedi.
"ne işin var burda?"
"gelmemem mi gerekiyordu? çekil şurdan." dedi.
cidden böyle söylediğine inanamadım çünkü ne olursa olsun bana karşı hiç bu şekilde konuşmazdı.
"benim yaşadığım yere gelen sensin ve evet sen buraya gelemezsin. o yüzü kendinde nasıl buluyorsun?" dedim omzundan itekleyerek.
güldü. sinirlenmeye başlıyordum. bir senedir ortada olmayan, arayıp sormayan adam şimdi evimin önüne gelip bana atar yapıyordu.
"seokjin! bir an önce defol git yoksa seni ben gönderirim."
o sırada jimin bağırışımı duymuş olmalı ki binadan kapı açılma sesi geldi.
"ne oluyor burda hyung?" demesiyle jin' görmesi bir oldu. ağzı açık kaldı tabi haliyle.
"senin ne işin var burda?" dedi jimin. kaşları çatılmıştı.
arkasını döndü ve yürümeye başladı jin.
"sakın bir daha gelme. önce aptal bir mektupla yok olup gidiyorsun. ne arıyorsun ne soruyorsun. aradan bir sene geçmiş senden haber alamıyoruz. numaranı dahi değiştirmişsin. şimdi ise gelmiş kendi evimde bana artistlik taslıyorsun. yalancı biri olduğun burdan bile belli. baya güzel sevmişsin bizi kim seokjin. baya güzel ya. geldiğin yere geri dön." dedim arkasından.
hak ediyordu. saçma sapan bir mektupla hepimizi terk etmişti. şimdi geldiği yere geri dönsün.
hiçbir şekilde cevap vermeden yürüyüp gitti.
elimdeki poşetlerle binaya girip kendi daireme girdim. jimin de peşimden geldi.
"o ne hakla buraya gelebiliyor hyung?"
"nerden bileyim ben. hepimizi göt gibi ortada bırakıp gitmek onun işi zaten. konuşmayalım bunu yeterince sinirliyim."
cidden çok sinirliydim. poşetleri hızlıca mutfağa bıraktım ve odama geçtim.
hızlıca üzerimi değiştirdim. yağmurdan ıslanmışlardı hep.
üzerimi değiştirdikten sonra odama jimin geldi. benden daha da sinirli görünüyordu sanki.
"sen niye böylesin?" dedim.
"belli değil mi hyung? sıçayım böyle işe ya. hâlâ onu sevdiğini biliyorum. hâlâ aklında o var değil mi? o yüzden bu kadar sinirlisin." dedi öfkeyle.
"öyle bir şey yok saçma sapan konuşuyorsun. ağzından çıkanı kulakların duysun."
"kimi kandırıyorsun? ne için uğraşıyorum ben?!" diye bağırdı.
"öyle olsa bile sana ne!" diye tepki verdim.
"bana ne? öyle mi? bana ne. sende haklısın namjoon. benimle sevgilisin bana beni sevdiğini söylüyorsun. beni öpüyorsun. benimle birlikte oluyorsun ama aklında onun olması senin hakkın!"
iyice bana yaklaştı.
"sen bunların hepsini hak ediyorsun namjoon. cehennemin dibine kadar yolun var."
elini havaya kaldırdı. bana tokat atmak üzereydi ama kendini zor tuttu.
hiçbir şey diyemedim, sonuna kadar haklıydı.
gönlünü almak yerine iyice sıçıp sıvamıştım.
öyle bir şey yoktu jin'i unutmuştum. kendimi kandırsam bile illa ki unutacaktım o kimdi ki?
ama jimin... kalbimi bu sefer çok kırmıştı.
jimin, en ufak şeyleri büyüten ama cidden en ufak şeyleri büyüten ve her tartışmamızda ben haklı olsam bile benim kalbimi kıran biri...
bu sefer cidden bu son damlaydı.
"ayrılalım jimin. her seferinde beni kırmandan sıkıldım artık. kendi kafanda kurup kurup önüme sunuyorsun ve kalbimi kırıyorsun. sadece bunun için söylemiyorum bile. dışarda yürürken herhangi bir arkadaşıma samimi davrandığımda bile tartışma çıkıyor ya da herhangi basit bir şey ve sen her defasında kalbimi kırıyorsun sürekli gururumu kırıyorsun. cidden yetti artık. ne bok düşünürsen düşün yoruldum artık. 6 aydır birlikteyiz ama sen beni 6 yıllık yorgunluğa sürükledin. benden bu kadar."
gözlerimin içine baktı. gözleri dolmuştu
onu böyle görmeyi sevmiyordum ama artık dayanamıyorum bu duruma.
"bitmeli bence de." diyip odamdan çıktı.
çekmecemde kötü gün sigarası saklıyordum. paketten bir dal alıp balkonuma çıktım.
sigarayı yaktım.
dumanı üfledikten sonra aşağı baktım ve seokjin orda duruyordu.
"yine mi geldin sen ya?"
-----------
yazar notu: sizce finali ne zaman yapmalıyım? fikirleriniz neler? çok sıktığını düşünüyorsanız yakın zamanda final yapabilirim. planlarım o yönde. sizin de fikirlerinizi bilmek istiyorum. ya daha çok kargaşa ya da uzatmadan bitirmek...
