his twinsister {book 2}

epiloog

P.O.V. Isabella

Ik heb mijn telefoon in mijn hand terwijl ik terug loop vanaf de auto. Louis zet de doos in de auto en ik kijk hem aan. "Niet huilen mam, het is niet dat ik nooit meer terug kom" zegt hij. "Dat zeiden Eli en Lea ook en hoe vaak heb je hun nog gezien sinds ze zijn gaan studeren in New York" vraag ik aan hem. Louis gaat nu studeren maar hij gaat samen met Emil in London studeren. "En hun hebben elkaar, denk je dat ik alleen kan overleven met Emil, ik heb jullie nodig" zegt Louis. "En bedankt love, i love you too" zegt Emil die ook nog met een doos aankomt en in de auto zet. Louis stuurt een luchtkus en Emil lacht en gaat weer naar binnen om nog een doos te halen. "Kom we moeten hem even helpen" zeg ik. 

Ik druk een kus op Louis zijn slaap. "Let goed op je zelf, en bel wanneer je daar bent" zeg ik tegen hem. Dan geef ik Emil nog een knuffel. "Let een beetje op hem, je weet hoe hij kan zijn" fluister ik in zijn oor en hij knikt. Als ik terug kijk zie ik Louis tegen Daniel aan. Louis was altijd een moederskindje maar dit soort momenten lijkt het toch anders. "We moeten nu gaan anders missen we onze vlucht" zegt Emil tegen Louis. "Ik bel zodra ik ben geland en kan bellen" zegt Louis en stapt dan in de auto. We zwaaien hun uit als ze van de afrit af gaan en gaan daarna naar binnen. Voort het sinds 26 jaar is het helemaal stil in huis, en ik vind het maar raar. 

"Misschien moeten we toch eens onze dozen gaan inpakken. We hebben ons huis, nu moet we nog verhuizen" zegt Daniel na het avond eten. "Kunnen we dat morgen doen. Ik wil wennen aan deze stilte" zeg ik lachend. "Het is voor mijn gevoel niet zo stil geweest in huis sinds Char was geboren" zegt hij. "Ik denk dat het gewoon raar voelt om niet meer voor meer personen dan 2 inkopen of eten moeten doen" zeg ik tegen hem. Hij wil wat zeggen maar er wordt geklopt. "Ik doe wel open" zeg ik en ga naar de deur. Ik zie door het kleine raampje Charlotte met Emma. Ik doe open ik krijg gelijk Emma tegen mijn benen die mij knuffelt. "Hey sweetie" zeg ik en til haar op. "Hoi oma" Ze heeft haar kleine armpjes om mijn nek. "Ga maar alvast naar binnen, opa zal het leuk vinden om jou te zien" zeg ik tegen Emma en die rent ons huis in naar de woonkamer. "Ik had je niet verwacht Char" zeg ik tegen mijn dochter terwijl ze mij een knuffel gaf. "Nou sinds Louis weg is gegaan vandaag. Kom ik even langs om te kijken hoe het met jullie gaat. Dyl is op een zakenreis dus het is ook bij ons wat stiller" zegt Charlotte. "My sweetheart" Ik glimlach en we gaan naar binnen. Ik geef Charlotte een cola en Emma wat sap. "Dus zijn jullie al begonnen met inpakken" vraagt Charlotte aan ons. "Nee nog niet, we wilde morgen beginnen" zegt Daniel. "Ik vind het raar dat jullie gaan verhuizen. Dit is ook mijn huis geweest waar ik ben op gegroeid" zegt Charlotte. "Niet helemaal de eerste twee jaar woonden we in een appartement. Eentje waar we de eerste 6 maanden nog met Selke deelde" zeg ik. "Maar dat kan ik niet herinneren. Ik herinner mij bijna alles hier. Zoals hoe vaak we deze muur moesten schilderen omdat iedereen dacht dat het een kleurplaat was" zegt Charlotte. We lachen om de herinnering. "Ik heb er veel meer. Ik heb een fotoboek gemaakt slechts voor dit huis. Zoals toen we de genderreveal van Eli en Lea hadden. Ik pak het wel" zeg ik. Ik pak het boek uit de kast uit de woonkamer en ga samen met hun zitten bladeren door het boek.

A/N en dat is officieel het einde van dit boek. Misschien merk je dat ik het moeilijk vond om het te eindigen. Ik wilde het wel eindigen omdat ik veel meer bezig ben met school en andere projecten dan schrijven. Ik zal alleen nog een kort dankwoord plus afsluiting delen en daarna gaat dit boek op completed. XX