his twinsister {book 2}

3.9

21 Juni 2043

Ik klop zachtjes op Charlotte haar deur. "Binnen" zegt ze. Ik kom binnen en zie haar klaar in haar bruidsjurk en helemaal klaar. "My Beautiful girl" zeg ik. Ze draait zich om naar mij en glimlacht. "Hey momma" zegt ze. "Ben je er klaar voor" vraag ik en pak haar handen vast. "Als je zenuwachtig voor zijn als klaar rekent, ja" zegt ze. "Natuurlijk ben je er zenuwachtig voor. Maar dat is heel normaal. Ik was ook zo, weet je wat mij rustig hield" zeg ik. "Wat" vraagt ze. "Jou, mijn kleine bloemenmeisje. Je was er de hele tijd tot we naar de zaal gingen. En je ogen waren toen nog oceaanblauw, liet mij denken aan je vader" zeg ik. "Voor het eerst in mijn leven, zal ik niet meer de zelfde achternaam hebben als jou" zegt ze. "Dat had je tot je bijna 4 was niet. Maar je kan 20 andere namen hebben maar je zal altijd een Seavey zijn en altijd mijn dochter zijn. Als je het nodig hebt is er altijd een bed voor je. En zo denkt je vader ook" zeg ik. "Dat is zeker waar" we draaien ons om naar Daniel die in de deuropening staat. Hij komt naar ons toe en slaat een arm om mijn middel heen en drukt een korte kus op mijn slaap. Ik zie op Daniels horloge dat ik naar de zaal moet. "Ik moet naar de zaal sweetie, maar ik zal in de eerste rij zit met de twins en Louis" zeg ik tegen Charlotte. Ze knikt en ik geef haar een kus op haar haar en knijp even in haar hand. Ik ga uit de kamer en de zaal in, ik zie Dylan al bij het altaarsatan en hij beweegt van ene been naar het andere. Ik kom Amber tegen, de moeder van Dylan. "Hij is zenuwachtig of niet" vraag ik. "Ja, maar aan de andere kant is hij er erg zeker van" zegt Amber. Louis komt bij ons staan, met zijn 16 is hij al langer dan mij en is hij bijna 1,80. "Jij blijft ook maar groeien of niet" zegt Amber. "Ik hoop dat ik nog stop, ik ben al groter dan mijn vader, moeder en mijn zussen en bijna even groot als Elijah" zegt Louis. "Mijn kleine jongen is niet meer klein. Waar is de tijd gebleven dat als ze een nachtmerrie hadden in je bed kropen en dicht tegen je aan sliepen" vraag ik aan Sofia lachend. "Ik snap je helemaal, mijn jongste gaat trouwen" zegt Amber. "Ik denk dat de sentiment wel kan wachten tot na de ceremonie" zegt Louis. "Dat is waar en het gaat zo beginnen dus we moeten onze plaatsen maar innemen" zegt Amber. Ik ga met Louis naar onze plekken vooraan. 

Een paar minuten later gaat de muziek aan en komen Daniel en Charlotte binnen. "Wat is ze prachtig" zegt Louis zacht tegen mij. Ik knik alleen en we kijken hoe ze het altaar reiken en Daniel haar afgeeft aan Dylan, hij drukt nog een kus op haar slaap voordat hij naast mij komt zitten. "We zijn hier vandaag bij één gekomen om Charlotte Sofia Seavey en Dylan Mason Wilson te verenigen. Als iemand bezwaar heeft spreek nu of hou voor eeuwig uw stilte" Het blijft stil "Nu de geloften, Charlotte" zegt de ambtenaar. "Dyl, ik kan niet geloven dat het eindelijk de dag is waar ik al jaren van droom, 8 jaar samen en geen dag dat ik er spijt van heb. Je bent naast mijn soulmate mijn beste vriend. Je bent niet alleen close met mij maar je doet ook moeite voor mijn familie. Wat mij alleen maar meer van je laat houden. Je houdt mij vast bij een horrorfilm en beschermd mij tegen de film die eigenlijk mij niks kan aandoen. Of als we weer fault in the stars kijken en ik kan mijn tranen in jouw shirt drogen. Je bent mijn eerste liefde en je zal mijn laatste worden. Ik zal voor altijd van je houden" Daniel die mijn hand vast heeft kijkt glimlachend naar mij en veegt snel een traan bij mij weg, van geluk natuurlijk. "Charlotte, my love. ik weet nog de dag dat ik voor het eerst je familie ontmoette, ik was zo zenuwachtig en de hele weg naar jou was je mij aan het texten dat ik geen zorgen moest maken. Toen ik je familie ontmoette, zag hoe jij was met je broertjes en zusjes wist ik wat ik wilde. Dat je mijn vrouw werd, de moeder van mijn kinderen. Je kent mij als geen ander, en je laat me nog elke dag verliefd worden zoals de eerste keer. Ik hou van je omdat je in je slaap merkt wanneer ik thuis kom na een late dienst of omdat je mij dwingt om op mijn vrije dag een keer iets met mijn vrienden te doen, in plaats van bij jou de dag door te brengen. We kennen elkaar 10 jaar, 8 jaar samen, 2 jaar verloofd en vanaf vandaag kunnen we erbij gaan tellen hoe lang we getrouwd zijn. En dat maakt mij de gelukkigste man op aarde" zegt Dylan zijn geloftes. "Nu Charlotte spreek mij na" ze spreekt de Ambtenaar na waarna Dylan het zelfde doet. "Nu de ringen" Eloise, het dochtertje van een vriend van hun beiden komt naar voren en geeft de ringen aan hun. "Charlotte Sofia Seavey neem jij Dylan Wilson tot je wettige echtgenoot" vraagt de Ambtenaar. "I do" zegt ze en schuift de ring om Dylan zijn vinger. "Dylan Mason Wilson neem jij Charlotte Seavey tot je wettige echtgenoot" vraagt de ambtenaar nu aan Dylan. "I do" zegt hij echt schuift de ring om haar vinger. "Dan verklaar ik jullie met de macht gegeven door de stad Los Angels, Mr and Mrs Wilson. Je mag de bruid kussen" Dylan kust haar als wij allemaal klappen

We zijn nu allemaal bij de receptie waar we zo gaan eten als iedereen Charlotte en Dylan heeft gefeliciteerd. Eindelijk kunnen Daniel en ik bij hun komen. "Gefeliciteerd" zeg ik glimlachend. "Ik zocht jullie al" zegt Charlotte stralend. "Je straalt helemaal, jullie stralen allebei" zeg ik. "Wat kan ik zeggen, ik heb gewoon de prachtigste bruid" zegt Dylan die Charlotte nog even dichter tegen zich aan trekt. "Dat zie ik. We zullen weer gaan, om niet de andere gasten op te houden. Maar Char ik wil wel vanavond een dans met mijn mooie dochter" zegt Daniel. "Ik heb al tijd geresevereerd voor jou papa, voor onze dans" zegt Charlotte met nog steeds die grote glimlach maar nu ook een met een lach in haar stem.

A/n Ik laat de rest van de trouwerij aan jullie over. By the way als er dingen op een trouwerij anders gaan, sorry mijn laatste trouwerij is 6 jaar geleden en het enige wat ik kan herinneren is de jurk die ik aan had en dat ik dingen was die de ringen bracht