LEYAN -MAHALLE HİKÂYESİ-

LEYAN

Dudaklarında belirlen koca bir gülümseme içimi titretirken, "Çocuk gibisin," dedi. "Ağzının her yeri dondurma birde beni bu halde tehdit ediyorsun." İstemsizce dilimi dudaklarımın üzerinde gezdirdiğimde gülüşü donuklaşmış, sertçe yutkunmuştu.

Kaşları kavislendi. "Bana bu kadar yakın dururken, gözüme bu kadar tatlı gelirken yaptığın hareket iş miydi Leyla'm?"

"Hıhı," dedim bilmiş bir edayla. "Bak sinirin geçti gitti." Saçımı savurup tekrar yürümeye devam ettim. "Geçti," dedi arkamdan. "Geçti tabii sinirim, yağ gibi eridim gittim. Sinir mi kalır?" Söylenmeleri beni kıkırdatırken bana yetişmiş, boşta kalan elimi tekrar parmaklarının arasına hapsetmişti.

"Sinirimi bu kadar kısa sürede geçirebilmen haksızlık."

"Neden?" diye sordum merakla.

"Ben izin vermediğim halde o boktan mekâna gittiniz, resmen evden kaçtınız. Çok kızgın olmam gerekirken sana yeniliyorum."

Keyifle gülümseyip dondurmamdan kocaman bir ısırık kalırken, "Ben sana kızma hakkı vermiştim sen kızamadın, suç benim mi şimdi?" dedim.

"Enseme öyle öpücükler bırakırken sana nasıl kızgın kalabilirdim acaba?"

Omuzlarımı silktim. "Bu benim problemim değil, bebeğim."

Hiç beklemediğim bir hareketle tuttuğu elimi çekip bedenimi hızla kendine doğru çektiğinde elimdeki dondurma neredeyse yere düşecekti. "Ne yapıyorsun Asaf?" dememe kalmadan az önce benim yaptığım gibi yüzünü yüzüme yaklaştırdı.

Kahverengi harelerine serpilmiş altın tozları yüzüne vuran sokak ışığıyla parlarken, bu sefer sertçe yutkunma sırası bendeydi. Dizlerimde başlayan titreme yavaş yavaş yukarıya doğru çıkmaya başladığında, "Neden öyle bakıyorsun?" diye sordum kısık bir sesle. "Öpecek misin?"

Dudağının bir kenarı yukarı doğru kıvrılırken, bakışlarım o kıvrımı takip etti. "Öpmemi mi istersin?"

Kafamı iki yana sallarken, "Etrafımızda insanlar var." dedim.

"Biliyorum ve o yüzden kendimi frenliyorum ya."

Kalbim güçlü bir darbeyi göğüs kalbime indirdiğinde bir hıçkırık dudaklarımın arasından kaçtı. Bu hıçkırığım Asaf'ın güçlü bir kahkaha atmasına neden olurken, "Çok güzel adamsın," dedim içimden geçenleri dışa vururken. "Ve şu an ki bu güzel gülüşün birkaç kızın bakışlarını sana çekiyor. Gülmeni sonra baş başa kaldığımız bir ana saklar mısın lütfen?"

"Neden baş başa kaldığımız bir an? Bizimkilerin yanında da kahkaha attığım oluyor?"

"Öpeceğim çünkü." Dediğimde yüzündeki gülümseme silinmiş, daha ciddi bir ifadeye bürünerek elime uzanmıştı. "Hemen eve gidiyoruz."

☆☆☆

Merhaba ahali. Leyan artık daha uzun bölümlerle sizlerin Wattpad kütüphanesinde yerini almaya hazır.

Sizi seviyorum, bölümlerde görüşmek üzere.

Bu arada yıldızı parlatmayı unutmayın gülümler.💙