Chase and Courage (Youth Series #1)

30

#CAC30

"Miss Cojuangco, bakit wala kang naipasa?"

Napayuko nalang ako sa sinabi ni Sir, himdi alam ang sasabihin.

"Bakit ba kasi hindi mo nagawa? Dumaan ang Sabado at Linggo, wala kang ginawa?"

"Ano po kasi eh-"

Narinig ko ang malalim na buntong hininga niya.

"Malaking percent din ng grades ang homework Talliah. At major subject pa ito. Alam mo naman iyon diba?"

Tumango ako at tinignan siya. Kaming dalawa nalang ni Sir sa classroom dahil ang iba ay lumabas na para maglunch. Ako ang naiwan dahil tinawag niya ako.

"Opo, alam ko."

"Oh eh bakit nga wala kang naipasa? Lahat ng kaklase mo meron, ikaw lang ang wala."

I bit my nails and played with my skirt. I don't know exactly what to say. It's my fault afterall. The party was Saturday night and I went home late. Kinabukasan ay sumama ang pakiramdam ko. I had a hangover.

Nawala sa isip ko yung assignment namin sa Accounting. Ang nasa isip ko noong panahon na iyon ay si Sabrina. Ang sabi ko sa kanya na babawi ako kaya...naisipan ko na magbake ng cake sa kanya. Inabot ako ng gabi at hindi ko na nagawa yung assignment ko.

At hindi pa kami nagkaayos nila mama at papa. It bothered me so much that it affected my studies. Masakit padin sa'kin maslalo na kapag hindi kami okay. I know I should let it aside but I couldn't.

My reason will never be valid.

So, if I told him that, I know he won't accept it.

It's unaacceptable even to me. Tanggap ko naman na kasalanan ko eh.

"I'm sorry Ms. Cojuangco but I have to give you a low grade. You can't blame me, kayo ang gumagawa sa grades niyo at hindi kami. Kung ano yung binigay niyo sa'min ay iyon lang din ang ibibigay namin sa inyo," dagdag niya

"Pero Sir, pwede po ano- gagawin ko po siya, magpapasa po ako bukas. Please Sir," I begged

He sighed. "You know me Miss. Cojuangco. Deadline is deadline. Hindi ka na highschool, dapat aware ka na sa mga bagay na ito. I reminded you all of you and gave you enough time, more than enough."

"Pero Sir..." napayuko nalang ako at bumuntong hininga

"You're already in college Talliah. You have to be more responsible. Marami ka pang pagdadaanan at mga profs na kagaya ko. Let this be a lesson to you."

Kinagat ko ang pangibabang labi ko at unti-unting tumango.

"Sorry po," I muttered

Hindi ako makatingin sa kanya. I feel pathetic. I'm just in the first in year in college and I'm already being like this.

"Okay, you may leave."

Tumango ako at nagpasalamat sa kanya. "Thank you po."

Tumalikod na ako at lumabas na ng classroom.

Shit, sunod sunod na problema amg dumadating. Mas lalo akong nadodown. I feel so unmotivated to to anything.

It was first tim.

First time kong hindi nakapagpasa ng assignment at pinagalitan ng teacher.

Tuwing may nangyayaring ganito ay naiinis ako sa sarili ko.

I guess I forgot that I'm already in college. Hindi pwedeng hayahay at pachill chill lang ako.

This new environment, new people, new system, I'm still adjusting.