Bella Amor Historia: Cristina Helen Stevens

Chapter XIV

CRISTINA HELEN STEVENS

"Are fucking sure about this Helen?"

Tila bingi ako at hindi siya pinapakinggan. Wala din akong naging tugon sa kanya bagkus tinuloy ko lang ang ginagawa kong pag-iimpaki ng gamit.

Wala naman siguro masama kung magpapakalayo-layo muna ko diba? Wala naman siguro masama kung sarili ko naman ang iispin ko diba? Pagod na ko ee. Pagod na pagod na ko at gusto ko ng ipahinga ang puso ko.

"Hoy Ate Helen! Aba, magsalita ka naman diyan."

Marahas akong napakamot sa batok ko at inis na nilingon siya. Ang kulit ahh. "Bakit ba nandito ka?"

Pero ang gagang 'to, talagang tinaasan pa ko ng kilay. Nasaan ba ang kutsilyo? Para naman matapyas ko na ng tuluyan yang kilay niyang yan. Nako talaga.

"Pinipigilan kita gaga." She replied. "Bakit ba kailangan mo pang umalis?"

I inhaled deeply and rolled my eyes at her. "Leave me alone Guinevere. Ayaw ko ng magulo."

"Wag kana kasi umalis!"

Napamaang pa ko ng mabilis niyang tinaob ang malate ko dahilan para mawala sa ayos ang damit na inampake ko kani-kanina lang. At talagang hindi pa siya nakuntento binalik niya lahat ng 'yun sa closet ko.

Sabihin niyo nga sa'kin. Pinsan ko ba 'to o bebe?

Daig pa niya si Ra-...

Wala pala.

Tss.

"Tigilan mo nga yan Guinevere! Isa na lang ah. Sasapakin na kita!" Nakakagigil ampotek. Ano bang problema niya at ayaw niya kong paalisin?

Parang tanga ee.

"Wag kana kasi umalis." At ngayon nga, naiinis na din siya. Wow lang ah. Siya pa inis ngayon. Iba talaga.

"Nakapag pa-book na ko ng flight. Hinihintay na din ako nina Mom and Dad. Kaya hindi pwedeng hindi ako aalis." Mahinahong pagpapaliwanag ko.

Sobra-sobra na ang pagtataka ko sa kinikilos niya ngayon. Biruin mong pabalik-balik pa siyang naglalakad na akala mo'y ang laki-laki ng problemang kinakaharap niya.

"Guinevere" I crossed my arms over my chest. Alam ko na, may tinatago siya sa'kin.

At gusto kong malaman kung ano 'yun.

"Sabihin mo nga sa'kin." I staring at her intently. "May tinatago kaba sa'kin?"

Her brows furrowed. "Tinatago? Wala." Nilabanan naman niya ang matalim na tinging binibigay ko sa kanya. "Ano naman ang itatago ko sayo?"

I smirked. "Talaga lang ah."

"Ano namang itatago ko sayo Ate Helen?"

Mas lalong lumawak ang pagkakangisi ko at bahagyang humakbang papalapit sa kanya. "Ano nga ba? Atty. Guinevere Stevens."

Na-miss ko yung ganito, yung tipong tingin pa lang, labanan na. Nakalimutan kong sabihin na ang bwisit kong pinsan ay isang Attorney kagaya ko.

Yes, I'm a Lawyer.

But I'm not consider myself as a great Lawyer because I did a fucking mistake. Kasalanang kahit kailanman, hindi maitatama ng kung anumang bagay na nandito sa mundong 'to.

"Wala akong tinatago sayo Ate Helen." She said, looking directly in my eyes.

Saglit ko pa siyang tinitigan ng mataman bago nagkibit balikat.