aynı anda hem iyi hem kötü nasıl hissettirebiliyorsun bilmiyorum, lakin bildiğim tek şeydir başbela oluşun.
;bu kurgu 'autumnofmay' adlı yazardan alınmıştır.
tamamlandı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Üniversite son sınıf öğrencisi Jeon Jeongguk, katıldığı araba yarışlarına lise son sınıf öğrencisi Jennie Kim'i götürmek zorundaydı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
✿başbelası | bölüm : 1✿
İnce çerçeveli gözlüğümü yukarı doğru iterken gözlerim, benden bir kaç yaş büyük, oldukça gotik giyinip 'kötü çocuk' havası veren kişilere bakıyordu.
Lalisa kaküllerini düzelterek parmağını sertçe koluma batırmasa büyük ihtimalle hâlâ aptal gibi ağzı açık onları izlemeye devam ederdim.
"Jennie!" Heyecan dolu sesiyle adeta yüzüme doğru bağırıyordu. "Burası çok güzel!" Elbette çok güzeldi, ama eğer annem Rosèanne'in evinde kalacağım yalanımı anlayıp, beni bir pistte bulursa öldürürdü.
"Buraya hep gelmek isterim ama bilirsin annemleri, ikimizi de öldürürler." Lafı ağzımdan alan Lalisa ile muzipçe gülümsedim, irislerim soluklaşan gülümsemesinde gezerken dudaklarımı. kemirdim. Her an annem çıkıp gelecekmiş gibi hissediyordum.
Lise son sınıf öğrencisi olarak gireceğim- ya da sınavın bana gireceği- sınava çalışmaktansa Lalisayla alt sınıflardan öğrendiğimiz araba yarışına gelmiştik. Bu arabalara olan ilgimi ne kadar tetiklese de, annemin her an yalanımı anlayacağı gerçeği daha da ağır basıyor, hatta terazinin diğer kolunu kırıp geçiyordu.
"Başlıyor, Jennie başlıyor! Aman Tanrım!" Lalisa her kelimesinde sertçe koluma vurup zaten baktığım yola bakmam için ısrarla vurmaya devam ederken derin bir nefes aldım. Kesinlikle annem beni öldürecekti.
Beş spor arabanın gri yolda çıkardığı lastik izleriyle dolup taşmıştı yol. Oldukça yüksek motor sesinden sağır olacağımı düşünüp ellerimle kulaklarımı kapatacakken aynı sınıfta olduğumuz Jeon Somi'yi görmem ile bu işlemi sonraya bırakıp ona odaklandım.
Ona bakan gözlerimi fark etmiş olacak ki, gözleri gözlerime denk geldi. Kaşları çatılırken zorla gülümseyip sol elimle yarışı pür dikkat izleyen Lalisa'ya vurmaya başladım. "Siktir, yakalandık Lalisa. Somi burada ve annelerimizi tanıyor. Sıçtık."
Lalisa usulca kafasını bana çevirip, daha sonra baktığım yere baktığında onunda ağzından bir küfür kaçmıştı. Tüm kanımın çekildiğini hissediyorken Somi ayaklanıp bize doğru gelmeye başlamıştı. "Buraya geliyor! Jennie kalk, kaçalım hadi!" Lalisa ne kadar kaçalım dese de ayaklarım korkudan birbirine dolanmıştı.
Somi, hiçbir şey demeden yanımıza oturduğunda Lalisa ile ikimiz kafamızı senkronize olmuş bir şekilde ona çevirdik.
"Lütfen annemize söyleme!" Lalisa aniden ağlamaklı sesi ile bağırdığında bir kaç kişi bize dönmüştü. Somi yüzünü buruşturup Lalisa'ya döndü. "Neyi?"
"Buraya kaçıp geldiğimizi."
Somi kahkahasını sunarken korkudan tırnaklarımı kemirmeye başlayacaktım. "Ah, tabi ki söylemem. Neden söyleyeyim ki?" Bir süre gözleri ikimizin üstünde dolandı. "Hem sizin burada ne işiniz var?"
"Alt sınıfların hepsi bu araba yarışı hakkında konuşuyordu, Jennie'nin de arabalara çok büyük ilgisi vardı. Bu yüzden gelmek istedik." Lalisa her şeyi tek nefeste söylerken, Somi 'anladım' demişti.
Yarışın bittiğine dair sesler gelirken, Somi yeniden ayaklandı. "Benimle gelin." İtiraz edecekken Lalisa'nın çoktan Somi'nin peşinden gitmiş olması beni yıldırırken bende kalkıp onların peşinden gitmeye başladım.
Yarışçıların arasına girdiğimizde Somi daha da hızlanıp, yarışçılardan birine sarılmıştı. Gözlerim kendiliğinden büyürken Lalisa geriye doğru adım atarak elimi tutmuştu.
"Bu benim abim Jeon Jeongguk." Somiyle birlikte yüzünü bize dönen çocuğu görmem ile büyüyen gözlerim şimdi kısılmıştı, aynı onunki gibi.
"Buranın yarışçılarından biridir, yasadışı olmasına rağmen yarışlara katılmayı oldukça sever." Somi cümlesine devam ederken, Jeongguk'un yüzüne sert bakışlar atmaya devam ediyordum.
Lise ilkken, benimle dalga geçen zorba!
"Peki, ailenizin haberi var mı?" Dudaklarımdan çıkan kelimelere engel olamamıştım, zira sadece beni henüz yeniyken herkesin ortasında rezil etmesinin acısını onu bulmuşken almak istiyordum.
"Hayır, elbette! Öğrenseler abim mahv-"
"Öyleyse, öğrenece-"
"Ne diyorsun?" Jeongguk aynı benim Somi'nin sözünü kestiğim gibi benim sözümü sertçe kestiğinde alayla gülümsedim. Sadece intikam almak istiyordum.
"Ya ailen öğrenir, ya da beni her katıldığın yarışa getirmek zorundasın."
Evet, kesinlikle ne dediğimi bilmiyordum.
merhaba, yukarı okuduğunuz gibi tüm yazma duyularımı kaybettim.
