My Master and I [My's and I's Series #1] (COMPLETE)

Chapter 22

Carla's POV

Ayieee love na ako ni author may POV na ko ehh ahahha.

Anyways paglabas namin ng kwarto ni ate ay napatawa ako ng makita ko si Russelle na nakasandal sa pader na halatang bagot na bagot na.

"Oh, anyare sa mukha mo?" Natatawang asar ko sakanya.

"Tara na nga ate, nangasar pa ehh. Sige na kuya, pasok ka na." Sabi naman ni Blessy. Si Dr Servilla naman ang siyang nag tulak na saakin habang si Blessy naman ay nasa tabi ko.

Habang papunta kami sa room ko ay nakita namin si Levi di kalayuan kaya nagpaalam na saamin si Blessy at pinuntahan si Levi na hinihintay pala siya.

Tatayo na sana ako para makabalik na sa kama ko ng bigla akong buhatin ni doctor na to.

"Excuse me." seryoso lang na sabi niya.

"Huy, anong ginagawa mo?" Gulat kong tanong. Sino ba namang hindi magugulat diba? I can go back in my own naman ahh.

"Helping you, your sluggish." Seryosong sabi niya lang, ni hindi manlang ako tinapunan ng tingin kainis.

 Haist, sayang talaga ehh, nasakanya na ang lahat ng pinapangarap ko sa isang lalaki kaso bagsak siya sa ugali. Pati rin naman si Russelle ganito eh? I know, kaya nga medyo ayoko na ng ganitong lalaki, baka makahanap nanaman ng bago ehh, ok guys inaamin ko nainis ako ng hiwalayan ako ni Russelle, kasi naman ehh parang siya na ang pinapangarap ko naging bato pa pero inaamin ko rin naman na mas bagay at perfect sila ni ate kaya wala ng bitterness saakin pero ayoko parin pumatol sa parang gaya ni Russelle ehh.

"Fine thank you hah!" Sarcastic kong sagot at inirapan siya. Hindi niya ako pinansin at inihiga lang sa kama ko, Hindi pala inihiga, pinaupo lang sa gilid ng kama ko kasi lilinisin nga pala yung sugat so, araw-araw nga to ehh pero nakakapagtaka at siya mismo ang mag lilinis sa sugat ko, alam kong wala itong malisya, doctor siya pasyente ako pero ang ipinagtataka ko lang is bakit hindi na yung mga babaeng nurse ang nag aasikaso sakin?

Shunga mo Carla, eh bat di mo nalang siya tanungin, hindi yung tanong ka ng tanong sa sarili mo, pinapasakit mo lang ulo mo ehh.

 
See? Nagtatalo na ang isip ko. Nababaliw na ba ako?

"Asan yung nurse na nag aasikaso at naglilinis ng sugat ko?" I ask him ng makabalik na siya dala yung gamit niya.

"They're busy that's why from now on I will be doing their job." He answered. Napa english tuloy ako.

"Pero wait huh, doctor ka diba? Diba mas busy pa kayo kesa sa mga nurse?" I ask him.

 
"Hold your blouse." He commanded ng itaas niya ang suot kong blouse, itinaas ko nalang ito at tumambad ang naka bandage kong bewang, bat bandage eh tama lang naman ng bala to? Well sabi nila madali raw bumukas ang sugat at pwede raw akong mamatay kapag naubusan ako ng dugo mula sa maliit na sugat na to, mabuti narin ang ingat noh.

"Ms. Rodriguez, nurse or doctor is still the same, we help people and that's all it matters because it is our job." He answered to my question. Fine, speechless ako don ahh. Tumahimik nalang ako, sinimulan na niyang tanggalin yung bandage at ng matangal na niya ito ay tinanggal niya rin yong gauze na tumatakip sa sugat ko, nagdugo pala siya, kaya pala medyo sumakit kanina ehh. Yan kasi Carla, ang likot at tigas ng kokote mo.

"Your stubborn." Seryosong sabi niya sakin at tumingim sakin saka ibinalik ang tingin sa sugat kong bumuka. Sorry naman daw ahh.

"Alam ko, wag mo ng ipamukha sakin." Pagtataray ko sakanya.

Biglang may kinuha naman siyang bulak at alcohol mula sa gamit niya. Napalunok naman ako dahil sa kaba. Gosh, fresh pa po ang sugat ko, siguradong masakit to.

Ilalapat niya na sana yung bulak ng bigla kong pinigilan yung kamay niya, napatingin naman siya sakin.

"Pwedeng mamaya nalang? Pag tulog na ko?" I ask pero tinignan niya lang ako ng seryoso.

"Ok, sabi ko nga, ngayon na." Sabi ko at inalis na ang kamay ko sa pagkakahawak sakanya.

Idadampi pa sana niya ulit ng wala sa sarili kong pinigilan ulit ang kamay niya, masakit kasi siya ehh huhuhu.

Tinignan na niya ako ng masama.

"Eh kasi naman ehh..." Natahimik ako ng biglang may inilabas siya sa bulsa niya, injection! 

INJECTION GUYSSSS!!!

"Teka naman, pwede ba nating pag usapan muna ito?" Kinakabahang tanong ko.

"It's just an anesthesia." He said at inalis ang takip nito, napalunok naman ako ng makitang sobrang haba ng karayom, as in. 

Feeling ko mahihimatay na ko pero sayang at hindi nangyari.

Itinusok na niya ito sa may dextrose kaya ayon medyo lumuwag ang hininga ko, nakalimutan kong sa dextrose pala nila tinutusok yung injection, ilang segundo lang ay namanhid ang katawan ko.

"Now stop stopping me ok." He commanded, tumahimik nalang ako.

Nang ilalapat na niya yung bulak sa sugat ko ay hindi na ako kinabahan dahil sigurado na akong hindi ko na to mararamdaman.

I feel numb, dahil sa na bobored na ko ay nakakaramdam na ako ng antok.

Di ko namalayan na nakatulog na pala ako.

Clint's POV

I catch her head when she suddenly fell asleep, I don't have a choice but to lay her down on her bed and continue treating her opened wound. After that, I turn off her lights and left her room.

You must be wondering why am I the one treating her and not the nurses, simple, I was observing her and it's my job to give her extra care since she was mentally unstable, actually I'm just following my uncle slash superior.

Carla Rodriguez, she appear to be happy go lucky outside she knows how to hide her emotions well, she can even hide the fact that she's getting weaker and weaker. She's not even aware that there are times that she's having a hard time sleeping because of her nightmares, one of the reason's why she still feels weak despite her eating and resting daily. I'm secretly putting some sleeping pills on her drinks just to make her sleep but of course, I can't always do that since it can threaten her health.

I sigh, this was my first time focusing on one patient.

I went on my office and planning to take a nap. I wasn't obvious but taking care of that woman is a hard task. I don't like being close to my patients that's why I always keep my distance from them and I only meet them once or twice, but I can't do the same to that woman, and it's frustrating me.

I took a deep breath again and look at my ceiling.

"I can't sleep." I whispered.

___

Note: Konnichiwa, for those who have read the old chapter 22, you might notice that I have change a lot of scenes in this chapter, anyway, still thank you for reading this and hope you'll like this new chapter 22.

_hanahanabi_