Kingsman: Dream

Minik minjae~

Güneş yeni doğmuştu. Tan ışıkları laboratuvarın penceresinden içeri giriyordu. Ve renjun aradığı kimyasalları kesinlikle bulamıyordu.

Çekmeceleri deli gibi karıştırıyor sonrasında bir sürü siktir çekip tekrar aramaya geri dönüyordu. Birden kapısının dan diye açılmasıyla irkildi renjun, sonra da gelen kişiye baktı. Gelen kişi ağzında ki sigarasıyla elbette jaemin'di...

"Sana laboratuvara sigarayla girme diye kaç kere söyleyeceğim seni mankafa! Taşaklarının patlamasını mı istiyorsun?"

Jaemin peki dermiş gibi ellerini kaldırmış ve attığı adımı geri çekerek laboratuvardan çıkmıştı. Renjun alacaklarının listesini yanına almış ve hızla laboratuvardan çıkmıştı. Ta ki, jaemin'in ayağına takılana kadar...

Jaemin renjun laboratuvardan çıkarken, sırf piçlik oldun diye ayağını uzatmış ve renjun'un düşmesini sağlamıştı. Sonrasında da sigarasının dumanını üfleyip kıkırdamış ve "Bugün şanslı günündesin. Arabayı ben kullanacağım." Demişti.

Jaemin anlaşılan uykusunu iyi almıştı bugün.

Renjun şaşkınlıkla jaemin'in ağzına attığı sakızı izledi. Sonra da kalkıp üstünü düzeltti ve jaemin'in peşinden dışarı çıktı. Renjun'un gözü bir an jaemin'in ensesinde ki dövmeye takıldı.

"Yeni dövme mi yaptırdın?" Dedi tek kaşını kaldırarak. Jaemin ise ona dönmüş ve sakızını patlatmış, sonrasında da "Daha yeni görecek kadar o kimyasallarla kafayı bulmuşsun renjun-ah. Bu benim ilk dövmem. Bunu bana minhyung yapmıştı..." demişti. İkisinin de yüzünde bir solma vardı bu ismi duyduklarında.

Minhyung onlarda derin, ve kapanması acı veren bir yara olarak kalmıştı. Kimsenin kapatamayacağı, kapatmaya cesaret edemeyeceği bir yaraydı bu. O yaranın kapanması, minhyung'u unutmak demekti. Ve kimse bunu istemiyordu. Çekecekleri acı minhyung'un bir anısıydı. Acıtsa bile...değmeliydi...

Jaemin arabanın kapılarını açmış ve sürücü yerine binmişti. Renjun'da hemen ardından arabaya bindiğinde "Sen nereye gideceksin?" Dedi kuşkuyla.

"Gideceğin yere yakın bir tepe var. Orada atış yapacağım."

Renjun'un şimdi aklına gelmişti. Jaemin bazen kimseye haber vermeden ortadan kaybolurdu. Ya canı sıkıldığı için dışarı çıktığını ya da birilerinin kafasını dağıtmak için yeraltı dünyasına gittiğini sanırlardı.

"Yani sen hep ortadan kayb-"

"Evet huang renjun, ne zaman ortadan kaybolsam o tepeye gidiyor ve atış yapıyorum. Kolaysa bir m-16 tüfeği sen yüzünü patlatmadan kullan!"

Jaemin'in sinirli çıkışından sonra renjun kıkırdamış ve elini peki anlamında sallayıp önüne dönmüştü. Jaemin yandan bir gülümseme atıp birden gaza yüklendiğinde ise neye uğradığını şaşırmıştı renjun.

Jaemin hızını iyice arttırıyor sağa ya da sola dönecekleri zaman el frenini çekerek tekerlekleri kilitleyip kulak ağartan sesler çıkartıyor ve ortalığı toz dumana katıyordu.

"Bu kadar heyecan ne için na jaemin!?"

Jaemin'in ilk defa kahkaha attığını görüyordu renjun. Kahkahalar içinde "Biraz rahatla ve havayı hisset renjun!" Dedi jaemin. Ve arabanın tavanı da dahil olmak üzere tüm camları açtı. İkisi de biliyordu ki kesinlikle üşüteceklerdi...

Sonunda gelecekleri yere vardıklarında. renjun hızla arabadan inmiş ve jaemin'e " 2 saate işim biter. Sende orada çok eğlenme tamam mı?" demişti. Jaemin ise sadece gözlerini devirmekle yetinip gaza yüklendi ve ortalı toz dumana boğarak renjun'u geride bıraktı.