Αλήθειες και Ψέματα (Τα Πέντε Βασίλεια Prequel)#SCBC2024

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 21

Η Ανθή άνοιξε τα μάτια της. Είχε σχεδόν αποκοιμηθεί στην πολυθρόνα πλάι στο κρεβάτι της κόρης της για να την προσέχει. Η Άντζελα ήταν κάθιδρή, έτρεμε και πάσχιζε να αναπνεύσει. Σε ένα δέκατο του δευτερολέπτου βρέθηκε πανικόβλητη στο κρεβάτι της και έπιασε το χέρι της.

"Άντζελα; Κόρη μου; Ω Θεέ μου, όχι ακόμα, σε παρακαλώ..." ψέλλισε με τα δάκρυα να μουσκεύουν για μια ακόμα φορά τα μάγουλα της. Η Άντζελα άνοιξε τα θολά απ' τον πυρετό μάτια της και την κοίταξε.

"Μαμά... Δεν μου έχει...απομείνει...πολύς χρόνος..." κατάφερε να πει. Η Ανθή άγγιξε το μέτωπο της το οποίο έκαιγε.

"Ησύχασε, αγάπη μου... Θα καλέσω τον γιατρό." Είπε και σηκώθηκε αμέσως, όμως η Άντζελα τη σταμάτησε αρπάζοντας με όση δύναμη είχε το χέρι της.

"Σε παρακαλώ... Πριν πεθάνω...θέλω να δω τον Στέφανο για μια τελευταία φορά. Γράψε του...Και πες του ότι τον θέλω στο πλευρό μου." Είπε. Η Ανθή συμφώνησε κουνώντας το κεφάλι της θετικά και με τους λυγμούς να την πνίγουν. Ήξερε ότι, ίσως ο Στέφανος να μην προλάβαινε να καταφθάσει εγκαίρως. Το γράμμα ήθελε τέσσερις μέρες να φθάσει στο Μικρό Βασίλειο και άλλες τόσες ήθελε το καράβι με τον νεαρό πρίγκιπα να καταφθάσει στο Βασίλειο τους. Όμως, όπως και να 'χε, ο Στέφανος όφειλε να ξέρει. Και ας μην προλάβαινε να φτάσει εγκαίρως...

Διέταξε μια υπηρέτρια να ετοιμάσει κομπρέσες με ζεστό νερό και ξύδι και άλλη μια να ειδοποιήσει αμέσως τον γιατρό. Έπειτα πήγε στο γραφείο της, έγραψε ένα γράμμα για τον Στέφανο, το οποίο μούσκεψε με τα δάκρυα της, και παρήγγειλε να το στείλουν όσο πιο γρήγορα γινόταν με οποίο καράβι βρισκόταν διαθέσιμο άμεσα.

Όταν επέστρεψε στο δωμάτιο της Άντζελας, ήταν περασμένα μεσάνυχτα, ο γιατρός είχε καταφέρει με μια ένεση να μειώσει τον πυρετό, όμως την ενημέρωσε πως αυτό θα ήταν μόνο προσωρινό. Η Άντζελα είχε βυθιστεί και πάλι σε λήθαργο. Εκείνη την ώρα ο Κωνστάντινος επέστρεψε από μια βόλτα που είχε πάει τους κήπους για να πάρει λίγο αέρα, καθώς ο ύπνος τον είχε ξεχάσει εκείνη τη νύχτα. Απ' τη μια η εξαφάνιση της Κατιας, η άσχημη ψυχολογική κατάσταση στην οποία βρισκόταν ο αδελφός του και απ' την άλλη η ξαφνική αρρώστια της Άντζελας δεν τον άφηναν να ησυχάσει.

"Τι συνέβη, Ανθή;" Ρώτησε, καθώς είδε τον γιατρό να βγαίνει απ' το δωμάτιο και μια υπηρέτρια να βρίσκεται στο πόδι πλάι στη μητριά του. "Τι έπαθε η Άντζελα;"

"Τίποτα δεν έπαθε. Ανέβασε υψηλό πυρετό, όμως ο γιατρός κατάφερε να τον ρίξει και αύριο θα είναι καλύτερα. Κοιμάται ήσυχα τώρα." Ο Κωνσταντίνος δεν το πιστεύε. Τα μάτια της ήταν κατακόκκινα και ήταν ξεκάθαρο πως είχε κλάψει. Την έσπρωξε απαλά από την πόρτα και μπήκε στο δωμάτιο.