Αλήθειες και Ψέματα (Τα Πέντε Βασίλεια Prequel)#SCBC2024

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 41

Ελαφρώς ακατάλληλη σκηνή σε αυτό το κεφάλαιο 😏🔞

************************

Το ίδιο βράδυ μετά το πρωτο τους φιλί ύστερα από τόσα χρόνια, που ο Λεωνίδας κατάλαβε πόσο αληθινό ήταν αυτή τη φορά, κατάλαβε αμέσως και πόσο ήθελε να την ξανακάνει δικιά του και η Κάτια το ίδιο, που ένιωθε την έλξη ανάμεσα τους να μην την αφήνει να τον αποχωριστεί λεπτό. Φτάνοντας έξω απ' το δωμάτιο της, και ενώ εκείνος αναρωτιόταν ήδη αν έπρεπε να την καληνυχτισει η να της πει να περάσει, η Κάτια τον φίλησε με πάθος και τον τράβηξε αμέσως μέσα στο δωμάτιο.

Φιλιούνταν χωρίς σταματημό, μόνο με σύντομες παύσεις για να βγάλουν τα ρούχα τους, με τις καρδιές τους να χτυπούν τρελά. Τα κορμιά τους καυτά, έμειναν επιτέλους γυμνά και αδημονουσαν κι οι δύο για την ένωση.  Ο Λεωνίδας έβλεπε επιτέλους την ομορφιά της σ' όλο της το μεγαλείο. Αγαπούσε κάθε εκατοστό του κορμιού της, ακόμα και τη μικρή εκείνη ατέλεια, το σημάδι στο πλευρό που έγινε η απλή αφορμή για να δει όλα όσα είχε αρνηθεί να βλέπει.

Η Κάτια τον έσπρωξε απαλά για να καθίσει στο κρεβάτι κι έπειτα κάθισε πάνω του βάζοντας τα πόδια της δεξιά κι αριστερά. Χωρίς να πει κουβέντα, τον κοίταξε στα μάτια για ακόμα μια φορά κι έπειτα ένωσε ξανά τα χείλη τους, ενώ τα χέρια του την άγγιζαν παντού στο σώμα της και στα μαλλιά της, σε εκείνον τον ξανθό χείμαρρο που έπεφτε στην πλάτη της. Η φλόγα που είχε ανάψει μεταξύ τους έγινε και πάλι φωτιά μετά από τόσα χρόνια και όταν ενώθηκαν, ξέχασαν που βρίσκονταν και πότε, έγιναν ένα, έσμιξαν ξανά μετά από τόσα χρόνια κι όμως ήταν σαν να μην πέρασε ούτε μέρα. Όλα τόσο γνωστά και οικεία, μόνο που το πάθος τώρα ήταν εντονότερο σε συνδυασμό με τη συγκίνηση που ένιωθαν για τα χρόνια που είχαν χάσει.

Ο Λεωνίδας έπειτα με δύο κινήσεις την γύρισε ανάσκελα, ξαφνιάζοντας την. Της χαμογέλασε λίγο και έπειτα πήρε αυτός το πάνω χέρι και ξαναμπήκε μέσα της, οδηγώντας την σταδιακά στην κορύφωση. Απολάμβανε κάθε στιγμή χωρίς να βιάζεται, αυτή τη φορά και με τις πέντε του αισθήσεις, κι όταν η Κάτια άρχισε να τον σφίγγει περισσότερο πάνω της και με πνιχτές κραυγές να φωνάζει το όνομα του, αφέθηκε ολοκληρωτικά και τη συνόδευσε στον τελικό προορισμό, τελειώνοντας μαζί της και μέσα της.

Έμειναν αρκετή ώρα έτσι. Κανένας δεν ήθελε να αποχωριστεί το σώμα του άλλου. Δεν το πίστευαν πως είχαν ξαναγίνει ένα, χωρίς εμπόδια να τους χωρίζουν πλέον. Και εκεί ανήκαν.