Αλήθειες και Ψέματα (Τα Πέντε Βασίλεια Prequel)#SCBC2024

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 29

Προειδοποιώ ότι και αυτό το κεφάλαιο θα είναι λίγο spicy αλλά χωρίς πολύ αναλυτικές περιγραφές

Η Κάτια κοιτούσε τον Νίκο έντρομη μετά την ξαφνική πρόταση που της είχε κάνει. Της είχε προτείνει να επιστρέψουν μαζί στον Βορρά και εκείνος να σκοτώσει τον Βασιλιά απαλλάσσοντας την μια και καλή από το φόβο και την αγωνία που την κατέκλυζαν κάθε φορά που σκεφτόταν την επιστροφή της. Τα συναισθήματα της ανάμεικτα. Απ' τη μια φόβος, ένας νέος φόβος που δεν είχε ξανανιώσει. Τι είδους άνθρωπος ήταν ο άντρας που την έσωσε, τελικά; Συγχρόνως όμως ένιωθε ευγνωμοσύνη για αυτόν, που ήθελε να την δει ξανά ευτυχισμένη και ας έμενε πάλι μόνος του. Που θα κινδύνευε με αυτή του την πράξη μόνο και μόνο για εκείνη. Χωρίς ο ίδιος να έχει κανένα προσωπικό όφελος.

Ήθελε όσο τίποτα να επιστρέψει στον Βορρά. Μπορεί να είχε ερωτευθεί τον Νίκο, όμως ο Λεωνίδας δεν έπαυε να είναι η μεγάλη της αγάπη, και όσο σκεφτόταν ότι επέστρεφε ξανά στην αγκαλιά του η καρδιά της φτερουγίζε. Σίγουρα θα είχε γίνει η επέμβαση και αν όλα είχαν πάει καλά, ο καλός της τώρα θα είχε αποκτήσει ξανά την όραση του και επιτέλους θα την κοιτούσε στα μάτια για πρώτη φορά. Πόσο θα χαιρόταν...

Όμως όχι, δεν ήθελε να ρισκάρει. Το σχέδιο του Νίκου ήταν πολύ σκοτεινό και επικίνδυνο. Θα το είχε πάντα βάρος στη συνείδηση της.

"Όχι, Νίκο. Δεν θέλω να γίνεις δολοφόνος για χάρη μου. " του είπε. Ο Νίκος την κοίταξε με το βλέμμα του να σκοτεινιάζει και το μπλε χρώμα να γίνεται σχεδόν μαύρο.

"Είμαι ήδη δολοφόνος. Έχω σκοτώσει και στο παρελθόν, Κάτια." Της είπε κάνοντας τη να ανατριχιάσει. "Κακούς ανθρώπους που τους άξιζε ο θάνατος. Ένας παραπάνω παλιάνθρωπος δεν θα αλλάξει τα πράγματα, ίσα ίσα που θα γλιτώσουν κι άλλες γυναίκες από αυτόν. Δεν έχεις σκεφτεί μήπως έχει κάνει κακο και στις αδελφές σου;"

"Ναι, πάντα το σκεφτόμουν και ένιωθα απαίσια που έφυγα και δεν προσπάθησα να τις ειδοποιήσω." Παραδέχθηκε η Κάτια. Είχε δίκιο. Έπρεπε να τελειώνει μια και καλή, να ηρεμήσει επιτέλους η ψυχή της και να επιστρέψει στο μέρος που πραγματικά ανήκε.

"Εντάξει λοιπόν... Δέχομαι." Είπε τελικά προτού προλάβει να αλλάξει πάλι γνώμη. "Όμως, πως θα μπούμε στο βασίλειο του Βορρά; Τα σύνορα είναι ακόμα κλειστά, δεν είναι;"

"Έχω...κάποιες διασυνδέσεις..." Είπε σκεπτικός ο Νίκος. "Ίσως μας εξασφαλίσουν μια κρυφή είσοδο στον Βορρά μέσω ένας δάσους στο Δυτικό Βασίλειο, ένα τμήμα που δεν φυλάγεται πολύ από φρουρούς. Είναι επικίνδυνο, αλλά δεν θα περάσουμε χωρίς βοήθεια... Δώσε μου μερικές μέρες καιρό, να κανονίσω το σχέδιο και να επικοινωνήσω με τους γνωστούς μου  οι οποίοι θα μας συνοδεύσουν κιόλας." Η Κάτια συμφώνησε. Δεν κατάλαβε πως ακριβώς θα έφευγαν και θα περνούσαν τα κλειστά σύνορα, όμως είχε τυφλή εμπιστοσύνη στον Νίκο.