Αλήθειες και Ψέματα (Τα Πέντε Βασίλεια Prequel)#SCBC2024

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 42

Η Κάτια ήταν πολύ ευτυχισμένη. Επιτέλους, είχε φτάσει η ωραιότερη ημέρα της ζωής της. Η μέρα του γάμου της με τον Λεωνίδα. Απ' το πρωί δεν έκανε τίποτα άλλο, πάρα μόνο αφέθηκε στις περιποιήσεις των υπηρετριών που την ετοίμαζαν για το γάμο και τη στέψη. Ήθελε να κάνει βέβαια και κάποια πράγματα μόνη της, αλλά δεν την άφησαν. Έτσι, μετά το απολαυστικό λουτρό με τα αρωματικά έλαια, έφαγε ένα πλούσιο γεύμα, ξεχωριστά από τον Λεωνίδα και κλείστηκε στην κάμαρη της για τις τελικές ετοιμασίες, το ντύσιμο, το μακιγιάζ και τα μαλλιά.

Δεν τον είχε δει καθόλου όλη την ημέρα, για να μην "πάει γρουσουζιά", όπως της είπαν.

Ίσως για αυτό να έγιναν τα πράγματα έτσι μετά τον πρώτο γάμο, γιατί είχαμε ιδωθεί πριν την εκκλησία. Σκεφτόταν με χιούμορ η Κάτια.

Οι γυναίκες την έντυσαν με το πανάκριβο νυφικό, με τη δύο μέτρων ουρά, γελώντας και λέγοντας τραγούδια. Η Κάτια ήταν πολύ ζέστη και φιλική με όλες τους, σαν να ήταν φίλες της και όχι υπηρέτριες που έκαναν τη δουλειά τους.

Ο Λεωνίδας ντυνόταν κι εκείνος στο δωμάτιο του, σκεπτόμενος πόσο πιο ευτυχισμένος ήταν τώρα από ότι στον ψεύτικο γάμο του με τη Μαρία. Τώρα πια είχε την αληθινή Κάτια στο πλευρό του, είχαν γίνει ένα και δεν υπήρχε πια η παραμικρή αμφιβολία.

Μετά την ημέρα εκείνη της εκτέλεσης, μαθεύτηκε παντού το γεγονός ότι η πρώην βασίλισσα Ανθή σκοτώθηκε κατά λάθος, θυσιάζοντας ηρωικά τη ζωή της για να σωθεί η κόρη της, καθώς και το γεγονός ότι η γυναίκα εκείνη που νόμιζαν για τη Βασίλισσα Κάτια, ήταν στην πραγματικότητα η Πριγκίπισσα Μαρία, η δολοφόνος του πρώην βασιλιά τους, και η γυναίκα που ο Βασίλιας Λεωνίδας παραλίγο να εκτελέσει δεν ήταν η Πριγκίπισσα Μαρία αλλά η αληθινή Κάτια, που σήμερα θα στεφόταν βασίλισσα τους.

Τα κουτσομπολιά έγιναν κι έπαιρναν, αλλά καθόλου δεν τον ένοιαζε. Ήταν τόσο ευτυχισμένος κι ερωτευμένος πάλι απ' την αρχή μαζί της, που ακόμα και ηλίθιο να τον έλεγε ο λαός, δεν θα τον πείραζε καθόλου!

Κι έφτασε η αγία εκείνη ώρα, που την αντίκρισε μπροστά του στα σκαλιά της εκκλησίας και έμεινε έκθαμβος να κοιτάει σαν μαγεμένος την ομορφιά της. Είχαν πάει στην εκκλησία με ξεχωριστές άμαξες για να ανταμώσουν απευθείας εκεί. Ήταν πανέμορφη μέσα στο κατάλευκο μακρύ νυφικό της, περίτεχνα ραμμένο όπως της άξιζε. Τα μαλλιά της ήταν μαζεμένα σε ένα απλό χαμηλό κότσο, για να μπορέσει να στερεωθεί το στέμμα αργότερα, και τα χείλη της βαμμένα με κατακόκκινο κραγιόν. Το μοναδικό αξεσουάρ ήταν δύο μακριά, χρυσά σκουλαρίκια της μητέρας της. Παρόλο που του άρεσε όπως κι αν ήταν, ακόμα και με μπερδεμένα μαλλιά όταν ξυπνούσε, σήμερα ειδικά είχε μείνει άφωνος από την ομορφιά της. Το πρόσωπο της έλαμπε, και δεν ήταν μόνο απ 'το μακιγιάζ, αλλά επειδή είχε βρει επιτέλους την πραγματική ευτυχία. Ο Λεωνίδας το είχε ξαναζήσει αυτό, όμως τώρα ήταν λες και το ζούσε για πρώτη φορά με την πραγματική Κάτια, την αληθινή και μοναδική αγάπη της ζωής του.