Αλήθειες και Ψέματα (Τα Πέντε Βασίλεια Prequel)#SCBC2024

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 24

Λίγες μέρες μετά την κηδεία της Άντζελας, έφτασε στο Βασίλειο του Βορρά ο Στέφανος. Αν και είχαν κλείσει τα σύνορα, ακόμα και τα θαλάσσια, ο Πρίγκιπας του Μικρονησίου ήταν ειδικη περίπτωση και για αυτό άφησαν το καράβι του να περάσει.

Οι φρουροί τον οδήγησαν στα τρία αδέλφια και μόλις τον είδε ο Κωνστάντινος, ο θυμός τον κυρίευσε.

"Που είναι; Είναι ζωντανή; Τι γράμμα ήταν αυτό που μου έστειλε η Βασίλισσα σας;" ρώτησε με αγωνία ο Στέφανος χωρίς καν να τους χαιρετήσει, αγνοώντας τους τύπους. Ο Κωνσταντίνος τον πλησίασε απειλητικά και τα δύο αδέλφια του ήξεραν ήδη ότι θα ξεσπάσει καυγάς.

"Τώρα ήρθες; Η Άντζελα είναι νεκρή." Του είπε αγριεμένος.

"Πώς...;" έκανε ο Στέφανος με βλέμμα γεμάτο πόνο. "Θεέ μου... Με ήθελε δίπλα της κι εγώ...δεν πρόλαβα. Λυπάμαι..."

"Λυπάσαι; Μόνο αυτό έχεις να πεις; Ότι λυπάσαι;!" Είπε ο Κωνσταντίνος υψώνοντας τους τόνους. "Έρχεσαι τώρα μιάμιση βδομάδα μετά και μου λες ότι λυπάσαι;! Που ήσουν όταν η Άντζελα ξεψύχησε στα χέρια μου, ενώ σε ζητούσε με παράπονο;!"

"Μάριε, συγκράτησε τον, σε παρακαλώ." Είπε ο Λεωνίδας και ο Μάριος πλησίασε τον αδελφό τους και έβαλε το χέρι στον ώμο του.

"Έλα, ηρέμησε." Του είπε, όμως εκείνος τον αγνόησε και συνέχισε την λεκτική επίθεση στον παραλίγο γαμπρό τους:

"Σε ήθελε στο πλάι της και εσύ δεν ήσουν εδώ! Εγώ ήμουν δίπλα της στις τελευταίες της στιγμές!"

"Συγγνώμη..." Είπε σκύβοντας το κεφάλι και δακρύζοντας ο Στέφανος.

"Τι να την κάνω τη συγγνώμη σου τώρα;!"

"Κωνσταντίνε, φτανει. Πονάει όσο κι εσυ, μην το χειροτερεύεις." Προσπάθησε να τον συνετίσει ο Λεωνίδας, που άκουγε ξεκάθαρα τον πόνο στη φωνή του Στέφανου.

"Μα δεν πρόλαβα... Το γράμμα άργησε να έρθει, κι έπειτα έπρεπε να κανω κάποιες προετοιμασίες και δεν έβρισκα καράβι."

"Άσε τις δικαιολογίες! Είσαι πρίγκιπας! Μπορούσες να κινήσεις γη και ουρανό για να προλάβεις να έρθεις πριν πεθάνει! Αυτή ήταν η αγάπη σου;!"

"Κωνσταντίνε, αρκετά είπα!" Φώναξε αυτή τη φορά ο Λεωνίδας ενώ ο Μάριος τον κρατούσε από φόβο μην του επιτεθεί.

"Να φύγεις και να μην ξαναπατήσεις εδώ! Δεν σε θέλουμε στο Βασίλειο μας!" Ούρλιαξε σπρώχνοντας τον ο Κωνστάντινος.

"Σας παρακαλώ... Αφήστε με τουλάχιστον να επισκεφθώ τον τάφο της και να της αφήσω μερικά λουλούδια! Μόνο αυτό και δεν θα ξανάρθω ποτέ, το ορκίζομαι."

"Κωνσταντίνε!" Φώναξε αυστηρά ο Λεωνίδας και τους πλησίασε αργά. "Ότι έγινε έγινε. Ο Στέφανος πλήρωσε και με το παραπάνω για την καθυστέρηση του. Έχασε την Άντζελα, και πονάει όπως όλοι μας. Άφησε τον τουλάχιστον να επανορθώσει και να της πει το τελευταίο αντίο. Κι αν υπάρχει ζωή μετά θάνατον, η Άντζελα θα σας βλέπει και δεν θα θέλει να τσακώνεστε. "

"Έχει δίκιο." Συμφώνησε ο Μάριος. "Η Άντζελα θα ήθελε να είστε αγαπημένοι τώρα και να τιμάτε τη μνήμη της. Κι εσένα θα σε συγχωρέσει Στέφανε, είμαι σίγουρος."

Ο Κωνσταντίνος πήρε μια βαθιά ανάσα για να κατευνάσει το θυμό του και αμέσως δάκρυα κύλησαν και αγκάλιασε αδέλφικα τον Στέφανο.

"Συγνώμη." Του είπε. "Φέρθηκα σκληρά. Ο πόνος που την έχασα δεν με αφήνει να σκεφτώ λογικά. Είσαι καλοδεχούμενος να μείνεις όσο θέλεις." Ο Στέφανος έκλαψε κι εκείνος για την αγαπημένη του και είπε πως τον καταλάβαινε και πως δεν του κρατούσε κακία.

Ύστερα πήγαν οι δύο τους στον τάφο της Άντζελας, αφού ο Στέφανος έκοψε πρώτα μερικά όμορφα λουλούδια από τον κήπο. Δεν είχε τοποθετηθεί το μνήμα ακόμα και το χώμα ήταν φρέσκο απ' την ταφή. Στη σκέψη ότι η αγαπημένη του, η γυναίκα που θα παντρευόταν, βρισκόταν τώρα εκεί κάτω, ο Στέφανος έπεσε στα γόνατα κλαίγοντας και λέγοντας της πόσο πολύ την αγαπούσε και πόσο λυπόταν που δεν ήταν εκεί την τελευταία της στιγμή. Ο Κωνσταντίνος τον παρακολουθούσε με θλίψη.

"Έλα, πάμε." Πήγε και του είπε όταν είδε ότι η ώρα ήταν περασμένη. "Μονάχα το σώμα της είναι εκεί κάτω. Η ψυχή της σίγουρα θα είναι στον Παράδεισο και αν μας βλέπει θα θέλει να μας ξαναδεί χαρούμενους. Και τους δύο μας." Είπε αυτά τα λόγια, παρόλο που ήξερε ότι ο ίδιος δεν θα ήταν ποτέ ξανά χαρούμενος χωρίς εκείνη.

Ο Στέφανος φιλοξενήθηκε τρεις μέρες στο Παλάτι του Βορρά. Η Ανθή τον υποδέχθηκε με θέρμη, χωρίς η ίδια να του έχει κρατήσει κακία που άργησε. Έπειτα αναχώρησε για την πατρίδα του. Λίγα χρόνια μετά, ο Στέφανος θα ερωτευόταν ξανά, θα παντρευόταν και θα έκανε οικογένεια με μια πολύ όμορφη και καλή κοπέλα απ' το βασίλειο του, όμως πάντα θα κρατούσε στη μνήμη του την πρώτη του αγάπη που έφυγε τόσο άδικα απ' τη ζωή.