Αλήθειες και Ψέματα (Τα Πέντε Βασίλεια Prequel)#SCBC2024

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 40

Πέρασαν τέσσερις βασανιστικές ημέρες για τον Λεωνίδα, τέσσερις ημέρες που η Κάτια ψηνόταν στον πυρετό και ακροβατούσε μεταξύ ζωής και θανάτου. Σκεφτόταν πως αυτή ήταν η τιμωρία του για όσα είχε κάνει, να τη χάσει τώρα που την είχε βρει πραγματικά.

Ο Αρχίατρος βρισκόταν συνέχεια εκεί και την περιποιούνταν, όμως έλεγε στον Βασιλιά του να είναι προετοιμασμένος για οτιδήποτε. Ο Λεωνίδας δεν άντεχε, δεν μπορούσε να σκεφτεί ότι θα έφευγε έτσι απλά απ' τη ζωή από δικά του λάθη. Όταν δεν ήταν εκεί ο γιατρός, τις περισσότερες ώρες τις περνούσε ο ίδιος στο πλευρό της, σκεπτόμενος πως αυτές ίσως ήταν οι τελευταίες τους στιγμές μαζί. Δεν κοιμόταν, δεν έτρωγε, καθόταν μονάχα και την πρόσεχε. Μέχρι και την αδελφή του είχε παραμελήσει, κι εκείνη είχε βυθιστεί στο δικό της σκοτάδι.

Πολλές φορές, κρατούσε στα χέρια του τη γυάλα με το τριαντάφυλλο που της είχε χαρίσει.

Αν χαρίσεις ένα τέτοιο τριαντάφυλλο σε μια κοπέλα, εκείνη θα σε ερωτευθεί αληθινά, όμως το μέλλον σας θα είναι σκοτεινό. Επανέρχονταν στο μυαλό του τα λόγια του θρύλου εκείνου. Να λοιπόν που αυτά τα λόγια είχαν βγει αληθινά και με τον χειρότερο τρόπο, τελικά. Άλλες φορές καθόταν πλάι της στο κρεβάτι, της κρατούσε το χέρι και την παρακαλούσε να ανοίξει τα μάτια της.

"Σε παρακαλώ, Κάτια μου, γίνε καλά, έστω κι αν αποφασίσεις να φύγεις ξανά μακριά μου. Έστω και αν δεν με συγχωρέσεις ποτέ..." της έλεγε. Τα λόγια της υπήρχαν ακόμα σαν μαχαίρια στην καρδιά του:

Σε μισώ για όλο τον πόνο που μου προκάλεσες. Αλλά σ' αγαπώ συγχρόνως, για όλες τις όμορφες αναμνήσεις που έχουμε μαζί. Την είχε πονέσει, την είχε πληγώσει και λίγο έλειψε να τη σκοτώσει, ενώ η μητέρα της σκοτώθηκε από τη σφαίρα που προοριζόταν για την ίδια.

Ωστόσο, το σώμα της Ανθής δεν μπορούσε να συντηρηθεί άλλο και έπρεπε αναγκαστικά να ταφεί. Δεν μπορούσαν να περιμένουν αν θα συνέλθει η Κάτια.

Ο Λεωνίδας της διοργάνωσε μια πρόχειρη, νεκρική τελετή με ελάχιστα άτομα. Θάφτηκε δίπλα στον τάφο του πατέρα του, με το σπασμένο ακόμα μάρμαρο. Ο Λεωνίδας διέταξε να ξεθαφτεί αργότερα ο πατέρας του και να ταφεί στην πιο απόμερη γωνιά του νεκροταφείου και αυτή τη φορά χωρίς πανάκριβα μνήματα από πάνω, μόνο μια απλή πέτρα με το όνομα του. Οι υπηρέτες απόρησαν, κάποιοι ήξεραν βέβαια τι είχε συμβεί, αλλά υπάκουσαν και το φρόντισαν αμέσως.