Αλήθειες και Ψέματα (Τα Πέντε Βασίλεια Prequel)#SCBC2024

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5

Την επόμενη μέρα, η Κάτια ξύπνησε γαλήνια. Τα γεγονότα της προηγούμενης βραδιάς επανήλθαν στο μυαλό της και χαμογέλασε. Είχε όμως και μια μελαγχολία, γιατί συνειδητοποίησε ότι δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι με τον Λεωνίδα σαν ζευγάρι. Ακόμα και έτσι όμως, είχαν μερικές ημέρες για να περάσουν μαζί, μέχρι εκείνη και οι αδελφές της να επιστρέψουν στον Νότο.

Ένας χτύπος ακούστηκε στην πόρτα, διακόπτοντας τις ονειροπολήσεις της.

«Παρακαλώ;!» φώναξε για να ακουστεί. Η πόρτα άνοιξε και μπήκαν στο δωμάτιο οι δυο αδελφές της, χαμογελώντας χαρούμενες. Φορούσαν κι εκείνες ακόμα τις νυχτικιές τους.

«Καλημέρα, υπναρού!» την πείραξε η Άντζελα και όρμησε μαζί με τη Μαρία στο κρεβάτι γελώντας.

«Πώπω... Το πιστεύετε; Χθες κοιμήθηκα στο πιο μαλακό στρώμα σε ολόκληρη τη ζωή μου!» αναφώνησε ενθουσιασμένη η Μαρία. «Είμαστε στο παλάτι του Βορρά, και θα ζήσουμε σαν πραγματικές πριγκίπισσες για μία εβδομάδα!»

«Όντως, θα περάσουμε υπέροχα.» συμφώνησε η Κάτια. «Για πείτε όμως, πώς σας φάνηκε η μαμά; Οι γιοι του βασιλιά;»

«Εγώ τη συμπάθησα.» είπε η Άντζελα. «Φαίνεται πολύ εντάξει άνθρωπος. Το ίδιο και τα παιδιά. Με τον Μεγαλειότατο δεν μιλήσαμε πολύ για να ξέρω, αλλά καλός φαίνεται και αυτός.»

«Ναι, για να δέχτηκε να μας φιλοξενήσει...» συμφώνησε η Μαρία. Η Κάτια δεν ήθελε να πει τη σκέψη της ότι την τρόμαζε αυτός ο άνθρωπος χωρίς να γνωρίζει το γιατί.

«Όσο για τα παιδιά, πολύ καλοί όλοι τους.» είπε η Άντζελα και τα κορίτσια συμφώνησαν. «Ειδικά ο Λεωνίδας, έτσι Κάτια;» ρώτησε πειραχτικά την αδελφή τους.

«Ω... Έλα τώρα.» έκανε εκείνη δήθεν ενοχλημένη. «Απλά νιώσαμε μια συμπάθεια ο ένας για τον άλλον.»

«Ε ναι, αυτό λέω κι εγώ.» έκλεισε πονηρά το μάτι η αδελφή της.

Εκείνη τη στιγμή, μια υπηρέτρια χτύπησε και αφού της είπαν να περάσει, ενημέρωσε τα κορίτσια ότι σε μισή ώρα σερβιριζόταν το πρωινό και έπρεπε να κατέβουν στην τραπεζαρία. Οι αδελφές της έφυγαν για να ετοιμαστούν και η Κάτια σηκώθηκε για να ετοιμαστεί και εκείνη.

Το τραπέζι του πρωινού είχε κυριολεκτικά τα πάντα επάνω, ό,τι μπορούσαν να φανταστούν σε πρωινό. Χυμούς, καφέ, ζεστά ψωμάκια, βούτυρο, μέλι, κάθε λογής μαρμελάδα, φρούτα, τσουρεκάκια γεμιστά με σοκολάτα, κρέμες και άλλα πολλά. Είπαν καλημέρα κάνοντας και οι τρεις από μια ελαφριά υπόκλιση και κάθισαν να απολαύσουν το πρωινό τους. Το βλέμμα του Μάριου είχε καρφωθεί επάνω στη Μαρία, κάνοντας τη να δυσανασχετήσει για ακόμα μία φορά.