Αλήθειες και Ψέματα (Τα Πέντε Βασίλεια Prequel)#SCBC2024

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 20

Προσοχή! Σκηνή σεξουαλικής κακοποίησης στο συγκεκριμένο κεφάλαιο. Διαβάζετε με δική σας ευθύνη! Δεν σκόπευα να κάνω σποιλερ αλλά οφείλω σαν συγγραφέας να προειδοποίησω!!

*********************************

Είχαν περάσει τρεις μέρες από την ημέρα που η Κάτια εξαφανίστηκε μυστηριωδώς και η βασιλική οικογένεια είχε αρχίσει να χάνει τις ελπίδες τους να τη βρουν. Ο Αλέξανδρος είχε στείλει ανθρώπους σε όλο το βασίλειο να ψάξουν για αυτήν, αλλά δεν είχε βρεθεί κανένα ίχνος της. Τι να απέγινε άραγε η Κάτια; Την απήγαγαν, η το έσκασε, μην αντέχοντας την πίεση του παράνομου έρωτα της με τον Λεωνίδα; Όλοι αναρωτιούνταν συνεχώς και είχαν μεγάλη αγωνία, εκτός από τον Αλέξανδρο. Ο Αλέξανδρος ήξερε πολύ καλά για ποιο λόγο το είχε σκάσει αυτό το ανόητο κοριτσάκι, για να γλιτώσει από τον ίδιο. Τόσο χαζή ήταν! Προτίμησε να τα παρατήσει όλα και να φύγει, απ' το να μείνει και να αντιμετωπίσει το ανεξέλεγκτο πάθος του για εκείνη. Τόσο φοβητσιάρα!

Η Ανθή είχε πέσει σε βαριά κατάθλιψη και έκλαιγε συνεχώς. Πίστευε πως εκείνη και ο Αλέξανδρος ήταν υπεύθυνοι. Ότι την είχαν πιέσει και δεν άντεξε άλλο.

"Αχ, ας γυρίσει το κοριτσάκι μου και θα βρεθεί λύση για όλα. Εγώ θα αποδεχθώ τη σχέση σας και θα προσπαθήσω να πείσω τον πατέρα σου, Λεωνίδα μου. Φτάνει να βρεθεί, Θεέ μου..." είπε με απελπισία στον θετο γιο της, την τρίτη ημέρα της εξαφάνισης. Ο Λεωνίδας δεν απάντησε. Σηκώθηκε αμίλητος και με τη βοήθεια του μπαστουνιού του ως συνήθως πήγε να κλειστεί στο δωμάτιο του.

"Θα του μιλήσω εγώ αργότερα, Ανθή." Την καθησύχασε ο Κωνστάντινος. "Έχεις δίκιο. Προέχει να βρεθεί η Κάτια και όλα τα άλλα διορθώνονται."

Μωρέ, ας γυρίσει και θα την περιποιηθώ εγώ καλά. Είπε από μέσα του ο Αλέξανδρος.

Ξαφνικά, η Άντζελα άρχισε να μη νιώθει καλά. Ένιωσε έναν δυνατό πόνο στο κεφάλι της και ζαλισμένη κάθισε στον πιο κοντινό καναπέ.

"Άντζελα;" Η Ανθή και ο Κωνστάντινος έτρεξαν αμέσως κοντά της.

"Τι έπαθες, κόρη μου;" αναρωτήθηκε η Ανθή.

"Τίποτα, απλά μια ζαλάδα ήταν..." είπε εκείνη, όμως πραγματικά δεν έπειθε η απάντηση της. Φαινόταν κατάχλομη.

"Έλα." Της είπε ο Κωνστάντινος. "Πάμε να ξαπλώσεις. Πέρασες πολύ στεναχώρια αυτές τις μέρες με την αδελφή σου." Τη βοήθησε να σηκωθεί και κίνησαν αργά προς το δωμάτιο της, ενώ εκείνη περπατούσε με το ζόρι. Η Ανθή τους συνόδευσε. Μόνο η Μαρία παρέμεινε ατάραχη στο σαλόνι, ενώ ο Αλέξανδρος, αφού της έριξε μια ματιά κάπως περίεργη, στην οποία η Μαρία δεν έδωσε σημασία γιατί αλλού βρισκόταν το μυαλό της, έφυγε κι αυτός.