Αλήθειες και Ψέματα (Τα Πέντε Βασίλεια Prequel)#SCBC2024

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 39

Άνοιξε τα μάτια της. Ήταν ακόμα ζωντανή, αλλά όχι δεμένη στο στυλό. Ήταν ξαπλωμένη σ' ένα κρεβάτι και σκεπασμένη με κουβέρτες. Έξω έβρεχε ακόμα, μπορούσε να ακουσει τον αέρα και τη βροχή να λυσσομανούν.

Αυτό το δωμάτιο της ήταν γνωστό. Ήταν το παλιό της δωμάτιο στο Παλάτι. Συγκινήθηκε που βρισκόταν και πάλι εκεί. Τα μαλλιά της είχαν στεγνώσει και δεν φορούσε πια τα βρεγμένα της ρούχα, αλλά μια στεγνή νυχτικιά. Ένιωθε άρρωστη κι αδύναμη.

Ξαφνικά η πορτα άνοιξε και φάνηκε μια ανδρική φιγούρα στο μισοσκόταδο. Άναψε το φως και η Κάτια τον είδε. Ήταν ο Λεωνίδας, ο οποίος φαινόταν συντετριμμένος. Δεν φορούσε πια τη μπέρτα του ούτε το στέμμα.

"Έπρεπε να το καταλάβω απ' την αρχή πως ήσουν εσύ. Ήμουν τόσο ηλίθιος..." είπε πλησιάζοντας με αργά βήματα το κρεβάτι της. Κάθισε στην άκρη του.

"Συγνώμη για όλα, γλυκιά μου Κάτια. Που πίστεψα τη Μαρία και το ανόητο παραμύθι της, που σε έστειλα στην εκτέλεση, που η μητέρα σου σκοτώθηκε κατά λάθος εξαιτίας μου..."

Είχε βουρκώσει. Φαινόταν στα αλήθεια πως είχε καταλάβει το λάθος του, και η Κάτια δεν μπορούσε να το πιστέψει. Ένιωθε ανάμεικτα συναισθήματα χαράς και οίκτου, όμως οι πληγές που της είχε ανοίξει στην ψυχή ήταν πολύ φρέσκιες ακόμα. Δεν μπορούσε να ξεχάσει.

"Πώς με αναγνώρισες;" ρώτησε με φωνή που ίσα που έβγαινε.

"Αφού σκοτώθηκε η μητέρα σου, επικράτησε ένας πανικός. Ακύρωσα την εκτέλεση και οι φρουροί έβγαλαν έξω τον κόσμο, για να μεταφέρουμε το σώμα της Ανθής στην άμαξα και να το φέρουμε στο Παλάτι. Εγώ και η Λίζα αδυνατούσαμε να το πιστέψουμε. Η Μαρία εξαφανίστηκε και την έχασα για λίγο, ενώ εσένα σε είχαμε ξεχάσει στη βροχή για τέσσερις ώρες. Κάποια στιγμή, η Λίζα ήρθε και μου είπε ότι, πριν σε πιάσουν οι φρουροί και σε οδηγήσουν σε εμένα, είχες μιλήσει μαζί της και είδε το σημάδι στο πλευρό σου. Έτρεξα γρήγορα με το άλογο πάλι στην αρένα, είδα και μόνος μου το σημάδι, το άγγιξα και κατάλαβα. Ένιωσα ένα μικρό σοκ, συνειδητοποιώντας πως όλες μου οι αναμνήσεις με την γυναίκα που παντρεύτηκα πριν έξι χρόνια ήταν ένα ψέμα, και ότι αν δεν σε έσωζε η μητέρα σου, τώρα θα ήσουν νεκρή εξαιτίας μου και μπορεί ποτέ να μη μάθαινα την αλήθεια. Σε έλυσα και σε μετέφερα μόνος μου ως εδώ, κάλεσα τον Αρχίατρο και σε βάλαμε να ξαπλώσεις. Είχες πυρετό και είπε ότι αρρώστησες από την παραμονή σου στη βροχή. Μπορεί να εξελιχθεί σε πνευμονία."