Το περίεργο κορίτσι

She is a psychic or a psycho?

Liam's POV

"Τι θα γίνει τελικά?" Με ρωτάει η Ρεγγίνα καθώς αφήνω την μικρή Σαλίνα στο κρεβάτι του ξενοδοχείου.

"Προς το παρόν θα την αφήσουμε να κοιμηθεί. Μόλις ξυπνήσει... Θα την πάμε στον κόσμο τον δικό μας. Όμως δεν θα την παραδώσουμε. Θα την πάμε εκεί έτσι ώστε να μην ξεχωρίζει τόσο η μαγεία της." Της απαντάω.

"Ωραία... Και... Τι θα κάνουμε... Με... Την μαγεία της... Και... Τις παρενέργειες της?" Με ρωτάει και μου κάνει νόημα να γυρίσω και βλέπω την Σαλίνα σιγά σιγά να έχει αρχίσει να αιωρείται σιγά σιγά.

Αφήνω μια ανάσα την κατεβάζω αλλά εκείνη αρχίζει αιωρείται ξανά και ενοχλημένος γυρνάω και κοιτάζω την Ρεγγίνα μου...

"Που είναι οι αλυσίδες?" Ρωτάω την Ρεγγίνα κι εκείνη βγάζει από την τσάντα που χρησιμοποιούμε στο κυνήγι τις αλυσίδες και μου τις δίνει.

Παίρνω τις αλυσίδες και δένω τα χέρια και τα πόδια της με αποτέλεσμα να σταματήσει να αιωρείται αφού κρύβεται η μαγεία της.

"Είναι τρομακτική." Λέει η Ρεγγίνα κοιτάζοντας την.

"Είναι. Αλλά είναι και γλυκούλα." Λέω παρατηρώντας την μικρή.

Πραγματικά... Είναι πολύ όμορφη.

Και γλυκούλα.

Μικροκαμωμένη... Με κατάμαυρα μαλλιά μέχρι την μέση... Ένα απίστευτα χαριτωμένο προσωπάκι και ένα χαμόγελο τόσο γλυκό και γοητευτικό... Υπέροχα μωβ μάτια...

Αυτά τα μάτια...

Σημάδι του σκότους που κρύβει μέσα της...

Ναι...

Κρύβει πολύ σκοτάδι μέσα της.

Σκοτώνει και το χαίρεται...

Πληγώνει κόσμο και δεν νιώθει τύψεις.

Αλλά από αυτό παίρνει και δύναμη.

Είναι λες και... Είναι φτιαγμένη για να είναι κακή.

Αλλά εγώ δεν το πιστεύω αυτό...

Είμαι σίγουρος πως είναι καλή.

Ότι έχει καλή καρδιά...

Μάλλον...

"Εσύ τι έχεις να πεις για όλα όσα είπε η μικρή?" Με ρωτάει η Ρεγγίνα και κοιτάζω ξανά την Σαλίνα.

"Δεν ξέρω... Αλλά ούτε εγώ εμπιστεύομαι τους αρχηγούς. Δεν είναι απίθανο ότι απλά θα θέλουν να την σκοτώσουν." Της απαντάω και γυρνάω και την κοιτάζω.