Το περίεργο κορίτσι

Witch means trouble

Δύο εβδομάδες αργότερα...
Liam's POV

"Δεν το έκανες..." Λέω στην Σαλίνα έκπληκτος.

"Ο ναι το έκανα." Απαντάει εκείνη περήφανη.

"Το ξέρεις ότι τώρα μας έχεις βάλει σε πολλούς μπελάδες ε?" Την ρωτάει η Ρεγγίνα.

"Υπερβολές τώρα... Δεν έκανα κάτι και τόσο κακό." Λέει εκείνη και τότε ο Μπομπ σηκώνεται στα δύο του πόδια γυμνός και κλείνω τα μάτια της Ρεγγίνα.

"Μπομπ! Κάτσε κάτω αγόρι μου. Έλα! Κάτω! Κάτω!" Του λέει η Σαλίνα και ο Μπομπ κάθεται ξανά στο πάτωμα.

"Ωραίο είναι να έχεις και δύο πόδια." Μας λέει ο Μπόμπ κοιτάζοντας τα πόδια του.

"Σαλίνα μπορείς να μου πεις έναν καλό λόγο που έκανες τον Μπομπ άνθρωπο?" Μαλώνω την μικρή.

"Αρχικά δεν τον έκανα άνθρωπο. Λυκάνθρωπο τον έκανα. Μπορεί να ξανά γίνει λύκος οπότε θέλει. Στην πανσέληνο ενδέχεται να υπάρχουν μερικά προβλήματα αλλά εντάξει έτσι και αλλιώς κατακτούν το μυαλό μου νεκρές μάγισσες και είμαι σχεδόν σε κώμα... Άρα δεν είναι δικό μου πρόβλημα η συμπεριφορά του Μπομπ στην πανσέληνο." Απαντάει και τότε αφήνω μια ανάσα για να ηρεμήσω και να μην χτυπήσω την μικρή.

"Ρεγγίνα μου... Πήγαινε φέρε μερικά ρουχα να ντυθεί ο Μπομπ.'' Της λέω σχετικά ψυχραιμία και εκείνη πηγαίνει σχεδόν τρέχοντας προς το δωμάτιο μας.

"Σαλίνα... Συνέλθε... Και... Ανέτρεψε το ξόρκι και κάνε τον Μπομπ ξανά... Λύκο!" Της φωνάζω.

"Όχι! Θα μείνει λυκάνθρωπος!" Λέει εκείνη με πείσμα.

"Γιατί το έκανες αυτό? Μου λες? Κοίτα εδώ σε τι κατάσταση βρίσκεται ο καημένος ο Μπομπ!" Της φωνάζω και της δείχνω τον Μπομπ που ξύνει το αυτί του νευρικά.

"Τώρα θα έχω ψύλλους και σαν λύκος και σαν άνθρωπος?" Ρωτάει ο Μπομπ.

"Ναι αλλά εγώ έχω και άλλη απορία. Τώρα εσύ είσαι δεκατεσσάρων και σαν λύκος ήσουν δύο χρονών. Εσύ σε ένα χρόνο θα είσαι εικοσιένα ή δεκαπέντε?" Την ρωτάει.

Σωστή ερώτηση.

"Δεν ξέρω. Αλλά το ξεκαθαρίζω από τώρα! Στο γυμνάσιο δεν πάω και ούτε θα δω «Twilight»!" Φωνάζει ο Μπόμπ και η Σαλίνα γελάει.

"Είδες πόσο ταιριάζουμε? Και εγώ μισούσα το γυμνάσιο και ούτε είδα ποτέ «Twilight»!" Φωνάζει ενθουσιασμένη η μικρή και τότε έρχεται μέσα η Ρεγγίνα.

"Ρεγγίνα... Βοήθησε εδώ... Τον μικρό μας φίλο... Να ντυθεί. Και εγώ θα πάρω τον μπελά με πόδια να πάμε να μιλήσουμε λιγάκι." Της λέω σοβαρά.