Το περίεργο κορίτσι

Πέθαναν και δεν το ξέρουν

Liam's POV

"Έλα Μπομπ... Μην κλαις..." Του λέω ενώ εκείνος αρχίζει να γλύφει το χέρι της αναίσθητη Σαλίνα.

Πάλι καλά είναι σε μορφή λύκου γιατί αν ήταν σε μορφή ανθρώπου θα ήταν περίεργο.

"Θα γίνει καλά. Μην ανησυχείς. Η πληγή της είναι ένα τίποτα. Απλά αιμορραγεί. Δεν είναι η κοιλιά για εκείνη δεν έχει κάποιο ζωτικό όργανο. Τώρα γιατρεύεται η πληγή της. Μην φοβάσαι." Του λέω και εκείνος ανεβαίνει πάνω στο κρεβάτι της και  την μουσούδα του χαϊδεύει την μικρή.

Πάλι καλά η μικρή δεν ήξερε ότι για της μάγισσες του θανάτου δεν θεωρείται τίποτα από ότι έχει στην κοιλιά της αν καταστραφεί μέσα σε λίγα λεπτά θα ξανά δημιουργηθούν ξανά.

Αλλιώς θα είχε πεθάνει...

Αλλά δεν καταλαβαίνω...

Γιατί ήθελε να πεθάνει?

Οκ είχε θυμώσει επειδή δεν πήραμε σοβαρά το όλο θέμα με το χαστούκι που έφαγε αλλά δεν είναι λόγος ούτε να μην θέλει να μας μιλήσει τόσες μέρες αλλά ούτε να αυτοκτονήσει.

Ίσως... Να έγινε... Να έγινε κάτι άλλο.

Αλλά εντάξει σε λίγα λεπτά θα συνέλθει και θα μου εξηγήσει.

Και εκτός αυτού θα πρέπει να την κρύψω για να μην την βρουν ούτε οι άρχοντες ούτε οι επαναστάτες.

Οι άρχοντες γιατί θα θέλουν σίγουρα να την τιμωρήσουν και οι επαναστάτες θα θέλουν να την χρησιμοποιήσουν αύριο την δύναμη της για να σκοτώσουν όλους τους άρχοντες και την βασιλική οικογένεια.

Που στην βασιλική οικογένεια ανήκουν τα αδέλφια μου.

Και εγώ αλλά είμαι απόκληρος οπότε δεν κινδυνεύω.

Αλλά... Εντάξει... Δεν χρειάζεται να σκοτώσουν και τα αδέλφια μου.

Ειδικά την Αντέλ...

Για τους άλλους τρεις τον Οβίδιος η Ανδρομέδα και ο Ρούφου δεν θα με ένοιαζε ιδιαίτερα επειδή είναι κακομαθημένα αλλά εντάξει...

Δεν χρειάζεται να τα σκοτώσουν.

Ειδικά την Ανδρομέδα που το μόνο που κάνει σε αυτή την ζωή είναι να κοιμάται.

Δεν ενοχλεί κανέναν η καψερή.

Ούτε καν μιλάει.

Όχι επειδή φοβάται αλλά μια μάγισσα της έκλεψε την φωνή όταν ήταν τριών χρονών επειδή ο πατέρας μου εκτέλεσε τον άνδρα της.