Το περίεργο κορίτσι

Δεύτε λάβετε φως

Δύο εβδομάδες αργότερα...
Liam's POV

Έρχεται... Έρχεται κάθε βράδυ...

Εχεται κάθε βράδυ στον ύπνο μου...

Φαίνεται... Φαίνεται να είναι καλά.

Να είναι ήρεμη.

Να μου λέει... Να μου λέει να μην ανησυχώ.

Ότι είναι εντάξει εκεί που είναι.

Φοράει κάθε βράδυ λευκά...

Ένα λευκό φόρεμα και έχει ένα στεφανάκι με λευκά λουλουδάκια στα μαλλιά της.

Όμως... Όμως εμένα αυτόν δεν μου αρκεί.

Δεν μου αρκεί να είναι εντάξει.

Θέλω να είναι ευτυχισμένη.

Θέλω να είναι εδώ.

Να είναι μαζί μου.

Να παλέψω... Να κάνω τα αδύνατα δυνατά για να είναι ευτυχισμένη εδώ...

Σε αυτό τον κόσμο.

Μαζί μου.

Να την κάνω χαρούμενη.

Κάθομαι και την βλέπω.

Έχω φτιάξει ένα γυάλινο φέρετρο στο οποίο είναι μέσα η Σαλίνα μου και διατηρείται στην κατάλληλη θερμοκρασία προκειμένου να διατηρηθεί στην ίδια κατάσταση που ήταν... Όσο... Όσο ζούσε.

Είναι όμορφη...

Ακόμα και τώρα είναι όμορφη.

Την παρατηρώ κάθε μέρα...

Δεν φεύγω από κοντά της.

Δεν με ενδιαφέρει τι γίνεται πλέον στον κόσμο.

Ή μάλλον στους κόσμους.

Το μόνο που με νοιάζει είναι να ζει...

Να ζει η γλυκιά μου Σαλίνα.

Έχω ψάξει να βρω όλα τα ξόρκια ανάστασης...

Όλα με μαύρη μαγεία.

Οι μάγισσες της ζωής δεν θέλουν να με βοηθήσουν προκειμένου να μην μπλέκω με την μαύρη μαγεία...

Δεν θέλουν να αναστηθεί η Σαλίνα μου επειδή φοβούνται ότι αυτές θα πεθάνουν ξανά...

Και ναι... Είναι άδικο να πεθάνουν.

Όπως άδικο είναι να μην ζει και η Σαλίνα.

Η Σαλίνα μου...

Έτσι... Έχω... Έχω βρει το καλύτερο ξόρκι προκειμένου να την αναστήσω...

Είναι απλό σχετικά.

Σου φέρνει πίσω αυτόν που θέλεις παίρνοντας σου ότι πιο πολύτιμο έχεις.