Το περίεργο κορίτσι

Φιλάκι

Salina's POV

"Ναι! Ναι! Ναι! Πάμε και σε αυτό το παιχνίδι! Πάμε πάμε!" Φωνάζω χαρούμενη στον Λίαμ τραβώντας τον στο μεγάλο εκείνο παιχνίδι που κάθεσαι σε κάτι κούνιες και αφού σε ανεβάσει στα... Ξέρω εγώ? Εκατό μέτρα? Σε πηγαίνει γύρω γύρω...

"Σαλίνα δεν μπαίνω ξανά σε αυτό το βασανιστήριο! Έχουμε μπει εφτά φορές!" Μου φωνάζει και γελάω.

"Και σου ειπα εγώ Λίαμ! Μην την αφήσουμε να τρώει τόσα ζαχαρωτά!" Φωνάζει και η Ρεγγίνα.

"Γιατί καλέ? Δεν με έχουν επηρεάσει!" Φωνάζω και γελάω.

"Και ούτε ο Μπομπ έπρεπε να φάει γλυκά! Τόση ώρα ψάχνει την ουρά του!" Μας φωνάζει η Ρεγγίνα και με τον Λίαμ γελάμε.

Ο Λίαμ γελάει?

Γίνεται αυτό?

Αυτό πάει να πει μάγια.

"Έλα Μπομπ! Είπαμε δεν είσαι λύκος πια και δεν έχεις ουρά. Κάτσε ήρεμα." Του λέει η Ρεγγίνα κρατώντας τον.

"Συγνώμη... Δηλαδή θα έχω ψύλλους και δεν θα ουρά? Και πως θα καταλαβαίνετε ότι είμαι χαρούμενος αν δεν έχω ουρά να κουνήσω?" Μας ρωτάει αμέσως.

"Κούνα πάνω κάτω το χέρι σου." Του προτείνω εγώ και σηκώνει το χέρι του και το κουνάει πέρα δώθε.

"Έλα Σαλίνα μου θέλεις να κάτσεις φάμε κάτι? Όπως... Παγωτό?" Με ρωτάει ο Λίαμ και αμέσως σταματάω να τον τραβάω και τον κοιτάζω ενθουσιασμένη.

"Ναι! Ναι! Ναι! Πάμε για παγωτό! Πάμε!" Του φωνάζω χαρούμενη και ο Λίαμ με κοιτάζει με ένα περίεργο βλέμμα και χαμόγελο.

"Τελικά δεν είσαι τόσο εκνευριστική όταν φέρεσαι σαν παιδί...'' Μου λέει και γελάω λιγάκι.

"Άντε παιδάκια... Ελάτε... Πάμε να φάμε." Μας λέει η Ρεγγίνα κάπως αμήχανα και πηδάω πάνω στον Λίαμ και τον αγκαλιάζω.

"Εμένα θα σε πάει ο Λίαμ." Λέω σαν μωρό και ο Λίαμ γελάει ξανά.

"Οκ μπέμπα. Πάμε." Μου λέει και κρατώντας με στην αγκαλιά του πάμε σε ένα μαγαζάκι με παγωτά και ο Λίαμ με βάζει να κάτσω πάνω του ενώ η Ρεγγίνα με τον Μπομπ κάθονται απέναντι μας.

Τότε παρατηρώ λίγο την Ρεγγίνα...

Και φαίνεται...

Εκνευρισμένη.

Γιατί εκνευρίστηκε καλέ?

Εδώ όλοι περνάμε καλά.

Ακόμα και ο Μπομπ κουνάει πέρα δώθε το χέρι του άρα είναι χαρούμενος.