Το περίεργο κορίτσι

Μέσα στο σκοτεινό κάστρο

"Μπορείς να μου εξηγήσεις γιατί το υποσυνείδητο σου είναι ένας τόσο σκοτεινό μέρος?" Ρωτάω κάπως φοβισμένη για το τι μπορεί να εμφανιστεί την μίνι Ανδρομέδα.

"Σου είπα. Η μάγισσα με έκανε να βλέπω τα πάντα με ένα σκοτεινό τρόπο. Και αν καταφέρω και φτάσω και ξεπεράσω το πιο σκοτεινό μέρος θα έχω έναν κωδικό που μου έδωσε η ίδια μάγισσα και θα σταματήσω να φοβάμαι... Τόσο... Ελπίζω. Τουλάχιστον θα σταματήσουν οι εφιάλτες." Μου απαντάει και γυρνάω και την βλέπω να είναι αρκετά μακριά μου και σταματάω να περπατάω.

"Επίσης γιατί περπατάς τόσο αργά?" Την ρωτάω ξανά.

"Γιατί έχω μικρά ποδαράκια. Μην ξεχνάς. Είμαι τριών." Μου απαντάει και τότε πιάνω ξανά το χεράκι της.

"Γιατί στο υποσυνείδητο σου είσαι τριών χρονών και όχι ξέρω εγώ... Είκοσι τέσσερα που είσαι κανονικά?" Την ρωτάω πάλι.

"Για να μπορώ να μιλήσω." Μου απαντάει.

"Ναι... Αυτό... Έχει κάπως νόημα." Της απαντάω και τότε φτάνουμε σε έναν πολύ μακρύ διάδρομο με πολλές πόρτες.

"Εδώ είμαστε." Λέει ενώ την κοιτάζω και τα ματάκια της είναι γεμάτα δάκρυα.

"Έλα μικρούλα μου. Μην φοβάσαι. Είμαι εγώ εδώ... Και να σε προστατεύω." Της λέω καθώς σκύβω κοντά της.

"Το ξέρω. Τώρα εδώ και εγώ μπορώ να κάνω ξόρκια. Αλλά είμαι πολύ μικρή ακόμα. Είμαι τριών. Και εδώ δεν έχει κάποιο φάντασμα για να με φάει. Αλλά είμαι το υποσυνείδητο μου. Και δεν μπορώ να το αντιμετωπίσω μόνη μου." Μου λέει και την υπέροχη χαριτωμένη φωνούλα της και την σηκώνω στην αγκαλιά μου.

"Να πει να κάνω και εγώ ένα τόσο όμορφο κοριτσάκι με τον Λίαμ στο μέλλον σαν εσένα." Της λέω και γελάει.

"Είσαι μάγισσα της ζωής. Τα κοριτσάκια που θα κάνεις στο μέλλον θα σου μοιάζει. Θα έχει λευκή επιδερμίδα μαύρα μαλλιά και μωβ μάτια." Μου απαντάει.

"Σωστή παρατήρηση. Αλλά δεν μου αρέσει και πολύ αυτό. Θα μοιάζουν και δεν θα μπορώ να της ξεχωρίζω. Άσε που είμαι σίγουρη ότι θα ανταγωνίζονται η μια την άλλη και θα έχουν πολλά κόμπλεξ." Της λέω και γελάει.

"Οι μάγισσες της ζωής δεν ενδιαφέρονται για αυτά." Μου λέει και τότε καταλαβαίνω τι είπε και την κοιτάζω έκπληκτη.

"Μα... Πως... Πως..." Πάω να την ρωτήσω αλλά με διακόπτει γελώντας.

"Είσαι στο υποσυνείδητο μιας μουγκής γοργόνας μάγισσας. Ξέρω τα πάντα." Μου απαντάει και χαμογελάω.