Το περίεργο κορίτσι

Μαμά

Μια εβδομάδα αργότερα...
Salina's POV

"Μπράβο Σαλίνα! Συγχαρητήρια! Είσαι πολύ καλή!" Μου φωνάζει η Ρεγγίνα ενθουσιασμένη και τότε ανοίγω τα μάτια μου και χαμογελαστή βλέπω πως τα νεκρά δέντρα και λουλούδια που κάηκαν στην πυρκαγιά πριν δύο μέρες ζωντάνεψαν και παντού υπάρχουν όμορφα έλατα λαμπερό πράσινο γρασίδι και πολλά όμορφα χρωματιστά λουλούδια και ο Μπομπ μου γαβγίζει ενθουσιασμένος πηγαίνοντας πάνω κάτω.

"Είναι πανέμορφα." Λέω χαρούμενη και σκύβει κοντά μου.

"Ξέρεις ότι εγώ ακόμα δεν μπορώ να αναστήσω καλά καλά ένα λουλούδι? Είσαι πολύ καλή σε αυτά τα ξόρκια. Και στα ξόρκια άμυνας... Μαθαίνεις πολύ γρήγορα και δεν το περίμενα." Μου λέει και γελάω λιγάκι.

"Βρέθηκε επιτέλους κάτι για να είμαι καλή." Της λέω και με κοιτάζει με απορία.

"Δεν ήσουν καλή στο σχολείο?" Με ρωτάει και γνέφω αρνητικά.

"Όχι... Όχι δεν ήμουν. Μόνο στην ιστορία στα μαθηματικά και στην λογοτεχνία τα πήγαινα καλά. Στα υπόλοιπα μαθήματα τις περισσότερες φορές δεν έμπαινα καν." Απαντάω.

"Γιατί δεν έμπαινες? Μπορεί με λίγη περισσότερη προσπάθεια να τα καταφέρνες καλύτερα." Με ρωτάει.

"Όλοι οι καθηγητές με μισούσαν. Και ας πούμε για παράδειγμα στην χημεία που μου άρεσε πολύ... Ο καθηγητής μια φορά έσκισε το γραπτό μου και πέταξε στα μούτρα μου τα κομματάκια γιατί είχα ξεχάσει να γράψω την ημερομηνία." Της απαντάω και φαίνεται να με λυπάται.

"Γιατί να σου το κάνει αυτό? Εννοώ... Είσαι καλό κοριτσάκι. Και... Σε συμπαθώ πολύ." Μου λέει και τότε την κοιτάζω ενθουσιασμένη.

"Με αγαπάς?" Την ρωτάω και γελώντας πειράζει τα κατάμαυρα μαλλιά μου.

"Αχ μικρή... Η αγάπη είναι πολύ μεγάλη λέξη... Και δεν έρχεται από την μια μέρα στην άλλη." Μου λέει.

"Ναι αλλά εγώ σε ξέρω εννιά μέρες. Άρα..." Της λέω και γελάει ξανά.

"Είσαι γλυκούλα μωρέ..." Μου λέει ενώ πειράζει τα μάγουλα μου.

"Να σε ρωτήσω και κάτι άλλο?" Την ρωτάω και γνέφει θετικά.

"Αφού... Μπορώ να αναστήσω την φύση... Δεν μπορώ να αναστήσω και ανθρώπους?" Την ρωτάω και με κοιτάζει κάπως έκπληκτη.

"Ε? Γιατί ρωτάς?" Με ρωτάει κάπως τραυλιζοντας.

"Επειδή... Σκεφτόμουν... Να... Να προσπαθήσω... Να αναστήσω την μαμά μου." Της λέω και φαίνεται να φρικαρει λιγάκι.