Το περίεργο κορίτσι

Αντίο μαύρη μαγεία

Salina's POV

"Είστε... Ο πρώτος άνθρωπος... Που μου φέρθηκε καλά..." Λέω στον πρώην καθηγητή της μουσικής μου τον κύριο Άντερσον ενώ βρίσκομαι πάνω από τον τάφο του.

"Και... Και εγώ... Σας σκότωσα. Και νομίζω ότι είστε το πρώτο άτομο που σκότωσα... Έστω καταλάθος... Και το έχω μετανιώσει. Το δεύτερο... Φυσικά... Είναι εκείνη η κοπέλα... Η φίλη μου που σκότωσα... Η αδελφή του αγαπημένου μου Λίαμ... Την Αντέλ." Λέω και δακρύζω.

"Έχω σκοτώσει... Έχω σκοτώσει τόσο κόσμο... Και... Και πονάω. Πονάω πολύ. Και σωματικά και ψυχικά." Του λέω κλαίγοντας.

"Με πονάει όλο μου το σώμα. Με πονάει πολύ... Αλλά όχι όσο με πονάει η καρδιά μου. Με πονάει πολύ... Γιατί... Γιατί ακόμα δεν έχω νιώσει καλύτερα. Ακόμα δεν εδώ νιώσει την λύτρωση που ήθελα. Νιώθω απλά... Πόνο και... Κενό..." Του λέω και χωρίς να το θέλω λόγω της μαγείας μου ξεκινάω μια μικρή καταιγίδα.

"Είμαι μόνη μου... Και δεν θέλω να είμαι άλλο μόνη μου. Θέλω να... Θέλω να ηρεμήσω επιτέλους. Θέλω να γίνω ευτυχισμένη επιτέλους. Ή τουλάχιστον... Θέλω να ηρεμήσω. Να πεθάνω και εγώ και να ηρεμήσω. Και ας μην το αξίζω... Τουλάχιστον θέλω να είμαι ευτυχισμένη. Έστω για μια ημέρα." Του λέω κλαίγοντας χωρίς να μπορώ να ηρεμησω.

"Δεν θέλω... Δεν θέλω άλλο να είμαι μόνη μου. Θέλω... Θέλω ή να πεθάνω... Ή να βρω αγάπη... Να βρω ημερία... Να γίνω χαρούμενη... Να γίνω ευτυχισμένη. Αυτό θέλω... Αλλά πλέον ξέρω ότι δεν το αξίζω... Όμως το θέλω... Αυτό θέλω... Και... Και δεν ξέρω πως να τα καταφέρω... Και... Εύχομαι... Να... Ήσουν εσύ εδώ... Για να μου μιλήσεις... Και... Και να με βοηθήσεις... Προκειμένου να γίνω καλύτερη... Και... Να μπορέσω να κάνω καλά πράγματα... Και όχι μόνο να σκοτώνω και να καταστρέφω. Δεν το θέλω αυτό. Δεν το θέλω άλλο..." Λέω καθώς σκουπίζω τα δάκρυα από τα μάτια μου.

"Θα... Θα ήθελα... Και θα μπορούσα... Να να σε αναστήσω... Για να σε έχω κοντά μου... Να με συμβουλεύεις... Όπως έκανες στο σχολείο... Όταν όλα τα παιδιά με κορόιδευαν... Αλλά... Είναι άδικο... Γιατί ξέρω... Ότι τώρα... Όπου και να είσαι... Είσαι καλά. Γιατί ήσουν καλός άνθρωπος." Λέω και ξαφνικά ακούω βήματα προς τα πίσω μου γυρνάω και έκπληκτη βλέπω τον Λίαμ.

"Γεια... Γεια σου Σαλίνα. Τι κάνεις?" Με ρωτάει αμήχανα και αμέσως σηκώνομαι από το πάτωμα και απομακρύνομαι από κοντά του.

"Μείνε μακριά μου γιατί θα σε σκοτώσω και δεν το θέλω αυτό." Του λέω αμέσως θαρραλέα.