poezja śmiertelna

Szwecja

syndrom sztokholmski do wiary w systemie.
jesteśmy zamknięci w binarnej pościeli.
nienawiść się kryje w ciągłej nadziei
o dobre życie dla tego, co mnie postrzelił.

syndrom sztokholmski rozszczepia się, wzięli
ode mnie już wszystkie dowody
na istnienie życia pozaziemskiego
lecz mam nadzieję, że mieli wybory.

na istnienie życia w złości neutralnej
i niewidzialnym spojrzeniu sumienia.
gdy jedna noga ze szczęściem tańczy,
a drugiej nie chce wypuścić ziemia.

w binarnym podsłuchu
poduszek żądaniem
nie było cierpienie,
lecz było czekanie.

w tej czarnej pościeli
leżałaś w bezruchu,
twe ciało pocięli
bez motyli w brzuchu.

znaleźli tam tylko mnie oraz ciebie.
w beżowej przyjaźni stworzonej w niezgodzie.
w szwedzkim, zszywanym z przeszłości namiocie.
znaleźli nas w pianie i znajdą nas w błocie.
śmierć bliźniąt nieszczerą się śmiercią odbiła
co chciała cię ranić tylko w porodzie.