The Possesive Section (Completed)

Epilogue

Epilogue: Happy ending or Sad ending?

HERMES 'POV

Hindi pa nga nahahanap si Ate Lai at nawawala pa ito, may sumunod na aalis na naman sa buhay ko? Bakit kailangan na umalis sya at magpaalam pa?

Hindi naman ako masama, pero bakit ngayon ay magpapaalak ka na?

Yeah.. i deserve this!

"Bakit kasi kailangan nyang umalis?" Bulong ko sa sarili ko. Ayaw kong sabihin dahil alam kong mapipiyok lang ako.

"Hindi ko alam kung bakit kailangan mo pang magpaalam.. kung kailangan maayos na ang lahat.. wala nang mang-aagaw ng asawa ng may asawa, ngayon ay mamaalam kana? Why are you so selfish?" Umiiyak na saad ni Ate Lou.

"Kahit gustuhin man natin na hindi na sya umalis pa ay hindi na sya lumaban pa, nakita ko naman na may tama ng bala sa gilid ng tiyan diba? Sino sa tingin mo ang mabubuhay doon?" Sabi ni Brent.

Iyan na. Nag-aaway na silang dalawa. Their always fighting, para silang mga bata. Ampucha! Amporkchop!

"Ako!" Sabay-sabay kaming napatingin sa babaeng may hawak na isang cute na tuta. "Ako! Kaya kong mabuhay doon! See? I'm alive! Maganda na, sexy pa, matatalino pa, hey! Kawawa naman yung aso ko, sa mismpng graduation ko pa talaga sya namatay. Wala na tuloy kaming baby ni Hermes."

"Hoy, Alli! Ikaw, porket nakaligtas ka sa pagkakabaril ni Joan sayo ang yabang mon! Hindi na kita kilala!" Nagtatampong saad ni Brent. "Sa gilid ng tiyan ka lang naman tinamaan at hindi naman sa ulo, ah? Ba't ka nagbago ah? Sinong nagsabi sayo? Sinong nagsabi na magbago ka? Bakit?"

Sa inis ko ay binatukan ko sya. "Tanga! Ba't ba inaaway mo asawa ko ah? Sapakin kaya kita?"

"Asawa? Anong asawa?" Sabay-sabay na tanong nilang lahat maliban kay Alli na ngingiti-ngiti lang.

Halos magliwanag ang mga mata nila ng makita nila ang nasa kamay ni Alli, isang singsing. Wala na namang problema pa na kakaharapin, Everything is ok. Joan is still survive, after nung ginawa ni Alli, akala ko mamatay na sya. Ang sabi ng doktor ay himala na nabuhay daw sya dahil sa ulo ang tama nito. Nabuhay nga siya pero dinala naman sa mental hospital agad.

Si Cent? he's dead. I want him to be alive but Brixz, shoot him in head. Siguro nagtataka kayo kung bakit hindi kami nakulong? Because my Uncle Hash is Attorney. I idolized him, napakagaling nya at napakatalino sa lahat ng bagay. I'm very proud that even where not close.. we talk sometimes, pero wala parin.

Kahit ang kaso ni Brixz ay inayos ni tito, Pagkatapos no'n ay humingi ito ng tawad sa amin, pinatawad naman sya ng lahat even me. He explain to me eveything, kaya pala hindi nya nailigtas ang kapatid ko kahit na gustuhin nya man ay may pumalo na sa ulo nya ng papaalis na sya.

Ngayon.. masaya na ang lahat!  After 3 years.. we're fourth year college and i'm 22 right now. Kanina lang ako nagpropose kay Alli, iyak pa sya ng iyak. Nasira tuloy yung make-up nya.

"Seryoso?" Sabay-sabay ulit nilang saad.

"Omygosh!!! Congrats!!" Sigaw ni Ate Daisy. Tumakbo ito papunta kay Alli at niyakap ng mahigpit.

"Congrats!"

"Congrats, bro."

"Congrats, Alli."

"Ako Bestman!" Sigaw ni Shan.

"Ako dapat!" Sabi ni Brent.

"Ako, Bridesmaid!" Sabi ni Ate Lou.

Napaing nalang ako saka nalang tumango. "Mamaya nalang natin pag-usapan yan, upo muna tayo."

Nakinig naman sila sa akin, nandito kami ngayon sa isang amusepark. Naka-upo sa damo at tabi-tabi pa.

"Nasan si Brixz? Otw na daw sya diba?" Napanguso naman ako dahil sa lahat ng magtatanong ay si Alli pa. Nagseselos ako.

Lumingon sa akin saka humagalpak ng tawa, napalingon tuloy ang lahat sa kanya.  Ang dating classmates ko noon ay classmates ko din ngayon. Naki-usap kami sa Principal at pumayag naman sya. Nadagdag ng lang si Brixz na lonely. Walang lovelife... oh! Pati pala si Shan. After 3 years.. never na namin syang nakita. Hindi namin alam kung nasan sya, kung buhay pa ba o patay na...

"Grabe! Ikakasal nalang tayo nagseselos ka parin? Si Brixz 'yon, kaibigan mo! Kaibigan natin, ba't mo naman pagseselosan yun ah? Para kang tanga."

Akmang magsasalita ako ng matanaw na namin si Brixz na inis na naglalakad papunta sa amin.

"What's wrong?"  I said.

"Ba't ganyan mukha mo? Ba't may pasa?" Brent Said.

"Napagtripan siguro dyan sa kanto," sabat ni Ate Lou na natatawa pa.

"Psh! Wala sa nabanggit! Actually dapat kanina pa ako narito, pero napahinyo ako dahil may nakita akong umiiyak na bata, bumaba ako. Then, i ask the baby boy, maybe his 3 years old, nasan ang magulang mo? Hindi sumagot yung bata, iyak sya ng iyak. So, i decide to bring him to the police, tinawagan naman agad nung mga pulis yung magulang nung bata, pero the problem is pagkadating nung mother.. maganda na mukhang bata.. kasing-age lang natin siguro. She punch me on my face, imibis na magpasalamat ay sinuntok ako! Nakakainis."

Imbis na mahawa ay humagalpak lahat kami ng tawa sa kwento nya. Nakakatawa naman talaga. "Hayaan mo na bro, magpahinga ka muna,magrelax, after no'n balikan natin." Biro ko pero agad na akong nakakuha ng batok kay Alli.

"Kung ako sumuntok sayo?" Banta nya.

"Kaya mo akong saktan?" Panghahamon ko.

Nginisian nya lang ako at tinaasan ng kilay, ok fine, talo na ako.

"Away kayo ng away, maghihintay pa tayo ng sunkissed dito diba? Upo na kayong lahat. Maghintay nalang tayo." Suway ni ate Lou.

Lahat naman kami ay nagsi-upo na katabi ko ngayon sa leftside ko si Brixz at sa right side naman ay si Shan at ang sa harap ko ay si Alli. Niyakap ko syasa likuran nya at ipinatong ko ang baba ko sa balikat nya.

"I love you, Love." I said.

"I love you too," sagot nya. "At kahit anong mangyayari, lalaban ako para mabuhay at makasama ka hanggang dulo."

Nakaramdam ako ng saya kaya naman niyakap ko sya mg mahigpit, nggsimula ng dumilim at unti-unti nang nawal ang araw. Tahimik lang kaming lahat hanggang sa binasag ni Ate Lou ang katahimikan na nakapagpatigil muli sa amin lahat.

"Kumpleto sana tayo kung nandito si Lai,"

Tumingin naman kami lahat kay Shan na ngayon ay nakatayo na at nakatalikod sa amin. Sa loob ng tatlong taon maraming nangyari at nagbago mula ng mawala si ate Lai at mas naapektuhan si Shan.

"Wag nyo nang hanapin pa ang wala na, wag na kayong umasa na babalik pa sya."

Nagsimula na syang maglakad palayo sa amin, sumunod naman kami sa kanya at lahat kami ay napatigil sa boses na narinig namin.

"Paano kung bumalik ako?" Dahan-dahan namin nilingon yon at nagulat kaming lahat dahil si... ate lai yon... "I'm back!"

The end.

--------

Yeheyy!!! Thanks sa support! Nakatapos din ng isang first ever story ko hahaha ^-^

Kung gusto nyo magtanong, comment lang kayo dito {------.

Tapos na, Finish na! Hehehe.... kita-kits sa susunod na story! ^-^

Love you so much!