November 27, 2021
ချန်းယောလ်က အခန်းတစ်ခုထဲက အိစက်နေတဲ့အိပ်ရာတစ်ခုပေါ်မှာ။ အဖြူရောင်ခွေးစုတ်ဖွားလေးကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့မြှောက်ကိုင်ထားရင်း မျက်နှာကိုနမ်းရှုံ့လိုက်သည်။
"ဒီနေ့ ကိုကို့မွေးနေ့လေ.... Coco မွေးနေ့ကရော..."
လက်ထဲပွေ့ပိုက်ထားတဲ့ခွေးစုတ်ဖွားလေးက ချန်းယောလ်ကို ဘာမှနားမလည်သလို မျက်လုံးလေးအပြူးသားနဲ့။
*ဒေါက်.... ဒေါက်*
"ဟုတ်ကဲ့"
တံခါးလာခေါက်တဲ့အသံကြောင့် လက်ထဲကခွေးလေးကိုကြမ်းပြင်ပေါ်ခဏချကာ ပြန်ထူးလိုက်သည်။ စိတ်ကတော့မကြည်မလင်ဖြစ်သွားပေမဲ့လည်း ယဉ်ကျေးမှုအရတော့ အသံကိုထိန်းလိုက်သည်။
"အတန်းနောက်ကျမယ်နော်"
"လာပြီ လာပြီ..."
အိပ်ရာပေါ်ကချက်ချင်းထရင်း အမွှေးတွေကျွတ်ပြီးကပ်နေတဲ့ ဘောင်းဘီကိုခါခတ်ရင်းပြန်ပြုပြင်လိုက်ရသည်။ စားပွဲပေါ်ကလွယ်အိတ်ကိုယူကာ အခန်းတံခါးဖွင့်လိုက်တော့ အပြင်မှာရပ်စောင့်နေတဲ့ အိမ်ကလူယုံ driver ဖြစ်သူ Steve...
"အခုမှ ၈ နာရီခွဲပဲရှိသေးတာကို စောပါသေးတယ်"
ဆင်ခြေပေးလိုက်ရင်း ကိုယ့်လက်ကိုယ်လျှာနဲ့လျက်နေတဲ့ခွေးလေးကို လက်နဲ့ယပ်ပြပြီးအခန်းအပြင်ကိုခေါ်လာလိုက်တော့ အမြီးလေးလှုပ်ပြီးထွက်လာသည်။
"ခုနက စကားပြောသံကြားသလားလို့.... ဘယ်သူ့ကိုစကားပြောနေတာလဲ"
"Coco ကိုလေ"
ခွေးလေးကသူတို့ရှေ့ကအရင် လှေကားထစ်ကနေ အမြီးလေးတယမ်းယမ်းနဲ့ဆင်းသွားနှင့်ပြီ။ ချန်းယောလ်ကတော့ ကျောင်းသွားနေတုန်း အခန်းထဲသူများဝင်မှာစိုးလို့ အခန်းတံခါးကိုသေချာဂျက်ကျအောင်ပိတ်ခဲ့သည်။
"မင်းကလည်းအထူးအဆန်းနော် .. ခွေးနဲ့မှစကားပြောရတယ်လို့.. မင်းနဲ့မှ အဲ့လိုစကားပြောတာ မြင်ဖူးတာပဲ"
Steve ကိုပုခုံးတစ်ချက်ပဲတွန့်ပြလိုက်ပြီး အောက်ထပ်ကို ခပ်သွက်သွက်ဆင်းလာလိုက်သည်။
YOU ARE READING
Every Cloud Has a Silver Lining
FanfictionThis book is written on the basis of architecture. The characters and incidents portrayed in this story are entirely fictional.
