'Uzak dur,' demişlerdi. 'Büyük siyah kurttan uzak dur. Eğer durmazsan, senin gibi küçük tilkileri bir anda yutar. Kulağından kuyruğuna kadar yer ve bir daha asla evine geri dönemezsin.'
alfa jungkook & omega tilki jimin
-
ao3 çevirisidir, yazardan i...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
“tatlı yaratık, sorunun nerede olduğu hakkında yeniden konuşmuştuk.
ama hâlâ genciz. nereye gittiğimizi bilmiyoruz ama, nereye ait olduğumuzu biliyoruz.”
—
Yanmış odun kokusu havada yayılırken, Jimin donmuş gibiydi.
Belki kamp ateşidir, diye düşündü.
Mümkündü, değil mi? Olmalıydı. Çünkü değilse, bu demek oluyordu ki...
Koşarak kasabaya geri döndü ve durduğu anda ciğerlerinin yandığı hissetti, nefes almaya çalıştığında kalp atışları kaburgalarını incitmişti.
Bakışlarını karşıya diktiği anda alev alev yanan ateşi gördü. Aldatıcı derecede güzel olan alevlerin dumanları sabahın kırmızı gökyüzüne doğru yükseliyordu. Acı verici çaresizlik, dumanla dolu havada ağır bir şekilde asılıydı.
Yakından bakınca her şey normalde dönecekmiş umuduyla yavaş ve titrek adımlarla eve doğru yaklaştı. Önündeki korkunç manzara karşısında yaşlarla ıslanan gözleri açılmıştı, dizleri daha fazla üzüntüye dayanamayarak titreyerek yere düşmesini sağlamıştı.
Elleri ve dizleri yere düşmenin acısıyla taşlarla çizilmişti ve kanamıştı, ama bunun acısından da büyük bir acı vardı içinde.
Evi, bütün hayatı gözlerinin önünde yanıyordu.
Evleri fazla büyük değildi, bu yüzden kül olmaya başlamıştı bile. Fakat yine de kasabadaki diğer tilkiler ve Haru, gölden taşıdıkları su ile evin ateşini söndürmeye çalışıyorlardı. Sanki küle dönen evini ve hayatını geri getirebilirlermiş gibi...
Jimin onlara yardım etmesini gerektiğini biliyordu, hem de çok iyi biliyordu. Fakat şok ve acı içinde titreyen bedeni bunun için fazla ölüydü.
Beynine tek bir düşünce ya da emir dahi ulaşılamıyordu. Tüm hayatı aniden yanmıştı.
Kulakları etrafın koşuşturma gürültüsü ile doluyken, içindeki çığlıklar yanaklarından gözyaşı olarak dökülüyordu.
Dünyası eskiden karttan bir evdi; ama artık kartlar yıkılmıştı.
Jimin şok içinde bilincini yitirecek gibiydi, ama buna rağmen evini kurtaramayacağının farkındaydı.
