'Uzak dur,' demişlerdi. 'Büyük siyah kurttan uzak dur. Eğer durmazsan, senin gibi küçük tilkileri bir anda yutar. Kulağından kuyruğuna kadar yer ve bir daha asla evine geri dönemezsin.'
alfa jungkook & omega tilki jimin
-
ao3 çevirisidir, yazardan i...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"gece olduğunda, karanlık her yeri kapladığında, ve ay göreceğimiz tek ışık olduğunda; korkmayacağım. sen yanımda olduğun sürece, korkmayacağım."
- yetişkin içerik! -
Jimin'in sürekli yalvarması sayesinde, Seokjin iki gün sonra eve gitmelerine izin vermişti. Ne doktor ne de Jungkook bu kararla tam olarak rahat hissetmiyorlardı, ama Jimin sevdiği insanlarla çevrili tanıdık bir yerde olmayı çok istiyordu. Jungkook da ona karşı çıkamamıştı ve doğrusunu söylemek gerekirse, o da küçük huzurlu evini çok özlemişti
"Tamam, gidebilirsin ama ben de seninle geleceğim." dedi Seokjin sonunda pes ederek, omeganın mızmız sızlanmalarından bıkmıştı. Üstelik, bu o kadar da kötü bir fikir olmayabilirdi. Sonuçta Taehyung da doğum yapmaya yakındı. Jungkook ve Jimin'in sakinleşmesine yardım ederken onu da kontrol edebilirdi.
Sonunda Hoseok da bebekleri mümkün olan en güvenli şekilde taşımaya yardım etmek için yanlarına gelmişti ve tanıdık toprağa adım atar atmaz Taehyung'u görmüşlerdi.
Taehyung, rüzgarın esmesiyle aldığı kokularla çığlık atarak gözlerini büyüttü. "Jimin!" Anında sarılmak için koşmaya başladı, ama iki bebeği arkadaşının kollarında gördüğü anda sarılmaktan son anda vazgeçmişti.
"Ne?! İki mi? İkiz bebeğin mi var!" Gözlerini heyecanla büyüttü ve bebeklerin kapalı çekik gözlerini inceledi. "Vay canına! Bu yüzden mi bu kadar uzun sürdü? Bir şey oldu sandım! Kahretsin, bu inanılmaz ve çok şirinler! Şu minik pençelere bak! Çok güzeller!"
Arkadan, Jungkook'un somurtkan bir ifadeyle homurdanma sesi duyuldu. "Jimin'i özledin, bebekleri özledin ama beni görmezden mi geliyorsun? Kim Taehyung, bu gerçekten canımı çok acıttı. Biz kardeş ve en iyi arkadaşlar gibi büyümedik mi? Senin için biri önemli değil miyim?"
"Ah, zavallı küçük Jungkookie. Tabii ki seni çok özledim! Eve hoş geldin serseri baba!"
Taehyung Jungkook'un şaşkın yüzüne kıkırdarken, Jimin hızla ikisi arasında girdi ve arsızca gülümseyerek kalçasını Taehyung'unkine çarptı. "Ya sen, Tae? İyi misin?"
"Oh, bilirsin. Yürüyemeyecek kadar yorgun olmam ve tüm işleri Yoongi hyung'un yapmasını izlemek zorunda olmam olağan bir durum. Oldukça zor bir hayat."
"Seni çok iyi anlıyorum..."
"Ama en azından senin son aylarında yaptığın gibi ortalıkta koşturup yuvarlanmıyorum. Ama yine de... sanırım artık neden öyle olduğunu anlıyorum."
