K3 kent geen geheimen.. Toch?

P.O.V Klaasje

Terwijl de andere K3 meiden zich zorgen maken over Hanne en Karen, en over de verspreiden nummers, maak ik me zorgen over min gevoelens voor Marthe. Niemand weet ervan. Het lijkt alsof Marthe steeds somberder wordt, en dat snap ik. Ik zoende haar en ik snap heel goed dat ze dat vervelend vond en dat ze daar nu mee zit. Ik zit er ook mee. Niet voor mezelf, want ik vind Marthe leuk, maar voor Marthe. Ik wil haar liefdesleven niet overhoop halen. Zeg ik, die een vriendje heeft. Waar ben ik mee bezig? Ik heb Max, de liefste boy van de hele wereld! Klaasje, laat Marthe los. Het was maar een zoen, voor Marthe betekende dat helemaal niets. Ik kijk op de wekker. Half tien 's ochtends. Half tien?! Ik moet allang op Studio 100 zijn, shit!! Om tien uur zijn we live op Q-Music, ik kom veel te laat!  Ik spring uit bed naar de woonkamer.
"Max, wil je snel brood voor me maken? Sorry, maar ik heb me verslapen!!"
"Zal ik doen! Snel!" zegt Max haastig en hij racet zich naar de keuken. Ik haast me naar de badkamer en was me snel met een washandje. Ik kleed me aan en vlucht naar de keuken. Max geeft me de broodjes en ik bedank hem.
"Thanks, liefje!" Ik geef Max een kus en ik ren naar mijn auto. Ik bel Marthe. Ze neemt op.
"Klaasje! Waar ben je?"
"Sorry, sorry, sorry! Ik heb me verslapen! Zijn jullie al bij Q-music?"
"Ja, kom naar medialaan 60 in Brussel! Ik kom zo wel naar buiten, dan laat ik je binnen."
"Oké, ik rij nu weg!"
"Ga je het redden voor tien uur?"
"Ik denk het wel. Welke nummers zingen we ook alweer?"
"Ushuaia, MaMaSé en 10000 luchtballonnen."
"Oké, thanks! Ik zie jullie zo!"
"Tot straks!"
Ik zucht en zing een paar keer de nummers die we straks op de radio gaan zingen. Waarom moet ik altijd te laat zijn? Ik voel me echt een klungel..
Na twintig minuten kom ik aan bij Q-Music en ik parkeer mijn auto. Marthe komt naar buiten rennen.
"Klaasje, kom snel!" roept ze en ik ren achter haar aan naar binnen.
"Ben ik op tijd?" vraag ik.
"Ja, we starten over twee minuten. De soundcheck is al gedaan, we hebben jouw monitor even hard gezet als de onze, hopelijk is dat goed."
"Ja, ik denk het wel." zeg ik. We lopen de Studio in, hier zijn we weleens eerder geweest, geloof ik. Ik hou het allemaal niet meer bij, joh.
"Hallo!" roep ik als ik de anderen zie. Kristel is er blijkbaar niet. "Sorry dat ik te laat ben!"
"T'is al goed, kom maar snel." zegt Stefan en hij leidt me naar mijn plek aan de radiotafel.
Ik geef ook Hanne een knuffel.
Maarten en Dorothee komen al aanlopen.
"Hey, Klaasje!" zegt Maarten vrolijk en we geven elkaar een hand, net als bij Dorothee. 
We doen onze koptelefoons op en het programma start.
"K3 is bij ons in de studio, goedemorgen meisjes!"
"Goedemorgen!" zeggen we in koor.
"Hoe is het met jullie?" vraagt Dorothee.
"Goed!" zegt Hanne.
"Gehaast." lach ik en we schieten allemaal in de lach.
"Ja, vertel Klaasje, what happend?" lacht Maarten.
"Ja, ik ben hier nog geen vijf minuten binnen." lach ik. "Ik had me verslapen, ik ben net drie kwartier wakker, een halfuur zelfs. Dus ik kijk op mijn wekker en opeens is het half tien. Ik schrik me dood en vertrek ongeveer meteen, ik Marthe in alle stress bellen. Maar ik ben er nu gelukkig, maar de soundcheck is zonder mij gedaan."
"Haha, lekker handig. Nou, hoe is het leven als K3'tjes? Anders?"
"Ja, ons leven is wel enorm veranderd." zegt Marthe. "Een jaar geleden studeerden we nog en hadden we zo'n normaal leventje."
"Wat is het grootste verschil?"
"Goh.." twijfelt Hanne. "Ja, als je nog studeert en de wekker gaat, denk je 'oh nee, ik moet vandaag weer studeren en naar de les..', maar nu als de wekker gaat ben ik me bewust ervan dat ik die dag weer superleuke dingen mag doen."
Ik knik. "En Klaasje, jij bent verhuisd, toch?"
"Ja, dat klopt." zeg ik. "De eerste maand heb ik in een hotel in Mechelen gezeten, want toen was het echt heel druk en was er eigenlijk geen tijd om op zoek te gaan naar een huisje. Maar na een tijdje vond ik een appartement in Antwerpen en nu woon ik daar. Mijn vriend woont nog wel in Rotterdam en daar probeer ik ook heel vaak te zijn. Maar als ik moet werken voor K3, ben ik in Antwerpen."
"Is dat niet gek, zo maar naar een ander land verhuizen?"
"Ja, een beetje wel. Maar Nederland en België lijken best wel op elkaar, want we spreken natuurlijk dezelfde taal. Maar in de cultuur zit wel soms een verschil."
"Hanne en Marthe, merken jullie dat Klaasje uit een ander land komt?"
"Nederlanders zijn vaak heel rechtuit." zegt Hanne. "Wij Belgen proberen als we iets niet leuk vinden zo te verbergen om die persoon niet te kwetsen, maar Klaasje zegt dan gewoon wat ze vind en in het begin dacht ik soms 'oei', maar dat heb ik ook wel meer geleerd van Klaasje, meer onze mening geven."
Marthe knikt. "Maar ook sommige woorden zijn anders, hè. Klaasje zei in het begin heel vaak 'lopen', en ik dacht dat ze dan ging rennen, terwijl ze eigenlijk gewoon ging 'wandelen'."
Ik moet lachen. "Ja, ik wist eerst niet dat dat anders was."

We gaan staan bij de microfoons en we doen de koptelefoons op. Ik in het midden, Marthe rechts en Hanne links. De muziek van 10000 luchtballonnen start en Marthe zingt haar solo. Ik kijk even naar haar, alleen haar stem al. Kijk nou toch hoe knap ze überhaupt is. Ik vergeet de eerste paar woorden van mijn solo, maar zing snel door. Ik kijk naar Marthe en we schieten in de lach. Stefan kijkt ons geïrriteerd aan en we zingen maar snel verder met het refrein.
"10000 luchtballonnen kleuren de hemel blauw!" zingen we vrolijk en ik kijk in de camera die voor ons staat. Ik lach en luister naar de solostukken van Hanne en Marthe.