K3 kent geen geheimen.. Toch?

P.O.V Kristel

Het is zes uur 's avonds en we moeten nog één shot opnemen voor de videoclip van De Aarde Beeft. We hebben al heel de dag overal en nergens gefilmd voor de clip, en nu gaan we opnemen dat Hanne, Klaasje en Marthe bij een fonteintje staan, bij een parkje waar allemaal vogeltjes rondvliegen.
K3 staat al klaar bij het fonteintje en de cameramannen gaan ook al staan.
"Camera loopt.. Actie!" roept de regisseur en de muziek begint. Terwijl de meisjes om zich heen kijken naar de vogels. Ik kijk naar Marthe. Ze heeft me laatst verteld dat ze op Klaasje verliefd is. Klaasje's relatie met Max is ook net uit, dus wie weet voelt Klaasje ook wel iets voor Marthe. Ik hoop het voor hen, maar ik denk dat dat niet waar is. We zien wel. Het nummer is afgelopen en het hele team klapt.
"Dankjewel allemaal!" zegt Hanne vrolijk.

We zitten gezellig buiten bij een kampvuurtje. K3, Stefan en ik, gezellig met ons groepje. Ik heb mijn gitaar mee, alhoewel ik het niet goed kan. Ik kan enkel Cups, en toevallig heeft Stefan bekertjes mee.
"Kennen jullie de Cup Song?" vraag ik.
"Ja! Die deed ik vroeger wel eens met vriendinnen." lacht Hanne. "Heb je bekertjes dan?"
"Heb ik!" zegt Stefan.
"Oh, tof!" zegt Marthe. "Ik ken het liedje wel, maar dat bekertje gedoe niet."
"Doe mij maar na." lacht Klaasje naar Marthe.
Ik begin met spelen op de gitaar en de meisjes, en Stefan, zingen mee.
"I got my ticket for the long way 'round.." zingen we. "When i'm gone, you're gonna miss me when i'm gone.."
Klaasje voegt een tweede stemmetje toe en de baas van het hotel komt kijken. Ik glimlach naar hem en we gaan door met het tweede couplet. Als het nummer is afgelopen klappen Stefan en de baas van het hotel.
"Ich weiß nicht von singen, aber ihr singt sehr schön!" zegt de baas.
"Awh, danke!" zegt Hanne.
"Singt ihr professionell?" vraagt de baas.
"Ja, wir singen in ein Popgruppe in Belgien.." zegt Klaasje die twijfelt aan haar Duits. "K3."
"Spaß! Viel Erfolg und Glück!"
"Danke!" zeggen we en we lachen.
"Dat was zo sweet!" zegt Marthe stralend.
"Ja! Max was altijd ook zo sweet.." zegt Klaasje, kijkend naar Marthe. Marthe slikt.
"Klaasje, over Max.." zegt Marthe zacht. "Sorry dat ik het heb verpest voor je met Max."
Klaasje kijkt Marthe verbaasd aan. "Sorry? Jij hebt er toch niets mee te maken?" glimlacht Klaasje.
"Jawel, ik heb het voor je verpest, ik zoende je die keer. Dat was mijn fout, en dat spijt me."
Marthe loopt bijna weg met tranen in haar ogen.
"Marthe!" roept Klaasje. "Niks hiervan komt door jou, geloof me."
Marthe kijkt naar beneden. "Toch sorry.."
"Iemand zin in marshmallows!" roept Hanne er expres doorheen.
"Ja, lekker!" zeg ik. Hanne pakt marshmallows en stokjes uit haar tas en deelt ze uit. Ik prik de marshmallow aan het stokje en hou het boven het vuurtje.
"Dit is echt schoolkamp vibes." lacht Klaasje. Marthe blijft stil, maar Hanne lacht wel.
"Ja, echt hè! Wij gingen dit ook vaak doen met de scouts, dat was geweldig!"
"Gaaf! Met de scouts had je toch ook een bepaalde naam, of zo, toch?"
"Ja, klopt, een totemnaam. Ik heette Carrysa, dus vandaar mijn Insta naam. Maar die naam betekent eigenlijk iemand die je wel hoort, maar niet ziet."
"Helemaal jij dus." lacht Klaasje. "Je bent zo klein. Nee, just kidding."
Hanne en Klaasje schieten in de lach, maar Marthe lijkt afwezig. Klaasje ziet het ook en vraagt:
"Marthe, alles oké?"
"Ja, prima." zegt Marthe. "Ik.. Ga even naar het toilet."
Klaasje kijkt haar na en slaat haar ogen neer. Wat is hier allemaal gaande?
"Wat is er aan de hand?" vraagt Stefan. Eigenlijk denk ik dat ik het al weet. Marthe met haar gevoelens. Ik denk eigenlijk wel dat Klaasje hetzelfde voelt, maar misschien ook niet.
"Klaasje, wat is er?" vraagt Hanne.
"Niks. Ik ben gewoon moe, het was een zware dag. Maar wel leuk, hoor."
Even later komt Marthe terug.
"Meiden, ik denk dat jullie even moeten praten." zeg ik tegen Marthe en Klaasje. Marthe kijkt me met grote ogen aan en schud haar hoofd lichtjes. Klaasje zucht en begint dan met praten.
"Marthe, je weet dat het uit is met Max. En daar heb ik het moeilijk mee."
"Ja, dat snap ik." glimlacht Marthe zo lief mogelijk.
"Maar het is ook uit omdat we allebei op een ander zijn. En daar voel ik me schuldig over."
"Je gevoelens kun je niet sturen, toch Kristel?" zegt Marthe tegen mij en ik voel een brok in mijn keel. Dat zei ik tegen haar, een paar dagen terug, en Marthe zegt het nou niet bepaald heel aardig of vrolijk of zo.
"Maar ik weet dat die persoon niet op mij is." zegt Klaasje. Ik zie een teleurstelling in Marthe's gezicht. Ik zie een traan over Marthe's wang rollen, maar ik ben er nog niet zo zeker van dat Klaasje niet Marthe bedoeld.
"Je weet het nooit.." zegt Marthe zacht. Ze gaat op het bankje liggen. "Misschien is die persoon ook op jou."
Ik zie Klaasje ademen en dan gooit ze het er in één keer uit: "Marthe, jij bent het."
Marthe kijkt Klaasje met glinsterende ogen aan. Nog meer tranen komen uit Marthe's ogen, ik kan niet goed zien of het van geluk of verdriet is. Hetzelfde gezicht als Karen een keer trok, toen ze de brief voor Hanne als baby zag.
"Het spijt me." zegt Klaasje en ze loopt richting de deur van het hotel.
"Klaasje, wacht!" roept Marthe en ze pakt Klaasje haar hand vast. Ze kijken in elkaars ogen, misschien wel minuten lang. Ze komen dichter bij elkaar en geven elkaar een knuffel, tot ze elkaar zoenen.
Hanne glimlacht opgelucht. Ik zie aan haar dat ze dit wist, net als ik. Alles valt op zijn plaats.
De zoen stopt en ze knuffelen elkaar. Hanne loopt naar Klaasje en Marthe en ze geven elkaar een groepsknuffel. Ik kom ook naar hen toe.
"Voortaan hebben we geen geheimen meer, afgesproken?" zegt Marthe.
"Afgesproken!" zegt Klaasje.
"K3 kent geen geheimen, toch?" zegt Hanne.