Dane POV.
Naka dapa lang ako sa kama at naka taklob ng kumot halos mag g-gabi nadin pero wala akong ganang bumangon. Napaupo ako at tumingin sa bintana.
Naiinis ako sa sarili ko kung bakit na sigawan ko ang pesteng demonyita nayun.. Sa sobrang galit ko pati mga hindi ko dapat sabihin na sabi kona.. Arrghh!! And about the video chineck ko ulit sa social media buti naman at na delete na. Akala ko pa naman kung ano pa ang kailangan nung lalaking yun hayyst..
Napatingin ako sa kamay ko na nasugatan... Konti lang naman ang dugo na lumabas dito. Pero sa tuwing makaka kita ako ng dugo parati ko nalang naaalala ang mga hindi magandang ala ala na nangyari sa buhay ko.
Flash back...
"How about we go to amusement park? like what we always do.. " Naka ngiting sabi ko dito
" Sure.. Lahat para sa mahal ko.. " he said and kiss my forehead..
" Yess!!! " sigaw ko at napayakap sa kanya.
End of flashback..
Nung mga oras na yun.. Akala ko magiging magandang ala-ala iyon.. Pero kabaliktaran ang lahat..
Mag c-celebrate kami dapat eh.. Pero bakit ganun? Bakit pina ulanan nila kami ng dugo? Ano ba ang naging kasalanan namin? Niya? Bakit kailangan mawala ang mga taong mahal ko?
Gaano ba kalaki ang naging kasalanan ko nung past life ko? Bakit kailangan ko pa madanas lahat ng toh?
I always smile.. Parati kong sinasabi na okay lang ako.. I always pretend that im okay, Pero hanggang kailan ako mag sisinungaling sa sarili ko? Kailan ako mag papanggap? Can't i have a peaceful life? Gusto ko naman ma enjoy ang buhay ko... Pero bakit kailangan ko maranasan lahat ng to?
Ang selfish naman ng mundo.. Pero minsan iniisip ko.. Pano kung... Nawala nalang ako sa mundo? Pano kung hindi nalang ako nabuhay? Edi sana hindi ako naging pabigat.. Edi sana wala na silang iniisip na problema..
Pero... Hindi ko naman ginusto to lahat eh... Wala akong ginusto sa nangyari.. At hindi ko alam kung bakit nangyayari ito sa buhay ko.. Sometimes mas gusto ko nalang na mabuhay ako sa isang ordinaryo na pamilya kaysa naman sa may pera ka nga hindi mo naman ma e-enjoy.. Lumalabas talaga ang ugali ng tao pag dating sa pera...
Pero kung basta basta nalang ako susuko parang pinakita ko lang sa kalaban yung sarili ko na mahina ako. Alam kong malakas ako kaya hindi dapat ako mag papa epekto sa mga nangyayari sa paligid ko. At alam kong palagi niya ako binabantayan kahit hindi ko na siya nakikita.. Kahit wala na siya sa tabi ko..
Naramdaman ko nalang na may pumahid ng luha ko kaya napatingin ako sa kanya.
" Im sorry sa nasabi ko kanina... " sabi niya at ramdam ko naman ang pagka sincere nito. " Stop crying please.. " saka niya pinunasan ang ang mga luha ko na patuloy padin tumutulo gamit ang kamay niya.
Nakaramdam naman ako ng hiya kaya nag iwas ako ng tingin dito at ako na mismo ang nag punas ng luha ko saka humarap sa kanya..
" Anong ginagawa mo dito? At sino may sabing pwede kang pumasok sa kwarto ko? " walang emosyon na sabi ko dito. Akala niya ganun ganun nalang yun?
" Im w-worried... Alam kong hindi kapa kumain mula kanina kaya naka pag luto na ako.. A-and about kanina... Sorry sa nasabi ko k-kanina hindi ko naman sinasadya... N-nadala lang ako sa g-galit.. " sabi nito at nag iwas ng tingin. Cute....
" Ahh... Ok.. " kunyaring walang pakealam na sabi ko.
" G-galit ka padin ba? "
" Bakit naman ako magagalit? Sabi mo nga diba? Nakikipag harutan ako sa iba? Wag kang mag alala hahanap pa ako ng iba na pwede kong makaharutan.. " pasiring na sabi ko dito. As if naman gagawin ko yun.. Hindi ako ganun klasing babae..
