Black Mafia 9: Rix Navarro

CHAPTER 21

R-18

Angela

Matapos niya akong iwan dito sa loob ng kotse na natigilan ay sumunod na ako sa kanya. Bitbit ang sling bag ay maingat akong umakyat sa tree house kung saan wala namang pinagbago. Dumeretso ako sa maliit na hagdan patungo sa taas at hindi nga ako nagkakamaling duon ko siya matatagpuan.

Comfortable sitting on a picnic blanket while there has a food on it. Hindi ko maiwasang mapataas ng kilay bago hinubad ang suot kong sapatos at umupo kagaya ng ginawa niya.

"Diba gusto mo ng simple? Ayan, a simple dinner for us." Sabi niya habang iminumuwestra sa harapan ko ang pagkain na kanyang hinanda.

Caldereta, adobo, fried shrimp, and some desserts. Tama lang sa pandalawahang tao ang pagkain na nasa harapan namin.

Hindi ko ipinahalata sa kanya na natigilan ako dahil sa kanyang inihanda para sa akin. To be honest, I'm so touch knowing that he did this for me. Bilang nalang ang lalaki sa mundo na kayang mag effort ng ganito. Karamihan sa kanila ay dinadala na lamang nila sa mamahaling restaurant para less hassle. Hindi man lang sila nag-iisip na mas maganda ang efforts.

I look at him and smiled. "You made this?"

Bahagya siyang napangiwi at napakamot sa kanyang batok. "Yung Caldereta, adobo at shrimp lang ang naluto ko and I don't know kung papasa yan sa lasa mo. I just ordered the desserts dahil wala na akong oras."

Mas lumawak ang ngiti ko sa kanyang sinabi. Atleast nag effort parin siyang magluto at ginawa niya ang makakaya niya.

Kumuha ako ng kutsara at tinikman ang niluto niyang adobo. Napatango-tango ako dahil masarap ang kanyang pagkakaluto. I give him a double thumps up.

"It's good. Pwede ka ng magpatayo ng restaurant."

Napailing na lamang siya ngunit may ngiti naman sa kanyang labi. "Atleast it's not awful. Should we eat?"

Tumango ako sa kanya bago niya ako inasikaso. I just soflty watch him put some rice on my plate and my favorite food. Hindi ko aakalaing ganito pala siya kung tumuring sa isang slave. Kung sana alam ko na ito noon, matagal na akong nagpaalipin sa kanya.

Hindi siya yung tao na porke't walang emosyon kung tumingin ay masama na. Hindi porke't madalas lang siyang magsalita ay wala ng magagandang lumalabas sa bibig niya.

Bakit ko nga ba ngayon lang na realize kung gaano ako ka swerte na makilala siya? Siya ang dahilan kung bakit marami akong naranasan dito sa Isla. Siya ang dahilan kung bakit nagawa ko ang mga bagay na hindi ko kayang gawin mag-isa. Siya ang dahilan kung bakit naging masaya ako at alam kong sa pagkakataong ito, ibang-iba ito.

Sometimes I'm wondering kung may nagawa ba akong maganda sa past life ko para makilala siya. Yes, he loves teasing me pero hanggang tumatagal ay nasasanay na ako. Na para bang hindi mabubuo ang araw namin kapag hindi niya ako inasar.

"Why are you staring at me?"

Nangunot ang ilong ko nang makita niyang nakatitig pala ako sa kanya. Mabilis kong kinuha ang plato ko na nalagyan na niya ng pagkain at kanin.

"Ngayon ko lang narealize na gwapo ka din naman pala." Kibit balikat kong tanong na para bang hindi naghaharumentado ang puso ko.

Napatingin ako sa kanya nang makita siyang nakatitig lang sa akin na may malaking ngiti sa labi. Despite of the dim light envaded on us, I can still see the light on his eyes.

"Bakit? Ayaw mo bang tinatawag kang gwapo?" Pukaw ko sa kanya nang manatili parin siyang nakatitig sa akin dahilan kung bakit ako naiilang.

He shook his head but he still smiling. "Nothing. Ang sarap lang pakinggan na sayo mismo nanggaling ang salitang yun. Pakiramdam ko mas dumoble ang kagwapuhan ko."