Media: uzay.
"İnandığım her şeyin yalan olduğunu gösterdin bana unutur muyum seni?"
•••
Son duyduğum şey uzunca çalan korna sesi ve kendi çığlığım...
Aras'dan.
Ne bebeği bırakabiliyordum ne azranın arkasından gidebiliyordum.
Bir korna sesi geldi sonra bir kadın çığlığı,
Kalbim yerinden çıkıcakmış gibi atmaya başladı. Ama acı ile atıyordu. Şuan kimse umrumda değildi.
Evden çıktım ve sesin olduğu yere gittim.
Onu görmemle gözlerimden yaşlar akmaya başladı. O'ydu.
Azraydı.
Yanına gidip başını yerden kaldırdım.
-Azra, kendini kaybetme nolursun.
Gözlerini kapattı.
Sevdiğim kadın, gözlerini sonsuzluğa kapattı. Ama ben onu kurtaramadım. Senden gidiceğim değil buradan gidiceğim demişti.
Ama benden gitti.
Bağırışlarım, haykırışlarım o kadar kısık ve güçsüz çıkıyordu ki.
Onunla beraber bende gözlerimi kapatmıştım.
O sonsuzluğa gitmek istiyordu, ama ben izin vermiyordum.
Hiç tutamadığım ellerini tuttum.
Çok soğuktu, aynı bana bakışları gibi.
Sonunda bir kaç kişi dışarı çıktı ve Ambulans'ı aradılar. Ambulans gelene kadar ellerini bırakmadım.
Bırakamadım..
30 dakika sonra*
Zar zor annesi geldi ve koltuğa oturdu. 15 dakikadır amaliyattaydı. Abisi annesini teselli etmeye çalışıyordu ben ise,
Ben ya,
Ben sadece oturuyordum. Elimden başka bir şey gelmiyordu. Onu kurtaramamanın acısını çekiyordum.
Ya ölürse,
Ya bizi sonsuza dek bırakıp giderse..
Uzay ile arda zar zor beni kaldırıp bir odaya soktular.
-hiç girmiyecektim onun hayatına.
Uzay: aras iyi değilsin.
-değilim, sevdiğim kadın orada canı ile cebeleşiyor. Ben rahat rahat oturuyorum. Ben adi köpeğin tekiyim. Şerefsizim ben.
Arda: Tamam bak yat dinlen, o çıkınca biz seni uyandırıcağız.
-ya çıkmazsa.
Uzay: oğlum kötü düşünceleri aklından at. O çok güçlü bir kız bunun da üstünden gelir.
-ya gelemezse, benim suçum. Allah kahretsin benim suçum.
Arda ile uzay zor da olsa kollarımdan tutup yatağa yatırdı. Yatmak istemiyordum. Onun yanında olmak ellerini sıkıca tutmak istiyordum. O soğuk ellerini sıcacık etmek istiyordum.
