Uçurum (DÜZENLENİYOR)

2.7

Kaç kere yağmur yağdı,

Biz hiç beraber ıslanmadık.

Media:uzay

•••

Annem tam silahını indirmişti ki olduğumuz depo da bir silah sesi yankılandı

Kim olduğuna bakmak için etrafı süzdüğümde babamın kanlar içinde yerde yattığını gördüm.

-baba?

Herkes baktığım tarafa baktığında buz kesmiş gibi oldukları yerde duruyorlardı. 

Karanın ağlaması ile kendine gelen aras telefonunu çıkartıp ambulansı aradı.

Kimseyi umursamadan koşarak babamın yanına gittim ve başını iki elimin arasına aldım.

-baba, yaşıycak mısın?

Sesini çıkarmadı.

Yüzünü daha dikkatli incelediğim de yorgun ve dolu olan yeşil gözleri, kırlaşmış sakalları, çatık kaşları ve dolgun yaralı dudakları ile acı içinde kıvranıyordu.

Ambulans ekiplerinin bağırışları ile kenara çekildim,

Hayat bana mı oynuyordu?

Bir güldürüp, bir ağlatıyordu.

Mutlu olmamı çekemiyormuş gibi.

Ama ben de mutlu olmak istiyordum.

Kim istemez ki mutlu olmak,

Kim ister ki mutsuz olmak.

~

Hastaneye gitmeme izin vermemişlerdi. Evde selin ile oturuyorduk.

İçim içimi yiyordu, ne kadar bana, bize bunları Yaşatsa da ona birşey olmasını istemiyordum.

Bilmem kaç yıldır görmediğim babam,

Gözlerimin önünde kendini vurmuştu.

Neden?

Gerçekler ortaya çıkınca, ne hesap vereceğini bilemediği için.

İnşallah yaşardı da tek tek bu yaptıklarına hesap vermek zorunda kalırdı.

Kalbim, affet! Onlar da bilmiyordu diyordu.

Aklım, beynim, affetme! Ne olursa olsun sana bunları yaşatmaya hakları yoktu diyordu.

Her zaman kalbini haklı bulan ben,

Bu sefer aklımı haklı bulup affetmek istemiyordum.

Karan Ölebilirdi,

Karana bir şey olabilirdi.

Selinin beni sarsması ile kendime geldim ve ayağa kalkıp Karanı kucağıma aldım.
Yavaş yavaş merdivenleri çıktım ve odaya girdim.

Yorgunluktan ve ağlamaktan gözlerini açamayan bebeğim beşiğine koyar koymak derin bir uykuya daldı.

Saçlarına ufak bir öpücük bırakıp aşağı indim.

Korku dolu gözlerim ve titreyen ellerim ile telefona uzanıp annemi aradım.

'Alo?'

'Efendim kızım?'

'Anne, babam nasıl?'

'İyi, iyi sen merak etme çıktı amaliyattan'

'Iyi, görüşürüz'

Telefonu kapattım ve gözlerimi kapattım.

Ağlamak istiyordum ama,

Ağlayamıyordum.

Gülmek istiyordum ama,

Gülemiyordum.

Babamın, yaşamasını istemiyordum.

Bana bunları yaşatmaya hakkı yoktu.

Ama ona bu ağlayarak, mutsuz, tükenmiş geçirdiğim günlerin hepsinin hesabını teker teker sorucaktım.

Ben ne zaman mutlu oldum ki?

Arası bulduğumda,

Annem geldiğinde,

Karan geldiğinde.

Başka zamanlarda illa ki mutlu olmuşumdur.

Ama ya sahte mutlulukdur ya da mutluluk sonrası dayak yemişimdir.

Gözümden akan yaşı silip ayağa kalktım.

-selin?

Selin: efendim?

-hadi gel kaynanalarımızın dedikodusunu yapalım.

Sahiden mi der gibi yüzüme baktı.

-ben o sarı kafa Zehra'dan neler çektim, hatırlıyor musun isteme gecesinde abimi kimseye vermem demişti, ay yolasım geldi.

Selin kahkaha attı.

Selin: zaten kıza 'çarpık bacaklı sus aras benim'
dedin.

-sarhoştum.

Selin: aşkım sen sandım.

İkimizde kahkaha atarken kapı açıldı içeri uzay ile aras girdi.

İkimiz de birbirimize 'duydular mı acaba' bakışları attık.

Aras: kahkalarınız şen ve çok olsun efendim, neye böyle gülüyordunuz?

-hiç, yani hiç.

Selin: o da bizde kalsın ayol.

uzay: selin?

Selin: görümcelerimizi eleştiriyorduk.

-hay senin ağzını seveyim.

Aras: nasıl eleştiriyordunuz?

Selin: ay oda bize kalsın.

Uzay: selin, güzelim?

Selin: isteme gecesinde zehranın 'arası bu kıza yâr etmem' dediği konuşmayı eleştiriyorduk.

-senden çok güzel bir Sırdaş olur selin.

Selin: harbi mi?

-İroni.

Mutfağa ilerledim ve dolaptan soğuk su çıkarım bir bardak koydum ve içmeye başladım.

Arkamdan biri kollarını karnıma doladı.

Kim olduğunu az çok tahmin etmiştim.

Selin: Özür dilerim, uzaydan bir şey saklayamıyorum.

-tamam önemli değil selin.

Selin: hem arasın hoşuna gitti.

Aras mutfağa girince selin mutfaktan çıktı.

Kollarımı arasın boynuna sardım. Oda ellerini belime koydu.

Aras: iyi ki sen minik kadın.

-iyi ki sen koca adam.

•••

•söyliycek birşey yok.

•iyi geceler, geceye bir söz bırak :)

•senden önce ölürsem yanıbaşımda şarkı söyle.

(20.56)