Bir Doğu Meselesi (bxb)

56

*iyi okumalar 🖤

Gözlerim sürekli bir çift yeşildeydi. Yaver ve evleneceği kız gelir gelmez onun yanında bulunan adamın elini öpmüştü. Kız Mirza'nın da elini öpünce şok oldum. Çocuk sadece 22 yaşındaydı. Yaver sadece adamın elini öpmüştü.

Egemen "Bu babası" diye bağırdığında, onu zor duydum.

Kürtçe hareketli şarkılar, zurna davul eşliğinde söyleniyordu.

Babası olduğunu öğrendim herifi inceledim. İlk dikkatli bakışımdı ve şokla "Oha" dedim.

Az önceden beri Mirza'yı kestiğim için incelemediğim bu adam bana tanıdıktı. Hem de çok yakından.

Ozan "Ne oldu?" dediğinde şoktan cevap veremedim.

Bu nasıl bir tesadüftü böyle? Babam ülkü ocağındayken, mahallede yaşayan kürtlere ocaktakiler hakaret etmişti. Ardından babam türk-kürt kardeşliğiyle ilgili bir konuşma yapmıştı. O zamanlar 12, yaşındaydım. Ardından babam beni bir arkadaşının yanına götürmüştü. Nasıl kardeşiz iyice anla demişti. İşte böyle Yusuf amcayla tanışmıştım. Benim tanıştığım adam, karşısında insanları titreten adamdan çok uzaktı.

"Sen amca dedin diye mi delirdi demiştin bu herif?"

Egemen'e sorduğumda cevap alamadım. Ona döndüğümde karşıya baktığını gördüm. Bakışlarını takip ettiğimde kızın biriyle gülerek konuşan İshak'ı gördüm.

Dirseğimi sertçe karnına geçirdim.

"Bir sal çocuğu amına koyayım. Bir şey diyorum."

Acıyla bana döndüğünde "Yardın karnımı ne diyorsun abi?" dedi.

Kaşlarımla karşıyı işaret ettim. "amca dedin diye mi delirmişti babası?"

Kafasını sallayınca tekrar Yusuf amcaya baktım. Güleç ifadesiyle gördüğüm adam yoktu.

Ozan "Ne oldu kanka?" dediğinde "Yusuf amca, Mirza'nın babası. Babamın arkadaşı." dedim.

O da şaşkınca bakmaya başlamıştı. Egemen "Ciddi misin lan sen?" dediğinde kafamı salladım.

Adamla gözlerimiz buluştuğunda gözlerimi çevirmek istedim ama sanki bunca yıldan sonra beni tanımış gibi şaşırmıştı o da. Ardından yerinden kalktı. Yanındakilere bir şey dedikten sonra bize doğru ilerledi.

Egemen "geliyor buraya, saklan Ozan" diye alay ettiğinde kimse gülmedi.

İstemsizce ayağa kalktım. Çünkü bana doğru geldiğini anlamıştım. Yüzü büyük bir gülümsemeyle kaplanan adam "Azak?" dediğinde "Yusuf amca, görüşmeyeli oldu baya." dedim.

Elini uzatan adamın direkt elini öperken, bunu gayri ihtiyari yapmıştım. Başımı kaldırdığımda gözleri yanıma bakıyordu.

"Seninde mi arkadaşın?" dedi sertçe. Ulan Egemen, nasıl kendinden nefret ettirmiştin adamı 2 dakikada.

"Evet Yusuf amca. Nasılsın?"

Gözleri tekrar bana döndü.

"İyiyim hamdolsun." dedi. "Senin burda ne işin var? Bizimkilerden kimi tanırsın?"

Gelin ve damadı gösterdi. Oğlunu tanıyorum diyemedim.

"Gelin tarafıyız."

"Baban nasıl?"

Babamla en son lisede görüştüğüm için bunu o benden daha iyi biliyor olmalıydı.

"İyi amca en son biraz üşütmüştü sadece."

Yani 7 4-5 sene önce falan.

"Hayda dün bir şeyi yoktu?"

"Bugün üşütmüş."

Ben bu kadar yakın zamanda itibata geçmiş olacağını düşünmemiştim. Kafasını salladı. Gözlerim arkaya kaydığında irileşmiş gözleriyle bize bakan Mirza'yı gördüm. Yavrum ne güzel saldırıyordu öyle.

"Eh, gel sende bizimkilerin yanında dur. Seni oğlumla tanıştırayım."

Egemen "Komedi gibi." Dediğinde neyse ki duymadı herif.

Benim cevabımı beklemeden yürüyünce onlara döndüm.

"Oğlum ben hala şoktayım ne yapayım?"

"Gitsene mal."

Ozan'ı dinledim. Adamın arkasından ilerleyip İshak'la, Mirza'nın oturduğu masaya geldim. İshak'ın ifadesi de Mirza'nın kinin aynısıydı. Yusuf amca elini omzuma koyup "Bahadır amcanızın oğluyla tanışın." dedi.

Şimdi şaşkınlıkları daha da artmıştı. Kimseden bir adım gelmeyince yanımdaki adam boğazını temizledi. Ama bu hareketi bile sanki büyük bir öfke taşıyordu.

İshak ilk kendine gelen oldu. Elini zorla uzatırken "İshak." dedi. Sıktığı dişlerine bakıp elimi uzattım.

"Azak." diye onu taklit ettim.

Bakışlarım Mirza'ya döndü. Hala şoktan çıkamamıştı. Ona ilk adımı atan ben oldum. Elimi uzatıp "Sana da merhaba." dediğimde kendine gelmiş gibi titredi. Gözlerimin içine garipçe bakarken elimi sıktı.

"Mirza" dediğinde gülümsedim.

Artık durum komik gelmeye başlamıştı. Düğün bitene kadar bekleyecektik konuşmak için değil mi? Bunu daha erkene alabilirdik.

Yusuf amca "Damat, yeğenim olur." deyip el attı.

Ardından Yaver yanımıza geldi. O da şaşkınca bize bakarken "Buyur ağam." dedi.

"Bahadır amcanın oğlu, Azak. Dijan'ın tanıdığıymış."

Ağzımı düzeltmek için açtım.

"yok aslında ben tanıdığının tanıdığıyım."

Yusuf amca bana anlamayarak bakınca elimle Ozan'ı işaret ettim.

"Arkadaşı akrabası. Biz de üniversiteden tanışıyoruz."

Yusuf amca "Burda mı okuyorsun?" dedi. Kafamı salladım.

"Baban hiç söylemedi. Bir azarlayayım onu. Ağırlardık seni."

Babama söylese babam ne derdi acaba? Mirza hareketlenince bakışlarım ona kaydı. Gözlerine baktığımda resmen sorusunu hissettim. 'Ne oluyor?' der gibi bakıyordu.

Valla çok garip şeyler oluyordu. Herkes halaya kalkmaya başlayınca Yusuf amca belinden silahı çıkardı. Bir kaç el ateş ettikten sonra halay hızlandı. Silahı tekrar beline sokup bana baktı.

"Hadi katılın sizde, meydan delikanlı görsün."

Ben halay çekmeyi beceremiyordum. Buraya gelmeden önce yan yana ağlayarak halay çektiğimiz hayali geldi aklıma. Güldüğümde Mirza bana deli der gibi bakıyordu.

"Dikiliyorsunuz?"

İshak ilk giden oldu. Halaya katıldığında Mirza'ya baktım. Ne yapmamız gerekiyordu hiç bilmiyordum. Yanıma yaklaştı "Gel benimle" dediğinde sanki hiç konuşmamış gibiydi. Arkasından baktıktan sonra yanına gelen adamlarla ilgilenmeye başlayan Yusuf amcaya gördüm. Fırsattan istifade hızlıca Mirza'nın gittiği yöne ilerledim. Evin dışına çıkmış, aşağı inerken arkasından koştum. Bir kaç adımlık mesafe kalınca durmuştum. O da kömürlük tarzı bir yere geldiğimizde durmuştu. Bana döndüğünde aramızdaki 1 adımlık mesafe bile beni rahatsız etti.

"Az önce ne oldu?" dediğinde bugün dediğim şeyi tekrar ettim.

"Babamla baban arkadaş."

Eliyle başını okşadı. "nasıl bir saçmalık bu?" kendi kendine soruyor gibiydi.

"Bende şaşırdım ama iyi yönden bakalım, beklememize gerek kalmadı."

Konuşmak için.

"Konuşabiliriz şimdi?"

Mirza derin bir nefes aldı.

"Tamam." dediğinde dudaklarımı yaladım. Sonunda içim içimi yemekten kurtulacaktı.