Way Back Into Love (COMPLETED)

KABANATA 34

Kabanata 34

Hindi ako sumunod sa kanya. Ang layo tuloy ng nilakad ko dahil nasa harap ang kotse ko. Ilang minuto na 'rin ang lumipas pero hanggang ngayon, nasa utak ko pa'rin ang mga nangyari. I sighed. 

There are street kids sitting on the side of my car, nakangiti habang tinitingnan ang bawat detalye ng kotse ko. "Ang yaman siguro ng mayari nito maria 'noh" Tanong ng lalaking tingin ko ay 9 years old. Tatlo sila, dalawang babae at isang lalaki.

"Siguro, halata naman." Maria answered.

"Nako! Ay basta, kapag ako yumaman, mas mahal pa 'jan ang bibilhin ko!" Buong galak na sabi ng batang lalaki, napangiti ako. "Ang taas mo mangarap beben! Pagkain 'nga hindi tayo makabili, kotse pa kaya?" Mukang mainitin ang ulo ni maria dahil kanina pa ito nakabusangot.

Kawawang mga bata. Nasaan kaya ang mga magulang nito? Lumapit ako sa kanila kaya 'ganon nalang ang gulat sa mga mukha nila. Madumi at walang mga slippers na suot. 

"Hello, uhm, gusto 'nyo kumain?" I asked, hoping they will agree. 

"Tar-"

"Hindi po, salamat nalang." Maria cut beben. Bumulong agad ang isang babae kay beben habang si maria ay nakatingin sa kung saan. "Sayang naman, I'm not a bad person naman, sige na papakainin ko kayo at dadalhin sa mall!" Ani ko, umaasang sasangayon.

"Maria, huwag kana maginarte, minsan lang naman eh! sige naaaa" 

"Kaya 'nga. Kung ayaw mo, 'wag kana sumama. Babalikan ka nalang nami-"

"Oo na, ang dami dami 'mong sinasabi." Tumayo silang tatlo at humarap saakin.

"That's great! Tara na!" aya ko tsaka ko sila inalalayan patungo sa pinto ng kotse ko. I don;t mind how dirty they are. Nasa likod silang tatlo at ng lingunin ko sila, I automatically smiled. Istastart ko na sana ng may kumatok sa side window ko. 

Binaba ko iyon without looking who it was. "Pwede sumama?" A baritone amd very familiar voice said kaya napaangat agad ako ng tingin. I froze at dahan dahang lumingon sa mga batang nasa likod ko. Nakatingin sila sa kung saan kaya binalik ko agad ang tingin ko kay marcus.

What the hell?

"H-huh?" 

"C-can I go with you?  I forgot my keys upstairs." He said, looking at the shot gun seat. Agad akong nanigas sa kinauupuan ko. Fucking fuck. Tumingin muna ako sa mga batang nasa likod ng sasakyan ko at halata naman sa itsura nila na inip na sila.

I sighed. 

"Hop on." 

Agad kong pina andar ang kotse ko pagkasakay na pagkasakay niya. Halo halo ang emosyon na nararamdaman ko ngayon. Parang walang nangyari kanina between the two of us. Hindi ko na alam. Pakiramdam ko ang tanga tanga ko. 

Marupok ba'ko? Grabe naman.

Sa isang maliit na kid's botique along here at Manila ko muna dinala ang mga bata para makapag palit dahil hindi sila papapasukin sa mall. Mabuti nalang at inasikaso sila ng sales lady so I had no problem.

Marcus and I was just sitting sa isang gilid ng maliit na botique na ito. Sobrang awkward ng feeling dahil parehas kaming tahimik pero napaka lapit namin sa isa't isa. Pero maya maya pa, tumunog ang cellphone niya kaya agad akong napatingin doon.

Rossa calling

Agad na bumilis ang tibok ng puso ko sa hindi malamang dahilan. Base sa picture ng caller, nakilala ko agad iyon. Siya ang babaeng kausap ni marcus kanina. Anong aasahan ko? Magugulat pa ba ako? 

Hinintay kong sagutin niya ang tawag pero pinatay lang niya yon tsaka binalik sa pocket ng pants na soot niya. Magsasalita na sana ako ng isa isang lumabas ang mga bata. Agad akong napangiti because they really look good. 

The two little girls was wearing the same dress with small little sunflowers as a design. Beben was wearing a navy blue polo shirt tucked in on a denim jeans. Nagbabayad na ako ng biglang magsalita ang babae sa cashier. 

"Ilang taon na po kayo mam?"

"Uhm, 23." 

"Ang gwapo ng asawa nyo mam." Aniya na while her face was turning red. 

"Ug-"

"Maganda ang misis eh." 

I foroze ng marinig kong sinabi iyon ni marcus. Fucking fuck.... Anong sinasabi niya? 

"No-"

"Let's go, naiinip na yung mga bata." Aniya pa bago ko naramdamang umalis siya.

"Akina yung susi." He said habang nakasandal sa sasakyan ko ng lumabas ako from the botique. 

Wala na akong nagawa. I handed the key to him. Sobrang awkward ng feeling habang nakaupo ako sa tabi niya. Sa Moa nalang 'raw kami dahil mas malapit yon. Sobrang dami naming ginawa kasama ang mga bata. Para kaming isang pamilya na namamasyal. 

Nanood rin kami ng sine. Magkakatabi ang mga bata while me and marcus was on their back. Maya maya pa, naramdaman ko ang kamay niya sa kamay ko. 

We played, Shopping, Eat at napakarami pa kaya nakatulog sila habang nasa daan na kami. It's already 7:38 at hindi ko alam kung saan sila ihahatid. Lumingon ako at laking pasasalamat ko ng makita kong gising si maria.

I cleared my throat before speaking. 

"Uhm.. Maria" 

"po?"

"Saan namin kayo ihahatid?" 

"Wala po kaming bahay. Sa may luneta nalang po, nandoon po yung mga karton namin."

Agad na lumambot ang puso ko matapos ko siyang marinig. Awa agad ang naramdaman ko at wala na akong naisagot. 

"Saan natin sila dadalhin?" I asked marcus. 

"Sa unit ko nalang muna." He answered. "Then dadalhin natin sila bukas sa bahay aruga."

My brows furrowed.

"Bahay aruga? Saan yon?"

"Sa may San Marcelino." tipid niyang sagot.

Tulad ng sabi niya kanina, sa unit niya pinatuloy ang tatlong bata. Uuwi narin sana ako matapos kong asikasuhin ang mga bata but I stopped ng bigla niya akong hilain. Dahan dahan akong umatras pero napapikit ako ng maramdaman ko ang pader. 

Now, he's already cornering me. Rinig ko ang malalim niyang paghinga while looking straight at my eyes. What now? Gusto ko iyong itanong sa kanya. Bakit ba 'toh nangyayari saakin? Sa buhay ko? Lord naman, bakit ako? 

Ang tagal na, pero bakit siya parin lord?

Bakit ba niya ako laging binibigyan ng pag asa? binibigyan ng dahilan para 'umasa.' I really don't know anymore. Nilabanan ko ang tingin niya at doon ko napagtantong unti unti na pala siyang lumalapit. Alam ko na toh, hahalikan niya ako then he will leave like nothing happens. 

Pumukit ako, waiting his lips to touch mine pero ilang seconds na ang lumipas wala pa rin kaya I slowly open my eyes and there he was, smiling at me. Nakakahiya. Omg. Gusto kong lamunin ako ng lupa ngayon pero nasa building kame. Fucking fuck. 

Pagkamulat na pagkamulat ko ng mata ko sa pangalawang pagkakataon, agad kong naramdaman ang labi niya sa noo ko tsaka ako hinila para yakapin. Sobrang higpit. Parang ilang araw, buwan o taon kaming hindi nagsama sa higpit ng yakap niya.

At ngayon ko lang nrin ulit toh naramdaman. The feeling of his hug was so delicious. Pakiramdam ko sobrang safe ko ngayon. Ayoko, ayokong bumitaw. Gusto kong ganito lang.

"Marcus..." I whispered. 

"It's baby." he replied which caused my tears to fall.