Way Back Into Love (COMPLETED)

KABANATA 32

Kabanata 32

Three days ang nakalipas matapos ang libing ni lily. Masakit pa'rin naman pero I need to accept it. I sighed habang nililigpit ko ang gamit niya dito sa kwarto. Wala akong balak itapon ang mga 'toh. Ilalagay ko nalang sa bodega sa baba.

I'm in the middle of folding her clothes when I heard my phone rang kaya dali dali ko iyong kinuha. Unregistered number nanaman? hmmm. Ayaw ko 'mang sagutin iyon, sa huli ay answer call parin ang pinindot ko.

"Hello?" kunot noong tanog ko.

I heard a sneeze from the other line so my brows immediately furrowed.

"Who's this? Mukhang wrong number po kayo."

"Hey, this is marcus." rinig ko kaya dali daling bumilis ang tibok ng puso ko. Pero parang may mali, iba ang boses niya at medyo paos..

Is he sick?

"H-hey" I stuttered.

"Can you go here? I need you..." Mas bumilis ang tibok ng puso ko dahil sa sinabi niya.

"Wait, wh-" he cut me off.

"Please...." then he's the one who ended the call.

Base sa boses niya ay rinig ko ang pagod at paos na reason kung bakit bigla akong kinabahan. Dali dali akong tumayo at kinuha susi ng sasakyan ko. Nasa gitna na ako ng pagmamaneho ng tumunog ang cellphone ko. It was a message from lucas.

"Hey, bakit hindi ka pumunta?" Basa ko sa nag pop-up na message sa sceen ng phone ko. Nangunot agad ang noo ko, saan? Umiling nalang ako tsaka nagpatuloy sa pagmamaneho nang pumasok sa utak ko kung saan na 'nga ba nakatira si marcus ngayon? fucking fuck...

"Bahala na." I whispered bago ko tinuloy ang pagmamaneho.

Eventually, I was stranded at the place where he used to stay. Dito parin kaya 'yon? Tanong ko sa isip habang nakamasid sa napakalaking building na nasa harapan ko.

I'm not sure kung dito parin siya tumutuloy pero bukod sa Batanggas, ito lang ang alam kong possible tutuluyan niya. I sighed. Sa haba ng panahon na lumipas, marami na talagang nagbago.

Tumawid ako ng kalsada dahil hindi ko na nagawang ipark sa parking lot ng building yung kotse ko dahil malamang sa malamang, he no longer lives here. Pero mas okay naring puntahan ko ang lugar na 'toh, baka sakali.

Binati ako ni kuya ricky, ang guard dito. Himalang nandito parin siya. Wala namang nagbago maliban sa bagong chandelier sa ground floor. Same staff, may mga bago 'rin.Matagal na'rin pala nung huling pumunta ako dito.

Nasa elevator palang ako ay kinakabahan na ako. Hindi ko alam kung tutuloy ba ako o bababa at uuwi. Pero bakit? bakit ako uuwi kung pinapunta niya ako? Diba? Baka pagsisihan ko lang kung umuwi ako.

When the elevator stopped, agad na akong lumabas at pinuntahan ang unit niya dati. Nadaanan ko 'rin yung unit ko dati at may nakatira na doon dahil may babaeng lumabas. Nang tumapat ako sa harap ng unit ni marcus, I feel somethig inside my chest. Parang nagkakarerang kabayo dahil sa bilis ng tibok ng puso ko.

Huminga ako ng malalim, again and again. Hoping my nervousness will go away, but it didn't.

I slowly pointed my index finger at the doorbell at dahan dahan kong inilapit iyon tsaka pumikit.

Gagawin ko ba? Tanong ko mula sa loob ng aking isipan.

"Yes" my mind said.

"No" I whispered

"Yes" my mind said for the second time.

"No"

"YES!"