Sabrina's pov.
Tat'long araw nang di lumalabas si zaina sa kwarto ,simula nung ma'ka uwi ka'mi galing boracay.
Nag aalala na'ko sa kala gayan ng pinsan ko. Ako yung nasasaktan sa sitwasyon niya ngayun.
Kinuha ko yung phone ko at tinawagan si Laurence.
"honey..." yun lang ang nasabi ko dahil alam niya na agad ang pinupunto 'ko.
" hayss hindi parin ba lumalabas?" tila siya' rin ay na mo'moblema sa sitwasyon ngayun nila stiven at Zaina.
" hayss gustong pumunta ni stiven sab. Anong gagawin ko?" tila na uubusan nadin siya ng dadahilan kay stiven.
Ayoko munang mag kita silang dalawa. At ayoko din munang makita ni zaina si stiven kasi sigurado akong mass lala'la pa'to.
"honey diko din alam. Need ng space ni zaina ngayun, di makakatulong kung pupunta sya dito" haysss.
Natigilan ako ng lumabas si zaina sa room kaya agad akong nag pa alam kay Laurence.
Nag ta'ka ako kasi naka impaki yung mga gamit niya san pupunta 'to?.
" sab uuwi muna ako kay lola sa province... Please wag kanalang sana maingay. Babalik ako pag ok nako" mugto ang mga mata ni zaina ng ito ay aking titigan..
Wala akong magagawa kundi suportahan ang pinsan ko sa mga gagawin niya. Makakatulong din ito para sakaniya.
Tinulungan ko'syang mag impake ng mga gamit. Ng makita niya yung regalo sakanya ni stiven na damit. Bigla nalang siyang na duwal at nag tungo sa cr.
Ewan ko nakaramdam ako ng kaba...
Alam ko'to alam konato. Kaya ang ginawa ko ay umalis ako at iniwan siya sa bahay. Pumunta ako sa drugstore at bumili ng pt.
Nang maka uwi ako ay naabutan koparin si zaina na mag iimpake.
Hinagis ko sakanya yung binili kong pt.napatingin siya sa akin,puno ng pag tataka.
"anong gagawin ko d'yan sab?" tila wala patalaga siyang idea.
"gamitin mo" pina tayo kosya at hinila sa cr.
" what the heck sab? Nababaliw kanaba? Inis na sabi nya sakin.
" may nang yari sainyo ni stiven right? " natigilan siya sa sina bi'ko sa kanya.
"no sab no!! Hahahahaha" tila diparin makapaniwala sa sinasabi ko sa kanya.
"then take it! Gamitin mo ng malaman natin." kabado man ay agad siyang pumasok ng cr.
Mga ilang minuto akong nag aantay.. Di ako mapakali. Parit'parito nako lahat lahat... Grrrr antagal.... Kinakabahan ako na ewan diko mapaliwanag yung mararamdaman ko...
Natigilan ako ng bumukas ang pinto ng cr. Umiiyak si zaina ng ito ay makalabas.
Sa mukha palang niya parang nag karoon na ako mg idea..
Dali dali akong lumapit sa kaniya at kinuha ang pt sa kamay niya.
Napatutop ako ng aking bibig sa nakita kong results ng pt....
What the heck?!...
Niyakap ko nalang si zaina... Wala akong masabi... Ng yakapin kosiya ay sinabayan niya ito ng pag hagulgol..
"sab!! Dikona alam gagawinko!!" sabay iyak ng malakas...
Na aawa nako sa kalagayan ni zaian... Miski ako ay dikona din alam ang gagawin :( .....
To be continued ......
