No Reason ( Completed )

Intro(or)ep-1

No Reason

လူတွေက သူတို့ရဲ့ ကိစ္စတစ်ခုခု
မအောင်မြင်တာတို့၊ကျရှုံးသွားတာမျိုးကို သူတို့ကမ္ဘာကြီးပြိုသွားပြီဆိုပြီး တင်စားခေါ်ဝေါ်လေ့ရှိကြတယ်..။

ကျွန်တော်လည်းမကြာပါဘူး..။
အဲ့ဒီ ကမ္ဘာပြိုတယ်ဆိုတဲ့
အဓိပ္ပါယ်ကြီးနဲ့ ရင်းနှီးလာခဲ့တယ်..။
ဖေဖေ့ရဲ့ လျို့ဝှက်ချက်ကြီးကို
သိသွားပြီးတဲ့အခါမှာပေါ့..။

ဖေဖေ..
ကျွန်တော့်အတွက်တော့
ဖေဖေဆိုတာက
သားလို့တစ်ခါမှမခေါ်ဖူးတဲ့ဖေဖေ၊
ဘယ်တော့မှ
ထမင်းလက်ဆုံမစားဖူးတဲ့ဖေဖေ၊
အိမ်ကိုပြန်မလာဘဲဆေးရုံမှာပဲ
အမြဲအလုပ်ရှုပ်တတ်တဲ့ဖေဖေလို့ပဲ
အဓိပ္ပါယ်ဖွင့်ရမှာပါပဲ..။

ဒီနေ့က ဖေ့ဖေ့ရဲ့စျာပနပွဲ..
ကျွန်တော်မျက်ရည်တစ်စက်ကလေးမှတောင်ကျမနေခဲ့ဘူး..။

မေမေကတော့ ဘေးမှာ
ရှိုက်ကြီးတငင်ငိုကြွေးနေတယ်..။

မေမေဘာလို့ ငိုနေရတာလည်း ကျွန်တော်နားမလည်ဘူး..။

လူမှန်းသိတတ်ကတည်းက
ကျွန်တော်တွေ့နေရတာက
ဖေဖေကအမြဲတမ်း မေမေ့ကို
ရိုက်နှက်တယ်။ဥပေက္ခာပြုတယ်။လျစ်လျူရှုတယ်။
စကားလုံးရိုင်းရိုင်းတွေနဲ့နှိပ်စက်တယ်။
သူ့အပေါ်မကောင်းတဲ့လူအတွက် မေမေဘာလို့ မျက်ရည်ကျနေတာလည်း ကျွန်တော်စဥ်းစားမရဘူး။

လူတော်တော်များများက ကျွန်တော့်ကို ငိုချင်ရင် အောင့်မထားနဲ့ ငိုသာချလိုက်လို့ ပြောပေမဲ့ ကျွန်တော့်မှာ ငိုဖို့မျက်ရည်မရှိတော့လိ​ု့ပဲ တူပါတယ်။
မငိုချင်နေခဲ့ဘူး..။
မေမေတို့ရန်ဖြစ်တိုင်း ကြိတ်ငိုခဲ့ရတဲ့ အကျိုးဆက်တွေနေမှာပေါ့..။

စျာပနပွဲပြီးတော့
ဖေဖေ့အခန်းထဲက ပစ္စည်းတွေကို ကျွန်တော်သွားရှင်းခဲ့တယ်။
ကျွန်တော့်ကို ဖေဖေလုံးဝမထိခိုင်းတဲ့ ဖေ့ဖေ့ရဲ့ဒိုင်ယာရီစာအုပ်ကို
အမှတ်မထင် ဗီရိုထဲကနေတွေ့ခဲ့တယ်။

စိတ်ကမယူဖို့တားမြစ်နေပေမဲ့
လက်ကနားမထောင်ပဲ စာအုပ်ကို
သွားယူနေပြီ..။

စာအုပ်လေးက
နှစ်အတော်ကြာနေပုံရသည် တော်တော်လေး ဆွေးမြည့်နေပြီလေ..။