euphony ~ kth

00

19 Ağustos 2013

Ha-rin kendini zorlukla yatağına bırakıp eline telefonunu aldı ve Kore'ye vardıklarını, evlerine yerleştiklerini kuzenine haber verdi.

Dört sene önce babasının işi yüzünden apar topar Amerika'ya taşınmışlar, fakat şirket işindeki başarısıyla nam salmış babasını Kore'deki firmaya geri isteyince kendi vatanlarına geri dönmekten başka şansları kalmamıştı.

Her şeyin bıraktığı gibi olması onu mutlu etse de Amerika'daki yaşamını özleyeceğini düşünüyordu Ha-rin, ne de olsa orada bir düzeni vardı.

"Aptal olma Ha-rin, başvurduğun ajanslardan biri bile geri dönseydi Amerika'daki düzeninin her türlü bozulacağını çok iyi biliyoruz." dedi kendi kendine.

Kore'de doğup büyüyen bir çocuk olarak onun da hayallerinin arasındaydı sahneleri kasıp kavuran bir idol olmak. Ancak pek çok kişi gibi hayalinden vazgeçmemiş, ajanslara başvurmuştu birkaç hafta önce. Ne var ki hiçbiri cevap vermemişlerdi.

Annesi ve babası her ne kadar onun daha sakin bir meslek hayatına sahip olmasını isteseler de daha on altı yaşında olan kızlarına kıyamıyorlardı.

Ha-rin umutsuzca tekrardan gelen bir e-mail var mı diye kontrol etti farklı bir sonuç görme umuduyla, ama yoktu işte.

"Kendileri kaybederler!" diye söylendikten sonra ayağa kalktı ve binbir güçlükle yerleştiği odasından defter ve kalemini alıp yatağına uzandı.

Henüz on altı yaşında olmasına rağmen mükemmel şarkılar yaratabilecek sözleri vardı, ilk başlarda yazdığı şarkı sözlerinin bir amacı olmasa da içten içe onları sahnede söylemeyi hayal edip hırs yapıyordu.

Birkaç satır karaladıktan sonra gelen bildirim sesiyle elindeki kalemi bir köşeye fırlatmış, telefonunu kavramıştı.

Beklediği email değildi gelen bildirimin sesi, kuzeni attığı mesaja cevap vermişti.

Eun-ji

Gittiğinize hâlâ inanamıyorum :(

Beklediği mesaj bu olmadığı için derin bir soluk vermiş ve omuzlarını düşürmüştü fakat üzgün olduğunu kuzenine yansıtmamaya dikkat etmişti.

Tekardan omuzlarını silkip konuştu "Kendileri kaybederler."

...