POLYMERIC

جنگ اخر

با هر زوزه ی بلندی که گرگ سفیدرنگ می کشید، مسخ شده های بیشتری مقابلش زانو می زدن.

ماه کامل پشت سرش به زیبایی می درخشید و مثل مادری که فرزندش رو حمایت می کنه، به گرگ امگا نیرو می بخشید.

قدمی به جلو گذاشت و با یه پرش بلند از تپه پایین اومد. با غرور به صف موجوداتی که جلوی پاش زانو زدن بودن، نگاه کرد.

هیچ کس حق نافرمانی از پلیمریک رو نداشت.

پلیمریک، گرگینه ی چندرگه، صاحب چندین روح از نسلهای اول، قهرمان داستانها و افسانه های قدیمی حالا اینجا بود تا به وظیفه اش عمل کنه.

مسئولیتی حیاتی، که به واسطه ی موهبتی که بهش بخشیده شده بود، بر دوش داشت.

برخلاف کارهای جادوگر، قدرت پلیمریک هیچ درد و رنجی برای کسی به همراه نداشت.

اونقدر طبیعی به نظر می اومد که هیچ کس متوجهش نمی شد. کسی احساس نمیکرد که داره از شخص دیگه ای اطاعت میکنه. هیچ کس حس نمیکرد که ذهنش حالا در اختیار پلیمریک باشه. همه طوری رفتار میکردن انگار این خواست خودشون بود.

هیچ مزاحمتی و سختی ای وجود نداشت. قدرت فوق العاده ی پلیمریک به راحتی درونشون نفوذ و روح پلید و الوده شدنشون رو از بند اسارت جادوگر ازاد میکرد.

رایحه ی بی نظیر یاس توی تموم دشت پخش شده بود و با هر قدمی که امگا به جلو برمیداشت کم کم جایگزین بوی خونی می شد که ساعتها، بی وقفه عطر غالب بر میدون جنگ بود.

جونگ کوک با بهت خیره ی گرگ سفیدی که مثل مهتاب می درخشید، بود.

از همین فاصله هم می تونست قدرت و ابهتش رو حس کنه. الفای درونش با خوشی می غرید و خوشحالیش رو از بازگشت جفتش ابراز میکرد.

+اون تهیونگه!

جیمین با شگفتی زمزمه کرد. با تکیه به دستی که سالم بود به حالت نیمه نشسته دراومد. انگار با اومدن تهیونگ جون تازه ای به رگ هاش تزریق شده بود.

الفا نفس حبس شده اش رو به سختی بیرون داد و وقتی نگاهش با تیله های سبزرنگ گرگ سفید که حالا مستقیما بهش خیره شده بود، تلاقی پیدا کرد، لبهاش بعد از مدتها به لبخند واقعی ای کش اومدن.

-حالش خوبه...

ارامش به قلبش سرازیر شد. حال تهیونگش خوب بود.

پسرکش حالا سالم و پر قدرت مقابلش ایستاده بود.

قدمی جلو گذاشت و با اشتیاق بهش نزدیکتر شد.

با شیفتگی نگاهش رو از تک تک اعضاء بدن تهیونگ گذروند و در نهایت روی چشم هاش مکث کرد.

تا حالا فرم گرگینه ای امگاش رو ندیده بود. این اولین باری بود که گرگ سفید رو ملاقات میکرد.