SEVGİNİ HAK ETMİYORUM.

1.1K 95 12
                                    

SEVGİNİ HAK ETMİYORUM.

Berkay'dan

Okula geldiğimizde  herkes daha yeni yeni dağlıyordu. Emre bizden hızla uzaklaştı ve vampir bölümüne doğru ilerledi. Yiğitle birimize baktığımızda Emre için şans dilemiştik. Çardağa doğru gideceğimiz sırada birisi bana seslenmişti. Sesin geldiği yere doğru baktığımda Defne nin o sürtük arkadaşlarından birisiydi.

"B-berkay"

"Ne var!" dedim soğuk ve ürpertici bir şekilde kız bir adım gerilerken onun konuşmasını bekledim.

"Ben şey ..." diyerek cümlesini toparlamaya çalışıyordu. Sıkılırcasına nefesimi dışarı bıraktım.

"Sen ne!" dediğimde kız yerinden sıçramıştı. "Defne çok kötü yardım eder misin... Lütfen" dediğinde gözlerimi devirdim.

"Bana ne" dedikten sonra ilerleyecektim ama kolumdan tutuğu zaman durup koluma baktım. Kız hemen geri çekti.

"Üzgünüm... Ama yardımına ihtiyacımız var. Lütfen "Kız karşımda yalvarırcasına karşında ben onu boydan bir bakmıştım. Ve ukala bir şekilde ona cevap verdim.

"Sevgilisinden yardım istesin" dediğimde kız yine susmadı.

"Ya Gökay yardım etmiyor. Zaten ortaya yok. Bak sadece 2 dakika lütfen. "

"Kanka baksan mı acaba? " diye Yiğit araya girmişti. "Neden? Neyim oluyor? " dedim aynı soğuklukla.

"Oğlum hiçbir şeyin değildir. Ama baksana kıza insanlık olarak yardım et. Ben içeriye gidiyorum. Alaraları alır arabaya geçeriz. " Geri kıza döndüğümde umutla bana baktı.

"Yürü!" dedim  dişlerimin arasından kız hemen arka arka bahçeye doğru koşmaya başladı.

****************

Alara dan

Gülerek sınıftan çıktığımızda Yiğit yanımıza gelmişti. Berkay nerede? Sanırım hala Emre ile...

"Yiğit, Berkay nerede?" dediğimde elini ensine atmıştı.

"Arka bahçede" dediğinde kaşlarımı çatarak ona baktım.

"Arka bahçe mi?" diyerek onu tekrarladım. O bana cevap vermek yerine başını salladı.

"Ne işi var ki?"

"Defne için gitti" dediğinde beynimden vurulmuş gibi hissettim. Berkay neden Defnenin yanına gitti ki? Yoksa... Yiğit'in açıklamasına fırsat vermeden merdivenlerden hızlıca indim ve okulun bahçesine çıktım. Bahçeye çıktığımda o Defne denen sürtüğün iki arkadaşı bana bakarak sırıtıyordu.

Onlara sadece sert bakışlar atarak arka bahçeye doğru koşmaya başladım. Arka bahçeye geldiğimde gördüğüm manzara ile yıkılmıştım. Yanımdaki duvara tutunarak onlara bakıyordum. Berkay Defneyi ö-öpüyordu.

Gözlerim dolmuştu. Sol gözümden bir yaş süzüldüğünde daha fazla bu manzaraya bakamadım. Arkamı döndüm ve ilerlemeye başladım. Oluyordu işte Berkay Gökay'a dönüyordu.

"Sen ne yaptığını sanıyorsun!" Berkay'ın öfkeli ve bir o kadar tüyler ürpertici sesi kulaklarıma dolduğunda olduğum yerde durmuştum. Arkamı döndüğümde Berkay Defnenin kolundan öyle sıkı tutuyordu ki Defne neredeyse ağlayacaktı.

"B-berkay ..."

"Kes sesini! Sen nasıl beni öpersin lan! " diyerek bileğini daha fazla sıkmaya başlamıştı.

"C-canımı... A-acıtıyorsun..."

"Daha fazla da acıtacağım!" dedikten sonra siyah dumanlar belirmeye başlamıştı. Ben onlara sadece izliyordum. Olduğum yere sanki çivilenmiştim. Hareket edemiyordum. Defneden acı dolu bir inleme geldiğinde "Berkay" diye adını fısıldamıştım. Berkay başını bana çevirdiğinde ilk kez onun o güzel ela gözlerinden korkmuştum. Çünkü o bakışlarında Gökay'ın bakışlarını görüyordum. Aynı onun gibi acımasız aynı onun gibi insafsız bir şekilde bana bakıyordu. Gözlerini hızla kapatıp açtıktan sonra etrafına baktı.

Melez Kız / Karanlık İzHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin