To zawsze byłaś Ty [ZAKOŃCZONA]

Rozdział 3

"Sabes

Mis heridas no han sanado

El tiempo nada se ha llevado"*

**********************************************************************

Po trzech godzinach, które spędziliśmy na śmianiu się, opowiadaniu historii, przyszedł czas na moją rozmowę z Michałem. Musiałam powiedzieć o tym Matiemu, wiem że nie będzie zadowolony, ale musi wiedzieć.

- Hej kochanie, pójdę porozmawiać z Michałem, on chce porozmawiać szczerze mówiąc, ale żeby dał mi spokój, porozmawiam z nim. Nie martw się, dobrze? Wszystko będzie w porządku – powiedziałam, ale widząc jego minę nie wiem czy nie cofnąć tych słów. Muszę go uspokoić – Musisz mi zaufać, nie dam Ci żadnej gwarancji, ale musisz mi po prostu zaufać, chyba na tym polega związek, prawda? Wiesz, że jest mi ciężko, nie rób tej miny, nie zmienię zdania, porozmawiam z nim na spokojnie i wszystko będzie dobrze. Co sobie wyobrażasz? Co może się stać? – Choć miałam go uspokoić sama się nakręciłam, bo widziałam że nie chce mnie puścić i nie ufa tej sytuacji.

- Nie widzisz tego? Tobie ufam, ale jemu nie. Cały wieczór patrzy na Ciebie jak na jakąś nagrodę, jakby nic innego się nie liczyło, a ja siedzę obok i jeszcze jego dziewczyna, która wygląda jak zbity piesek, bo on nie zwraca na nią uwagi. Jestem zły, że się zgodziłaś, bo wiem, że potrafi Tobą manipulować jak marionetką – chyba sam zauważył co powiedział, ewentualnie zobaczył moją minę. Te słowa zabolały jak cholera, a on wiedział że tak będzie kiedy je wypowie, jest zazdrosny i chce mnie zranić, wie że to zawsze działa. Mateusz jest bardzo zazdrosnym chłopakiem, kocham go, ale czasami potrafi zranić mnie jak nikt inny, wypowiadając tylko kilka słów, zazwyczaj robi to wtedy kiedy wydaje mu się, że jego miejsce przy mnie jest zagrożone, co jest chore, ale zazwyczaj po wypowiedzeniu kilku słów jego furia znika, nie tym razem, widziałam ogniki złości, które wciąż tliły się w jego oczach – nie patrz na mnie takim zranionym wzrokiem, dobrze wiem co chcesz tym ugrać. Nie tym razem, zazwyczaj wiem, że ta zazdrość nie ma podstaw, że to dzieje się tylko w mojej głowie, ale nie tym razem. Znam waszą historię, wiem jak bardzo byłaś, a kto wie, może wciąż jesteś w nim zakochana, wiem jak Cię zranił i wiem, że on coś do Ciebie czuje, widzę to, patrzy na Ciebie jakby podziwiał najpiękniejszy skarb, ale to nie jest jego skarb, nie możesz dać mu tej satysfakcji. Nie możesz, rozumiesz? Nie rozmawiaj z nim – bałam się go, pierwszy raz, byłam przerażona, a on trzymał mnie tak bardzo blisko siebie i z każdym słowem uścisk stawał się mocniejszy. Nie wiedziałam co się dzieje, pierwszy raz go takiego widziałam, wiedziałam, że może być zazdrosny choć nie miał podstaw, nie kochałam Michała, za bardzo mnie zranił i on na pewno nie kocha mnie, ale Mateusz jest teraz przepełniony gniewem i zazdrością i tego nie widzi. Wydaje mi się, że zobaczył moje przerażenie, bo jego uścisk zrobił się lżejszy, aż w końcu nie czułam już jego dotyku. Jednak sama się do niego przysunęłam.

- Musisz wiedzieć, że go nie kocham, kocham Ciebie, a on na pewno nie kocha mnie. Jesteśmy przyjaciółmi, chcemy tylko porozmawiać o tym jak nam się układa, nic się nie wydarzy, wiesz jakie mam podejście do zdrad i kłamstw, znasz mnie. Nie możesz tak reagować, bo nie masz podstaw do tego żeby być zazdrosnym. Przeraziłeś mnie, a to nie powinno się wydarzyć, nie masz prawa mi rozkazywać, nie pytałam Cię o zdanie, tylko chciałam być szczera i dać Ci znać, że idę porozmawiać z Michałem, o niczym ważnym, nie możesz mi mówić co mam robić, bo nie na tym to polega. Jesteś zazdrośnikiem, ale musisz mieć granice, bo dzisiaj przesadziłeś. Kocham Cię, wiesz o tym i wiesz, że nie mogłabym Cię zdradzić. On jest moim przyjacielem, tylko, a przyjaciele ze sobą rozmawiają i musisz to zrozumieć, bo ja Ci pozwalam spotykać się z Twoim przyjaciółkami, które ewidentnie na Ciebie lecą – jesteśmy w związku, musimy być partnerami i musimy ze sobą rozmawiać, nie ma prawa mówić mi co mam robić i z kim rozmawiać.