Sunbaenim ๛ MYG

31.BÖLÜM

Tam anlamıyla b*k gibi bir bölüm oldu. Yine de umarım beğenirsiniz😋

Vote-Yorum💜

(Eun Jae)

Açlıktan karnımız gurulduyordu şu an resmen. Adamlarsa inatla açlıktan kıvrandırıp onlarla fiziksel ve ruhsal mücadeleye girmemizi bu şekilde engellemeye çalışıyorlardı.

Kapı gürültüyle açıldığında saatler önce bizi yalnız bırakmış Choi Sungwo içeriye girdi tekrar.

" Ahh~ benim güzel rehinelerim bakın size kimleri getirdim çok özlemişsinizdir."

Telefonunu bize çevirdiğinde Taehyung ve Yoongi'nin olduğunu gördük.

Sabahtan beri kırılmayan direncim özellikle Yoongi'yle göz göze gelince etkisini tamamen yitirmiş oldu.

Gözlerini yumup açarak 'her şey yolunda, sadece bekleyin, sabret' der gibi baktı ya da gerçekten aklından geçenleri anlayabiliyordum.

Tam ağzını açmış Taehyung konuşacakken Choi Sungwo kamerayı kendine çevirdi.

" Tam 1 saatiniz var Doktorlar, bir saate istediğim evrakları getirdiniz getirdiniz yoksa sonları anne ve baban gibi olur!"

" Aşağılık herif! Onlara zarar verirsen seni kendi elimle gebertirim."

" Bu senin elinde Doktor! "

Yüzüne telefonu kapatıp bize yöneldi.

" Ah tatlı kızlar! Her türlü öleceksiniz onlar da dahil, arkamda aleyhime delil elbet bırakmayacağım ne var ki onlar bir süre daha bunu bilmeyecek."

Çıkmadan önce adamlara baş hareketi yaptı ve yine gitti. Adamlarından biri ise başımıza 1 saate ayarlanmış geri sayım koydu ve bizi 2 kız karanlık depoda yalnız bıraktılar.

" Hee Ra burdan çıkmamız lazım! "

" Nasıl olacak Eun Jae? Ellerim çok sıkı bağlı!"

Haklı ellerimiz çok sıkıydı ama belki bir şey çözüm olabilirdi.

" Hee Ra sırt sırta verebilirsek ben senin elini çözebilirim?"

Başıyla onayladı.

" Denemekten zarar gelmez. "

Ayaklarımdan destek alarak sandalyemle zıplamaya çalıştım. Hee Ra da benim gibi yaptığında bir miktar birbirlerimize yaklaşmıştık.

Bir süre deneyince artık parmaklarım elindeki iplere değiyordu.

" 45 dakika kaldı Eun Jae, yapamayacağız. "

" Başka seçeneğimiz yok Hee Ra, eminim Tae ve Yoongi de bizi bulacaklardır."

Kensim bile içten içe zor inanırken Hee Ra'ya umut vermeye çalışıyordum.

Parmağımı düğümün arasından geçirmeye çalıştım ancak çok sıkıydı. Tırnaklarımın uzun olduğunu hatırlayarak gevşetmeye çalıştım.

Yerinden birazcık oynağını hissedince neşeli sesime engel olamadım.

" Çok az gevşedi! "

" Eun Jae zaman azalıyor!"

30 dakika yazısını görmek beni telaşa düşürüyordu.

Permağımı oluşan küçük boşluktan geçirerek çekmeye başladım. Ellerim, ayaklarım bağlı olduğu için nerdeyse öne doğru düşecek kadar yalpalanmam da cabasıydı.